Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[14] Tweede task

"Hey, draken heb je overleefd, dit kan je. Ik vertrouw op je." Zeg ik terwijl ik Harry moed in praat. Hij knikt zachtjes. Oké, hij zit in een soort trans of zoiets. Ik vind dit heel vervelend. Hoe lossen we dit op?

Ik sla hem vol in zijn gezicht.

Hij schrikt op en wrijft over zijn wang, "Wat?! Waarom?!" Roept hij. Ik grinnik, "Komop, wakker blijven. We hebben de manier gevonden maar het gaat alsnog niet lukken als je niet je best doet."

"Oké, oké. Ik ga mijn best doen. Voor jou." Zegt hij dan. Ik geef hem een knuffel, "Je kan dit. Haal je schat of wat dan ook." Hij knikt en kijkt angstig naar het water, "Ja... dit kan ik. Geen probleem."

Ik sla hem opnieuw in zijn gezicht.

"LEILA! WAT DE FUCK?!" Schreeuwt hij. Pak zijn gezicht vast, "Harry James fucking Potter! Luister naar me. Je springt in dat water en je komt er levend uit. Zo niet, ik kom je ophalen van daar. Ik zweer dat het goed komt." Hij knikt me ik duw hem naar het randje, "En nu gaan." Mompel ik. Hij knikt.

Ik loop naar achteren op het platform. In stilte en lichte stress kijk ik toe. Misschien ben ik in de afgelopen paar weken toch wel een beetje om de sukkel gaan geven. We hebben veel tijd samen doorgebracht en hij is echt aardig.

Ik schrik op uit mijn gedachtes van iemand die boven water komt. Ik zak teleurgesteld weer neer als het Fleur blijkt te zijn. Het boeit me niet echt wat ze bij zich heeft.  Ik hoop zo dat Harry veilig weer boven komt. Hij is door genoeg heen geweest.

Opnieuw schrik ik op van iemand die boven komt. Dit keer is het Krum. MET HET HERMIONE MEISJE. OH MY DE SCHATTEN ZIJN MENSEN?! WAT DE FUCK?! HOE KUNNEN ZE DIT MAKEN?

Ik help ze beide de steiger op klimmen. Ze glimlachen dankbaar en er worden handdoeken om hun heen geslagen. Het publiek word wild. Ik ga staan naast het trapje de steiger op.

En dan gebeurt het.

Harry komt boven met een  klein meisje in zijn armen. Ik spring op. Dat meisje moet net zes of zeven jaar oud zijn. Dus kan misschien net een jaar zwemmen. Rekem daarbij op dat ze zojuist uit een spreuk is wakker geworden.

Ze gaat verdrinken.

Harry is alweer onder water en niemand doet iets. Ik schop mijn schoenen uit en spring het water in. Het is koud en vies. Ik zie het meisje spartelen een klein stukje voor me. Achter me hoor ik mensen naar me schreeuwen.

Ik zwem door. Voorzichtig pak ik het meisje vast. Ze kijkt me angstig aan. Er komen zachte snikjes uit haar mond. Ik begin te zwemmen, "Het is oké. Ik ga je helpen. Voor wie ben je hier?" Vraag ik zachtjes. "Fleur." Fluistert ze zachtjes.

Ze is zwaarder dan ik verwachtte. En ik kan niet geweldig zwemmen. Maar dat is niet belangrijk nu. "Ik ga je zo bij het trappertje brengen oké? Alles wat je moet doen is klimmen. Dan Ben je weer bij haar." Fluister ik zachtjes.

Ze knikt, "Hebben ze dan ook chocolaatjes? Mag ik die?" Ik grinnik, "Tuurlijk. Als je er maar niet teveel neemt." Ze lacht, "Ik heb honger... hoelang was ik onderwater?" Vraagt ze dan.

Ik blijf zwemmen, "Ik weet het niet. Ik denk de hele nacht." Haar ogen worden wijd, "Ik ben de hele nacht onder water geweest?! Cool!" Roept ze. Ik grinnik een beetje, "Ja! Das nog eens een verhaal tegen je vriendinnetjes. Maar we zijn bij de trap, klim er maar op." Zeg ik rustig.

Ze knikt en klimt rustig op land. Ik ga haar achteraan. Eenmaal buiten haal ik mijn haar los en loop ik naar Hermione en Krum. Ze hebben een diep gesprek en ik besluit ze niet te storen. Ik pak een handdoek en kijk hoe Harry de trap op loopt.

Ik vlieg hem om zijn nek, "Je hebt het gehaald!" Roep ik. Hij lacht en laat me los, "Ja! Waarom ben je, doorweekt?" Vraagt hij dan verbaasd. Ik kijk naar mijn natte haar, "Het kleine meisje kon niet zwemmen... Dus ik besloot erin te springen."

Hij haalt een wenkbrauw op, "En je bent geen Gryffindor? Wauw." Ik sla mijn handdoek om hem heen, "Ik ben een mens. En jij bent doorweekt en waarschijnlijk uitgeput. Ga zitten."

Lachend schud hij zijn hoofd. Samen gaan we op de kant zitten boven het water. De mensen juichen en willen praten, maar we zijn even alleen. "Hey, ik wou je eigenlijk nog wat vragen." Zegt hij dan. Ik leun naar achter, "Vraag maar raak." Zeg ik met een lach.

"Wil je met me naar het bal?" Vraagt hij in een adem.

Mijn mond valt open. Ik scan zijn gezicht. Het lijkt geen grapje te zijn. Oké, ik naar het bal met Harry. Hij is wel leuk. Met zijn bril en rommelige haren. Maar hij is een Gryffindor. Maar dat zijn ook mensen.

Ik adem diep in.

A/N,
Ik ben een beetje moe