AFTERGLOW

Chapter 19

Nag intay ako sa napagkasunduang lugar. Habang tumatagal na nag-iintay ako lalong sumasakit. Bawat minutong lumilipas na hindi siya nakakarating pabigat nang pabigat ang puso ko. Makalipas ang isang oras ay nag text siya.

From Dio:

Sorry, Ariela, hindi ako makakapunta. Babawi ako promise. I miss you so much.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Hindi muna ako umalis at nag intay na lamang akong mag sunset.

I called you, Dio Niccolo to let you know that I'm pregnant. We're having a baby. But you're having a baby too but in a different womb. I gave you everything I could ever give. And now I'm just asking for a time even a minute! Still I will thank you for giving me this wonderful gift. And the memories I will keep. Wishing you a happy life for you and for your future family. Like always, I will still cheer from the back for your success but unlike before, I am not going to scream and cheer I am going to leave silently. You make me feel like I am a women, you always do. Even now that I'm leaving you still gave me something that will remind me of how women I am. I will miss you for sure.
I will be okay, not now but soon. We're now going to have something and someone to live, we will still live our life but now in different ways and in separate direction. If there's a chance we could meet again, maybe you two could meet. Maybe not as father and child I would respect your family, even just acquaintance however for now I am letting you go Dio Niccolo. Paalam.

At pagkatapos mag sunset ay nagbyahe na ulit ako pauwi. Nakahanda na ang mga gamit ko diretso alis na kami papuntang Cebu.

Cebu is a very nice place kaya naiintindihan ko kung iyon ang lugar na nararapat para kay daddy dahil kahit ako ay mukhang matutuwa sa lugar na iyon.

Pagdating namin ay pagod na pagod ako sa ilang oras na byahe kaya naman natulog na ako sa kwartong para sa akin. Hindi masyadong magkaiba itong bahay na ito sa bahay namin sa Maynila.

Nagpalipas muna ako ng ilang araw bago magkalakas ng loob na sabihin kay daddy ang totoo.

"D-Dad" I called him while we're eating our breakfast.
"D-dad, may mga pangarap akong made delay muna. Pero hindi ibig sabihin ay hindi na matutuloy. Amm, I am still your princess but now we're expecting prince/princess. Dad I'm pregnant" I said to him. Nagulat siya na akala ko'y magkakaroon pa ng komplikasyon, mabuti naman at nakabawi rin. "S-sorry dad. Alam kong naplano na natin na pagtapos kong mag aral ay mag ta-trabaho na at papalit sa iyo" malungkot kong sabi.

"I am now a lolo!" masayang sabi niya pero hindi maitago ang kaonting lungkot sa mata.

"Galit ka po?" nakatungong tanong ko.

"Nandyan na iyan at masya ako! Napaaga lamang. Kung sa bagay ay baka hindi ko narin abutin kung saka pa magkaka anak"

"Dad! Huwag ka namang magsalita ng ganyan"

"Sinong tatay?" Tanong niya.

"Ahh, saka na po natin pag usapan" Hindi pa ako handang sabihin kay daddy ang lahat at ang dahilan kung bakit wala rito ang tatay ng baby ko.

Tinanong niya ako tungkol sa pagbubuntis at pati pagpapa check up. Naipaliwanag ko naman na si ate Nery ang makakasama ko sa mga susunod kong check up. Nakapag tingin na siya ng pwedeng maging OB ko rito.

"Akyat lang po ako" paalam ko matapos makipag kwentohan saglit.

Pagka akyat sa kwarto ay nanlalambot akong nahiga sa kama at tumulo nalamang ang mga luha ako. I wish you were here, Dio Niccolo! You're so unfair! I missed you so much and yet you don't even care about me! I bet you didn't notice my disappearance huh.

My days continued like that, crying over stupid things, morning sickness and fatigue.

After some days while me and daddy are eating lunch.

"If you need anything ha" my dad suggested. Because he's sick he's working from home. While some works that needs to be inspected or needs personal help, my uncles and cousins from my father side who's in Manila knows what to do. And I'm thankful for them because they still support dad.

While eating lunch a sudden doorbell happened. Binuksan iyon ng guard at siguro ay pina pasok narin.

I was surprised to see her face, she somehow looked like me but younger. Her eyes are so sad that I think she'll cry any minute.

"Magandang tanghali po" nahihiya niyang bati. May dala siyang maleta na siguro ay mga damit ang laman. "Wrong timing po ata, babalik nalang po ako" she said and when she was about to leave my dad spoke.

"Kumain ka na ba?" nagulat siya kaya tumingin ulit sa amin. Hindi siya sumagot kaya tinanong ulit siya ni daddy. "May maitutulong ba ako?" dad asked kindly and smiled a bit.

"Pwede po bang mag apply na katulong? Am marunong po akong mag luto, mag laba, mamlantsa at gawaing bahay"

Katulong? She's so young to be one.

"Umupo ka muna at kumain mamaya na natin iyan pag usapan" dad invited her so she ate with us. "Anong pangalan mo hija?"

"Juana Amelia po" tugon niya habang kumakain.

"Bakit ka mag a apply na katulong?" tanong ni daddy, sasagot na sana siya pero inunahan siya ni daddy "You can stay here. Hindi mo kailangang gumawa o tumulong sa gawaing bahay. By the way she is your sister" sabi ni daddy at naituro ako. Kapatid ko siya? Pero hindi ko maintindihan.

"Ariela Avery Asuncion, Juana Amelia is your sister. She's also the daughter of your mother" dad explained.

"May anak si mommy sa iba?" Pero paano? Ako hindi niya ako inalagaan ayos lamang sa akin dahil may daddy ako, pero siya? Sinong nag alaga sa kanya?

"Hindi po, nakakahiya naman po kung basta ako titira dito. Iyon nga pong pumunta ako rito ay hiyang hiya na ako" she said and here I am staring at her. I can't believe it. May kapatid ako! "Kung hindi ho kayo komportable ayos lamang po at hahanap nalamang akong ibang matutuluyan"

"No. You stay. Your ate Ariela is pregnant, if you really want to help. Just stay beside her" dad said smiling. "Ilang taon ka na hija?" dad asked.

"15 po" she's young and she knows household chores!

Hindi parin ako makapaniwala sa naririnig ko. May kapatid ako? Ate ako? Ipinapasok ko pa sa utak ko lahat ng nangyayari dahil kung iisa-isahin ko ay baka mahimatay ako.

While we're having questions and answers here, someone interrupted us.

"Tito, pinatawag niyo po ako?" said by a familiar baritone voice.