A Sky Full of Stars

Chapter 9

After what happened to me noong nakaraang linggo ay hindi na ako nilubayan ni archer.

Yes as in HINDI, Sino ba naman matinong tao na hanggang sa cr ay susundan ka?

"What the heck archer? bakit kaba sunod ng sunod?"

Natawa pa talaga siya sa pagkainis ko ha!

"Sorry naman seah kinakabahan kasi ako sayo baka mamaya magpapakamatay ka na pala"

"Bobo ba ako para gawin yon ha?"

"Hey easy hahahaha sige hindi na lulubayan na kita basta wag kang gagawa ng bagay na ikakapahamak mo okay?"

"Yeah Just go!"

Umalis naman sya at nilubayan ako pero eto namang kapatid ko ang kinukulit ako.

"Seah nakikinig ka ba?"

"Ha?"

"I don't know what to do to you, Tinatanong kita kung kaya mo ng pumasok sa thursday?"

"Yeah yes."

"Good susunduin ka ni archer dito that day dahil wala ako"

"Okay kuya"

"Just be careful next time okay?"

"Yes kuya don't worry"

Umalis na siya sa kwarto ko at hinayaan na akong mapag isa.

Hanggang ngayon hindi pa rin nawawala sa isip ko ang sinabi ni dad. I know na hindi pa rin nila ako napapatawad sa pagkamatay ni alia pero sana manlang isipin din nila ako kahit papaano dahil anak din nila ako.

Am I bad?

I just want to be happy and to be accepted.

2 knocks in the door ang nagpa-alis ng kadramahan ko sa buhay.

"Seah iha"

Tumayo ako para pagbuksan si manang pero nagulat ako sa taong na sa likuran niya kaya bahagya akong napaatras at napabitaw sa door knob.

"I see, You're still alive and breathing."

Napatitig ako sa maamo niyang muka at ang nakaka-akit niyang mga mata.

Kamukang kamuka siya ni alia.

Habang ako walang nakuha ni isa sa kanya halos si dad ang kamuka ko talaga.

"Mom"

"Dumalaw ako dito para malaman kung buhay ka pa ba, Sa nakikita ko ay humihinga ka pa naman"

Umalis na si manang at si mom naman ay pumasok na sa kwarto ko.

"Sinabi ng dad mo na muntikan ka ng masagasaan at naayos din naman ng kapatid mo ang problema sa driver."

"Opo"

"Hmm. Bakit hindi ka pa pumapasok?"

"Hindi po ako pinapasok ni kuya ng 1 week"

"And why?"

Tumaas ang isa niyang kilay na para ba ng isang malaking kasalanan ang pag absent ko ng ganoong katagal.

"Hindi mo dapat sinasayang ang pera na pinang-papaaral sayo Queenery Haseah. Madaming bata at kasing edad mo ang gustong mag-aral pero ikaw nagmumukmok lang dito sa kwarto mo dahil sa kamuntikan ka lang mabangga?"

Napayuko ako dahil sa mga naririnig ko sa aking sariling ina.

Totoo naman kasi,

"Dapat ay mas nag aaral ka pa ng mabuti dahil sa pagkawala ng kapatid mo. Hindi mo dapat sinasayang ang pagkakataon na sayo nabubuhos ang lahat ng pera ng kapatid mo at namin sa pang-pa aral sayo."

"I'm sorry mom."

Hindi ko mapigilan ang mapa-iyak dahil sa pagpapamuka niya sa akin na kasalanan ko talaga.

After all it's still about alia.

Alia who they loves more

Alia who do anything they say

Alia who looks like mom

Alia who had a big dream in her life

But it was fade away when she died and it is because of me.

They hate me before but they hate me more than now.

I don't know why?

They just hate me.

My grand parents didn't blame me for what happened to alia, instead they care and love me more. Unlike my parents who show that they really don't like me and blame me more than I know.

Sana ako nalang ang namatay at hindi si alia edi sana masaya sila.