Το Αλφάβητο ( Candy Candy Fan Fic )

Ο όπως Ομίχλη (Πρώτο Μέρος)

'' ... και έτσι το δαιμονισμένο ποδήλατο συνέχισε να ταξιδεύει!'', ολοκλήρωσε ο Στίαρ με ενθουσιασμό. Για μια στιγμή δεν ακουγόταν τίποτε, ξαφνικά όμως το ακροατήριο του ξέσπασε σε ασυγκράτητα γέλια.'' Έιιι! Υποτίθεται έπρεπε να τρομάξετε και όχι να γελάτε!'', είπε μέσα από το στόμα του κοκκινίζοντας.

- '' ... χα...χα... ρε Στίαρ... πραγματικά πιστεύεις ότι η ιστορία σου ήταν τρομαχτική?!'', είπε ο Άρτσυ που είχε διπλωθεί στα δυο από το πολύ γέλιο. Σαν απάντηση ο αδερφός του, του πέταξε ένα μαξιλαράκι που βρισκόταν στον καναπέ. Αυτό δεν πτόησε τον Άρτσυ όμως, που τώρα δάκρυα γέλιου κυλούσαν από τα μάτια του. Η Άννυ προσπάθησε να τον σταματήσει να γελά, αλλά ήταν μάταιο αφού και η ίδια γελούσε. Η Πάττυ, στην εικόνα του απογοητευμένου Στίαρ, ψέλλισε μέσα από τα χάχανα της ότι αυτή είχε τρομάξει... για λίγο, τουλάχιστον! Η Κάντυ και ο Σεμπάστιαν ήταν σε παρόμοια κατάσταση με τον Άρτσυ, όπου πεσμένοι στο πάτωμα, σκούπιζαν τα δακρυσμένα τους μάτια προσπαθώντας να βρουν το κουράγιο να σταματήσουν να γελάν. Ο Τέρρυ τέλος, είχε κρυφτεί πίσω από τον καναπέ, καθισμένος στα γόνατα με το κεφάλι σκυμμένο και πραγματικά από το πολύ γέλιο του είχε κοπεί η ανάσα.

- '' Καλά... συνεχίστε να γελάτε και να με κοροϊδεύετε! Όταν θα σας τύχει να ανεβείτε σε δαιμονισμένο ποδήλατο, τότε να σας δω!'', τους φώναξε σε μια προσπάθεια να τους κάνει να σταματήσουν, αλλά μάλλον έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα γιατί ένα δεύτερο ηχηρό κύμα γέλιου, ξέσπασε και οι φωνές των παιδιών γέμισαν από άκρη σε άκρη το σαλόνι στον πύργο των Γκράντζεστερ.

*****

Όλα είχαν ξεκινήσει ένα καλοκαιρινό ζεστό απόγευμα. Η συνηθισμένη πλέον παρέα, είχε μαζευτεί στον κήπο του πύργου, όπως έκανε αρκετά συχνά τον τελευταίο καιρό. Εκείνο το απόγευμα, η θεία Τζούντιθ με το ζεύγος Κόρνγουελ και την κυρία Ο' Μπράιαν, είχαν κανονίσει να επισκεφτούν κάποιους φίλους της πρώτης και καθιστώντας υπεύθυνο- ως μεγαλύτερο- τον Σεμπάστιαν, άφησαν την νεαρή παρέα να διασκεδάσει μόνη της. Ήταν ένα ήρεμο ζεστό απόγευμα, που θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς, έως και βαρετό. Αλλά όλα αυτά, αν δεν υπολογίσουμε τον καιρό της Σκωτίας... Η μπόρα που ξέσπασε ήρθε από το πουθενά, αναγκάζοντας τα παιδιά να μπουν στο εσωτερικό του σπιτιού. Δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία, γιατί ήταν κάτι συνηθισμένο οι καλοκαιρινές βροχές, αυτό που ακολούθησε όμως ξεπέρασε τα όρια του συνηθισμένου. Όταν σταμάτησε κάποια στιγμή η μπόρα, αντί να καθαρίσει όπως συνήθως η ατμόσφαιρα, ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης άρχισε να σκεπάζει τα πάντα. Η νεαρή παρέα χάζευε από τα παράθυρα του σαλονιού, παρατηρώντας το πόσο γρήγορα η ομίχλη πύκνωνε και τύλιγε τα πάντα. Την ώρα που ο Άρτσυ με τον Στίαρ πρότειναν ότι μάλλον καλύτερο θα ήταν να φύγουν, πριν χειροτερέψει η κατάσταση, μπήκε φουριόζος ο επιστάτης και ενημέρωσε τον Τέρρυ και τον ξάδερφό του, ότι η θεία τους είχε στείλει μήνυμα.