Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[12] Anton

A/N, vanaf nu is gwn alles uit het pov van Leila, behalve als er specifiek bij staat wie t is zoals in t vorige hoofdstuk :).

"Hi." Een van de bulgaarse jongens komt naast me zitten. Ik kijk hem aan met een glimlach, "Heyy, ik ben Leila." Zeg ik vrolijk. Hij glimlacht terug en steekt zijn hand uit, "Ik ben Anton." Ik schud hem en probeer niet te grinniken. Deze mensen hun accent is geweldig.

"Leuk je te leren kennen Anton en welkom op Hogwarts. Wat vind je ervan?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ik weet niet, ik heb nog niet zo veel gezien. We zijn er pas een dagje hè. Maar, als je wil mag je me wel een rondleiding geven." Zegt hij en hij haalt een hand door zijn haar.

Oh nee. Nee nee. Nee alsjeblieft nee. Ik moeten rennen. Hij heeft een ego zo groot als een flatgebouw. Gatver. Maar hij is populair en kan zijn vrienden shit over me vertellen. Ik kan daar niet omheen. Weetje, er komt een bal en ik ga een date nodig hebben. En sinds Draco met Pansy heeft kan ik hem niet meenemen. En alleen opkomen dagen zal een heleboel van mensen hun respect weghalen. En hij kan me verkrachten. Dat zou hij niet doen toch? Of misschien wel?

"Wat een leuk idee! Ik kan je alle plekjes laten zien en vertellen bij wie je uit de buurt moet blijven." Zeg ik. Ik draai een pluk haar rond mijn vinger. Hij glimlacht zelfingenomen. Kots. "Dat word leuk Leila. Iets met zo'n mooi meisje doen." Zegt hij. Ik proest bijna mijn drinken uit.

PFF HOORT HIJ WEL HOE GOOR HIJ KLINKT. IK WIL HEM ZO GRAAG IN ZIJN GEZICHT SLAAN. Maar nee. Ik ben zen. Ik ben rust. En ik word geliefd door iedereen, ook deze jongen. En hij zal vast- OH NEE HIJ STAART NAAR MN- ik geef op. Nee wacht. Ik ga naar Draco. Nee, deze jongen moet me leuk vinden. Maar ik wil dit niet.

Crisis.

Snel ga ik langs al mijn plannen. En kom ik bij een oplossing. "Weetje, ik heb zo mijn eerste les van de middag. Na mijn lessen kan ik wel even met je meelopen." Zeg ik met een lachje en ik sta op.

Terwijl ik wegloop naar buiten kruis ik mijn vingers dat hij niet naar mijn kont staart en zweer ik een vest te gaan pakken. Ik heb niet eens meer lessen deze middag ik moet alleen even een sigaret hebben en daarna een gesprek met Draco.

Ik heb het idee dat ik helemaal aan het ontsporen ben.

Eenmaal buiten zak ik achter een toren neer. Op mijn normale plekje. Oh man, ik hoopte echt zo'n iemand te zijn die nooit zou roken. En zie me nu. Mama zou zo teleurgesteld in me zijn.

Ik adem diep de rook in. Dingen die slecht zijn smaken zo veel beter. Dit is zo fout en ik weet dat het allemaal dingen kunnen veroorzaken. Maar het is ook zo, zo controleerbaar, zo makkelijk? Ik klink dom.

"Dat is slecht voor je." Ik kijk op. Seamus staat voor me met een sigaret in zijn bakkes. Ik grinnik, "Moet jij zeggen sukkel." Hij haalt zijn schouders op en gaat naast me zitten, "Waarom ben je ooit hier?" Vraagt hij en hij trekt de sigaret uit mijn mond. Ik rol met mijn ogen en kijk toe hoe hij hem platstampt.

"Ik werd moe van de mensheid." Zucht ik. Hij laat zijn hoofd naar achter vallen, "Vertel me ervan." Ik haal een wenkbrauw op, "Er zitten jongens achter je aan? En je hebt het gevoel dat ze je gaan verkrachten?"

Hij knikt en tuit zijn lippen, "Misschien niet helemaal hetzelfde. Dean heeft iets met Lavender en ze zijn goor klef." Ik grinnik, "Komop. Stiekem wil jij ook gewoon zo zijn, met wie jij ook leuk vind."

"Jij hebt ze niet gezien of wel soms? Ze zijn aan elkaar gezógen." Grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen, "Sure Sure." We zitten in stilte en kijken het niks in. Dan krijg ik een idee, "Kan je me misschien helpen?" Vraag ik terwijl ik opspring.

"Ja tuurlijk. Wat moet ik doen?" Vraagt hij op zijn beurt terwijl hij opkrabbelt. "Een dude van de Bulgaren, Anton, is eng. Hij en zijn vriendjes maken me bang en angst is een kut gevoel." Zeg ik. Hij haalt een wenkbrauw omhoog, "Wat is je punt? Moet ik je beschermen of zo?"

"Nee, ik kan voor mijn eigen reet oppassen. Maar als je hem zou willen rondleid in plaats van da ik dat doe, zou je me van aardig wat shit beschermen." Zeg ik en ik haal een hand door mijn haar.

Hij lijkt even te denken. Maar dan lacht hij zachtjes, "Oke dan. Je speelt met mijn hoofd Crabbe." Ik vlieg hem om zijn hals en kus hem op zijn wang, "Je bent geweldig!" Roep ik dan.

Hij word rood, "Geen probleem." Mompelt hij. Ik zet een stapje naar achter en grinnik zachtjes, "Sorry daarvoor. Ik zal maar eens gaan." Hij knikt, "Ja... je moet gaan, ik spreek je nog."

Ik knik en draai me om. Op een of andere manier heeft die gek me laten lachen. Geweldige sukkel die hij is. Heb ik hem akward gemaakt? Ik hoop het.

Dat verdient hij.