Everything except perfect ~Harry Potter Fanfic~

[11] McGonagall

Voorzichtig klop ik op de deur van het kantoor van professor Mcgonagall. "Binnen!" Hoor ik haar roepen. Ik open voorzichtig de deur.  Ze kijkt verbaasd op, "Miss Crabbe, kom zitten. Wat is er aan de hand?" Vraagt ze dan.

Ik haal een hand door mijn haar, "Uhm. Ik heb een brief gestuurd afgelopen vakantie, dat ik wil stoppen met Mugglestudies" Zeg ik zachtjes terwijl ik op de stoel voor haar bureau ga zitten. "Die heb ik gekregen ja. Is er daar iets mee?" Vraagt ze nieuwsgierig.

"Is er een optie waarop ik het vak toch kan nemen? Zonder dat iemand dat weet. Gewoon wat boeken over muggles is ook goed. Iets." Vraag ik zachtjes.

"Ik denk dat ik wel iets voor je kan regelen. Waarom als ik vragen mag?" Vraagt ze liefelijk. Oh jeetje hoe leg ik het ooit uit. "Mijn vader is niet helemaal cool mee. Maar ik wil wel wat weten over Muggles."

Ze haalt een wenkbrauw op en kijkt me onderzoekend aan. Ik bijt zachtjes op mijn lip en probeer zo onschuldig mogelijk te kijken. Ze staat op en zoekt wat boeken op haar plank. Dan legt ze ze op haar bureau en komt ze weer zitten.

"Hier heb je wat boeken. Ik kan kijken of ik je in kan schrijven voor een les, maar dan heb je echt ouderlijke toestemming nodig." Zegt ze dan. Ik veeg een haar achter mijn oor, "Dankuwel." Ze knikt zachtjes naar de deur.

POV Mcgonagall:

"Albus. We moeten praten over het meisje." Zeg ik terwijl ik zijn kantoor binnen loop en neer zak op zijn stoel. Hij kijkt me met een wenkbrauw omhoog aan, "Ze is veilig en nog geen last. Ik zie geen onderdeel wat te bespreken is." Zegt hij. Hij buigt zich weer over het voeren van zijn Phoenix.

"Geen last voor ons ja. Wat zij denk dat haar moeder is, is dood. En we weten beide dat haar, zo gedachte, vader niet te vertrouwen is." Zucht ik. Hij schud zachtjes zijn hoofd, "Het is niet veilig. Black is nog steeds als schuldig gehouden en op deze manier staat ze niet op Voldemort's radar."

"Dus?! Je kan me niet laten geloven dat het meisje nu veilig is. Heb je gezin hoe brak haar neus eruit ziet. Die moet ze zelf hebben gerepareerd. En we weten beide dat dat niet een ongelukje is geweest. En voldemort is nog niet eens terug!" Zeg ik geërgerd.

"Het is dit, of haar op een mogelijke radar leggen. Het is het risico niet waard. We moeten erop geloven dat het zo beter is." Zegt hij rustig. Zoals de jeugd het zou zeggen, ik flipte mijn haar en schudde mijn kont. Maar niet echt. Iel. Muggle jongeren zijn vreselijk. Ik ben blij met mijn wizard leerlingen.

"We hebben belooft voor haar te zorgen. Tegen Remus. Het maakt me niet uit hoe erg Sirius is geworden, wat ik overigens ook voor geen meter geloof, daar zouden zij en Remus niet onder mogen lijden. Marlene had dit niet gewild." Zeg ik geërgerd.

Hij vouwt zijn handen in elkaar, "Marlene had gewild dat haar kind veilig was Minnie. En dat is ze nu. Als er iets gebeurt-" Ik onderbreek hem, "Als er ook maar iets gebeurt, ik weet je te vinden. Ik zal alles doen voor dat meisje."

Ik sta op en loop richting de deur. "Je begrijpt dat het belangrijk is hè." Zegt Albus dan. Ik draai me om, "Ja. Maar ik ben het er nooit mee eens geweest met de trauma's waar je kinderen doorheen laat gaan voor het verslaan van voldemort. Harry was één, ik laat je niet nog een kind verpesten."

Hij zucht, "Harry is er prima uitgekomen. Dat zal Leila ook zijn." Ik knik zachtjes, "We hebben geluk gehad met hem, al heeft ook hij nog veel te leren.

Leila kan nog wel eens erger worden."