once upon a september ✅

Chapter 30 - Sleep

I can't focus on my work. Minsan ay hindi ko mapigilan ang pagtingin sa aking cellphone para amlaman kung may update na ba sa operasyon ni Rose. I even visited the operating room a couple of times.

"Have you checked her overall condition bago mag surgery?" Muling tanong ni Silver sa akin. I glanced at her and saw the same worried face i have when i looked in the mirror this morning.

"I did. Don't worry." Sabi ko sa kanya. Besides, the assistant surgeon double checked her as well.

When my shift ended ay nakiupo na lang din ako sa sa labas ng operating room together with Rose's family. We've waited and waited for a few hours na nakatulog na ako sa pag aantay.

I woke up at napabalikwas sa aking upuan. Shit. Did i oversleep? Napatingin ako sa paligid at wala na doon ang mama ni Rose.

But then I almost dropped in my seat when i saw Koa sleeping beside me.

What is he...

I relaxed at sumandal muli sa aking upuan. The surgery must have been over at narito si Koa para magpahinga. I wonder how Rose is.

I checked my watch and saw that it's already past ten. Napalingon ako sa kay Koa at dahan dahang tumabi sa kanya, so careful since i don't want to wake him up.

When i finally managed to sit down near him ay tinitigan ko ang maamo niyang mukha. He's an angel even when he's asleep. I wonder if he ate dinner? Saan din kaya siya nakatira?

Pinamulahan ako ng mukha sa naiisip. Manyak kayo wala pa nga akong sinasabi!

My eyes grew big when he stirred on his seat. He's waking up! Umatras ako pero pinanatili ang titig sa kanya. Bumukas ang isa niyang mata at antok akong tiningnan. He straightened on his seat but still kept his other eye closed while looking at me. He must be dead tired.

"Kumain ka na ba?" Nagaalala kong tanong. Hindi niya dapat pinapabayaan ang sarili niya gayung siya pa naman ang surgeon ni Rose.

Umiling iling siya.

"I just wanted to sleep." Sabi niya at panay ang hikab. So cute.

Bukas ko na lang siguro siya tatanungin tungkol sa operasyon.

"Malapit lang ba ang tirahan mo dito?" Tanong kong muli at tumango naman siya. Hmmm. Ihahatid ko na lang siguro siya dahil baka madisgrasya pa siya sa daan.

"I'll drive you home." Ani niya na nagpatalbog sa puso ko. He's dead tired and yet he's offering to drive me home.

Tumayo ako at hinawakan ang kanyang palapulsuhan.

"I'll drive you home instead." Sabi ko at hinila siya patayo. I won't allow him to do something for me when he can't even take care of himself.

Hindi na siya nagprotesta pa at nagpahila na lamang sa akin. We walked out the hospital at nang makarating sa parking lot ay pinapasok ko siya sa aking sasakyan at ako naman ay sumakay sa driver's seat. I drove out from the parking lot ngunit nang tatanungin ko sana kung saan siya nakatira ay nakatulog na naman siya.

Oh no.

Saan ko siya dadalhin kung ganun? I tried to get his ID from his bag nung nag red light pero hindi ko iyon nakita. Sigh.

Hindi na ako nagpaliguy ligoy pa at nagmaneho na lang papunta sa aking apartment. I better take care of him tonight.

We arrived at the apartment after 10 minutes. Nang makapagpark ay hindi ko na alam kung anong gagawin sa tulog na katabi.

"Koaaa." Mahina kong tawag sa kanyang pangalan ngunit hindi pa rin siya nagising.

I tapped his shoulder gently to no avail. Ugh.