Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[45] Het gevecht...

"Fuck, Leila, wakker worden, kom, hey, prinses, kleren aan." Roept Seamus. "Huh wat?" Reageer ik verward. Ik wrijf mijn ogen uit. "Harry, Ron en Hermione komen hierheen volgens Neville en je bent naakt, schat." Zegt Seamus en hij gooit mijn kleren op het bed.

Er zijn vijf maanden overheen gegaan. Niks echt belangrijks is meer gebeurt. Seamus en ik zijn gelukkig. Draco kiest nog steeds geen kant, oftewel hij laat mensen leiden zodat hij geen moeite hoeft te doen. De professoren zijn vreselijk. Wij zorgen voor de mensen in de kamer.

Ik sta op uit het bed, "Jeetje, schreeuw is nie- Wacht wie komen hierheen?" Onderbreek ik mezelf. Seamus probeert zijn broek aan te trekken, maar het gaat niet heel soepel, hij valt bijna om, "Harry en z'n clubje. En ik schreeuw niet je hebt gewoon een kater."

"Jij niet dat schat." Zucht ik terwijl ik mijn kleren aan doe. "Sssst." Grinnikt hij terwijl hij zijn armen om me heen slaat. "Waarom moet Harry precies nu komen?" Zucht ik en ik leg mijn hoofd op zijn borst.

"Ik weet het ook niet. Maar als hij ons zo vind ben ik 100% zeker dat hij me vermoord." Zegt Seamus zachtjes. Ik grinnik, "Hij is een beetje beschermend, alsof hij mijn broer is ofzo. Nouja, in ieder geval hebben we een leuke avond gehad gisteren." Seamus glimlacht, "Daarin ben ik het met je eens."

"Denk je dat er iets gaat gebeuren? Nu hun hier komen?" Vraag ik hem stilletjes. Hij bijt op zijn lip, "Als ik echt eerlijk ben, ja, dat denk ik wel. Maar misschien kunnen we daarna wel eindelijk voor altijd veilig zijn."

Ik knik halfslachtig, "Maar wat als voor altijd, eigenlijk alleen voor nu is? Wat als het allemaal fout gaat Seam?" Fluister ik zachtjes. Hij schud zijn hoofd, "We doen wat we kunnen, oké? We houden elkaar veilig."

Ik knik, "Er is niet heel veel meer wat we kunnen doen." Seamus tilt mijn kin een klein stukje omhoog en zoent me zachtjes. Ik sla mijn armen om zijn nek en beweeg van hem weg.

"Ik hou echt heel veel van je, vergeet dat nooit, oké?" Zeg ik. Hij glimlacht, "Ik ook van jou prinses."

-||-

In stilte sta ik in de rijen met de andere slytherins. Ik heb gehoord dat mijn vaders in het kasteel zijn. Ik kon ze alleen nog niet zien. Ik, als headgirl, moest alle leerlingen ophalen en naar de grote zaal brengen.

Heel eventjes heb ik met harry gepraat, en tegen hem gezegd dat hij niet dood moet gaan omdat hij nog godfather van mijn en Seamus toekomstige kinderen moet worden en daar heeft hij mee ingestemd.

Maar over het algemeen ben ik gewoon heel erg bang dat alles fout gaat.

Dan speur ik de rest van de zaal af. En in een keer zie ik ze. Sirius en Remus staan samen bij de grote deuren. Ze zien er goed uit, gezond. Remus vangt mijn blik en begint Sirius enthousiast op zijn arm te slaan. Sirius zijn mond valt open. Ik moet mijn best doen om niet in de lach te schieten.

"Ik weet dat je je voorbereidt om te vechten.  Uw inspanningen zijn zinloos.  Je kunt niet tegen me vechten.  Ik wil je niet vermoorden.  Ik heb veel respect voor de leraren van Hogwarts.  Ik wil geen magisch bloed vergieten. 

Geef me Harry Potter,

en niemand zal worden geschaad.  Geef me Harry Potter, en ik laat de school onaangeroerd.  Geef me Harry Potter en je wordt beloond.  Je hebt tot middernacht."

De schele stem van Voldemort klinkt door de zaal. Veel leerlingen schrikken, maar ik ben er al aan gewend. Het is zo'n stem die na een poosje, gewoon, als elke andere klinkt. Niks raars.

"Maar hij is er! Potter is daar! Iemand grijpt hem!" Roept Pansy door de zaal heen. Ik rol met me ogen. Oké, het is een beetje gemeen als je het zo hoort, maar eerlijk gezegd is dat wel wat iedereen die Harry niet zo goed kent nu denkt.

Ginny stapt voor Harry. En Ron ook. En dan ook Hermione, Seamus, Lavender, de Parvati's, iedereen stapt voor hem. Ik glimlach zachtjes naar Seamus, die het gelijk ziet en naar me terug grijnst. Ik moet mijn best doen een grinnik te onderdrukken.

"Oké! Dat is het! Alle Slytherins de zaal uit. NU!" Roept McGonagall woedend. Ik frons, wow, scheer maar een hele groep over de zelfde kant van de kam. Jeetje. De Slytherins lopen allemaal weg, maar ik ga protestants op de grond zitten.

"Miss Crabbe, we willen niet dat je tegen je mensen moet vechten. Verlaat de zaal." Zucht McGonagall. "Dat ga ik ook niet doen. Mijn mensen zijn hier. Heb ik dat afgelopen jaar niet vaak genoeg bewezen?!" Roep ik uitgeput.

"Als zij weg gaat ga ik ook." Zegt Seamus terwijl hij naar me toe loopt en naast me komt zitten. Ik schud glimlachend mijn hoofd, "Simp." Fluister ik stilletjes. "Zegt degene." Fluistert hij even stil terug.

"Ja, wij weten ook prima waar onze dochter haar prioriteiten liggen. Wij gaan dan ook." Zegt Sirius en hij pakt Remus' hand. En ook hun gaan zitten. Hermione kijkt me aan, glimlacht en gaat dan ook zitten.

En een voor een gaat iedereen zitten op de grond.

McGonagall zucht, "Oké, je hebt een punt. Sorry Miss, Black." Ik grinnik en sta op, "Danku. Als het mag ga ik nu graag mijn ouders een knuffel geven." McGonagall glimlacht en knikt, "Ze hebben vast wel een foto van Teddy voor je."

Teddy. Mijn broertje heet Teddy.

A/N

Het boek is bijna af!!

Yoit.

Xx Rees