once upon a september ✅

Chapter 3 - Guitar

Dortia was smiling endlessly, at para nang mapupunit ang mga labi niya sa kanyang pagngiti.

"So...what are you gonna play?" Inirapan ko siya.

"Sabi ko diba, di ko pa alam. Naka sampung tanong ka na Dorsh." She pouted. "Besides, i'm just going to play at the background habang may nagdedate sa booth natin diba?"

"Yep yep. But, i have to make sure you choose romantic songs! NBSB ka pa naman."

Tinaasan ko siya ng kilay.

"So what? As if walang TV sa mundo. Of course i know romantic songs, you loser."

I made a shortlist of my favorite songs at alam kong matutuwa siya sa mga kanta, pero hindi ko parin sinasabi hanggat di pa nafinalize. Besides, she told me i can choose what i want at wala siyang say kasi ako ang tutugtog.

Why am i making a big deal out of this?

I sighed and counted the days left.

2 weeks na lang pala. This is making me crazy. Why did i decide to do this again?

"By the way, don't tell me wala talagang tutugtog pag di ako pumayag?" Tumingin siya sa ceiling, na para bang may ginawang masama.

"Dortia?"

"Truth is, i know in the end na papayag ka... So i kinda, blocked those who wanted to play." She smiled at me sheepishly.

Nanlaki ang mga mata ko.

"Dortia! Why did you did that?" Nakakahiya kaya. Now, so may people would be expecting at me playing.

"Peace! Alis na ako."

Tumakbo siya palabas ng room at malamang pupunta na sa susunod niyang klase.

Napabuga ako ng hininga.

This is damn pressure, i need ice cream.

Fifteen minutes pa naman bago next class kaya dumaan muna ako sa ministop para bumili ng ice cream.

Gosh. I'm suddenly stressed baka di muna ako makapunta sa hospital at ganitong two weeks na lang. Plus, school reuqirements.

I reached for an ice cream nang biglang may nagpasok din ng kamay sa freezer. I jerked back nang magtama ang mga kamay namin at napatingin ako sa katabi.

I felt myself blush nang makita ang kaharap.

Jesus Christ, i died.

He smells so nice. He's wearing a dark green long sleeves, na mas lalong magpagwapo sa kanya. Hindi siya lumingon, at tuloy lang na kumuha ng ice cream saka naglakad papunta sa mga kaibigan niya, pero bago pa man siya makarating sa kanila ay bigla ring tumigil saka lumingon pabalik.

Bahagyang lumaki ang mga mata niya, na para bang nagulat pero ayaw ipahalata.

Umiwas ako ng tingin at kukuha na sana ng ice cream ng napansin ang pagbalik niya sa tabi ko.

What the hell?

He took one of my favorites saka iniabot sa akin.

Tumitig ako sa ice cream at inilipat din sa kanya ang tingin.

"I'm sorry." Sabi niya at inilapit sa mukha ko ang ice cream.

Eh?

"B-Bakit?" Kumurap kurap ako ng mata at siya naman ay biglang ngumiti nang maliit, pero agad din niyang binawi. He looked at me straightly.

"No reason."

"RK, tara na malelate na tayo."

Nakaharang sa harap ko si Ronan kaya bahagya kong tinagilid ang ulo para makita ang tumawag sa kanya, at nanlaki ang mga mata nito na para bang ngayon lang ako napansin.