VERA'NIN EVİ : MUCİZE [KİTAP OLDU]

18 -KOKU VE HİS 2

instagram.com / adehikayeleri

Multimedia:Derniere dance -Indila

O an yanlış bir şey söyleyip onu incitmekten ölesiye korkuyordum. Sonuçta hiç tanımadığı halde bana güvenmeyi seçmişti. Tıpkı daha önce hayalet olmama aldırmaması ve beni hala bir insan olarak görmesi gibi.

İçinde bulunduğum bu duruma öyle çok heyecanlanmıştım ki karmakarışık olmuş hissediyordum. Bir yandan sanki konuşursam sesim titreyecekmiş gibi geliyor ve ağzımı açmak bile istemiyordum fakat diğer yandan da onun hikayesini deli gibi merak ediyor, daha fazlasını duymak için sabırsızlanıyordum.

Yine de en sonunda merakıma yenildim ve derin bir nefes alıp "Bilmediğin neydi Toni? Az önce 'Nasıl bilebilirdim ki?' dedin. Hadi anlat bana lütfen. Neyi nasıl bilebilirdin?"

Söylediği her bir kelime ona fazlasıyla ağır geliyormuş gibi görünüyordu. Gözlerini yere dikip "Dee'nin bir alkolik olduğunu." diye fısıldadı.

"Dee bir alkolik Vera. Daha önce de bırakmak için tedavi görmüş ama her seferinde yeniden başlamış. Ailesi de birlikteliğimizi öğrendiklerinde ilk başta bu yüzden karşı çıkmışlar fakat sonra birbirimize iyi gelebileceğimizi ve Dee'nin bir daha içmeyeceğini düşünüp bizi desteklemişler. Bu durumu benden saklamışlar çünkü Dee, eğer söylerlerse ortadan kaybolmakla onları tehdit etmiş. Ailesi de biricik kızlarını kaybetmektense susmayı tercih etmiş. Dee onların tek çocuğu olduğundan onu hep çok sevmişler. Mutlu etmek için ne isterse yapmışlar. Bu yüzden de Dee biraz şımarık yetişmiş. Asla tatmin olmayı bilmemiş ve hep daha fazlasını istemiş. Benden önceki erkek arkadaşıyla da bu nedenlerden ayrılmışlar."

Çekinerek de olsa, "Peki o geceden sonra ne oldu?" diye sordum.

"İlk birkaç hafta her şey normal görünüyordu. Sonra Dee'nin evde olmadığı bir gün kitap okumak için kitaplığa gittiğimde, sakladığı bir sürü boş içki şişesiyle karşılaşınca gerçeği anladım. Benden saklı içiyormuş. O gün evin her yerini alt üst ettim. Baktığım her köşede saklanmış yeni bir şişe karşıma çıkıyordu. Bazıları henüz açılmamış dolu şişeler bazılarıysa yarımdı. Hepsini tek tek toplayıp torbalara doldurdum. İşim bittiğinde tam dört büyük çöp poşeti, dolu olarak salonun ortasında duruyordu. Gece olup Dee eve döndüğünde, sakladığı küçük hazinesini bulup her şeyi anladığımı görünce çılgına döndü. Çok büyük kavga ettik. O gece önce o şişeleri attım sonra da eşyalarımı topladım. Karar vermiştim, ayrılacaktık. Dee'yi çok sevsem de böyle sırlarla dolu bir ilişkiyi sürdürmezdim. Güvenim kırılmıştı. Eşyalarımı arabaya koyarken Dee peşimden geldi. Ağlıyor, gitmemem için yalvarıyordu. Bir daha benden bir şey saklamamaya, içmemeye ve tedavi olacağına dair söz verdi. Sarhoştu, perişan haldeydi. O gece gitmedim. Dee'yi öylece bırakıp gidemedim... Ertesi gün ailesi geldi. Doktorundan randevu alındı. Görüşme sonrasında doktor, daha önce de tedavi için yattığı poliklinikte bir süre yatmasına karar verdi. Ailesi durumu öğrendiklerinde her ne kadar hissettirmek istemese de perişan oldular. Dee'nin polikliniğe yattığı ilk gün bana gelip onu bu zor zamanında bırakmamam için rica ettiler. Hayır, yapamam diyemedim. Artık onun sanki hem sevgilisi hem de bakıcısı olmuştum. Bizim için çok uzun geçen bir sürenin sonunda Dee eve geri döndü. Tamamen iyileştiğini, bundan sonra bir daha asla böyle bir şey olmayacağını söylüyordu. Bana sözler verdi. Yine evimizde birlikte yaşamaya başladık ama istemesek bile bazı şeyler değişmişti bir kere ve benim için bir daha asla eskisi gibi olmadı. Biz ikimiz artık sevgiliden çok, iyi anlaşan iki hayat arkadaşıydık. Taa ki bu geceye kadar..." dedi.