VERA'NIN EVİ : MUCİZE [KİTAP OLDU]

9-EVDEKİ KARANLIK ZİHİNLER

instagram.com / adehikayeleri

Multimedia : Billie Eilish - Bored

Evde tek başıma oturup kendime özel sinema seansı yaparak zaman geçirmeye çalışıyordum.

O gün okuldan döndüğümden beri kaç tane film izledim saymamıştım bile. Bir çoğu romantik, üstelik bizim hikayemize tezat hemen hemen hepsi şu birbirini seven oğlan ve kızın kavuştuğu mutlu sonla biten filmlerdendi.

Eğer filmlerdeki hikayelerin hepsi mutlu sonla bitiyor ve sevenler kavuşuyorsa benim hikayemde acaba neden öyle olmamıştı? Kız oğlanı çok ama çok sevmişken benim hikayemde neden oğlan onu aldatıp üzmeyi seçmişti? Ya da eğer kızı hiç sevmemişse o zaman neden seveceği birini aramak yerine, o kadar zaman kızın peşinde dolanıp onca güzel söz etmişti ki?

Biraz düşününce sonunda buldum. Çünkü cevap aslında çok basitti. Bizim meğer Aaron'la hiç hikayemiz olmamıştı da ondan. En başından beri ben fark edemesem de biz diye bir şey zaten yoktu. Hiç olmamıştı. Bu sadece benim hikayemdi.

Ben hep Aaron'a inanıp güvenmiş ve onu sadece ben sevmiştim çünkü. Benim aksime ne yazık ki onun tek düşüncesi, kafasındaki meşhur "Aaron kızları" listesinin en sonuna yeni bir kızı daha eklemekten başka bir şey değildi. En sonunda istediği de olmuştu işte. Onun için sadece listesindeki bir isimden ibarettim ve asla daha fazlası olamamıştım. Bugüne dek, herkese inat, ne kadar aksini düşünsem de gerçek olan buydu.

İçime akıttığım göz yaşlarımla birlikte izlediğim son filmin de bittiğini gösteren yazılar televizyon ekranında belirdiğinde yavaşça yerimden kalkıp televizyonu kapattım.

Aklımda, en başından beri aldatıldığımı gözlerimle görmüş olmanın neden olduğu öfke kazanı fokur fokur kaynarken, son anda kendimi rahatlatabilmek umuduyla annemin yokluğunda iyiden iyiye dağılan evimizi toplamaya karar verdim.

Evimizin yakınında biri oturmadığı için beni kimsenin görmesinden ya da duymasından endişelenmeden rahat davranabiliyordum. Önce radyoda sevdiğim müzik kanalını bulup çalan şarkının sesini açtım sonra temizlik malzemelerini çıkartıp kendimi sakinleştirebilmek ve kafamdakileri atabilmek için hem iş yapıp hem de bağırarak şarkı söylemeye başladım. Akşam olmak üzereyken kendimi yorgunluktan bitmiş hissetsem de işimi bitirmiştim.

Belki annemin yaptığı kadar olmasa bile ev tertemiz olmuş, üstelik kafam az da olsa dağılmıştı. Biraz oturup dinlendim. Kendimi daha iyi hissettiğim zaman yürümek isteyip bahçeye çıktım. Yaptığım kısa bir yürüyüş sonrasında eve doğru dönerken, bir gece Aaron'un bana sürpriz yapmak için geldiğinde birlikte oturduğumuz yer gözüme ilişti.

"Kahretsin Aaron!" diye söylendim kendi kendime. "Defolup git artık hayatımdan, aklımdan, düşüncelerimden. Defolup git... İstediğin olmadı mı zaten, daha ne istiyorsun?"

Sinirlerim bir anda tekrar tepeme çıkmıştı. Birçok kıza aynısını yapmış ve belki de hala yapıyor olduğunu bilsem bile bana oynadığı bu adi oyunu bir türlü hazmedemiyorum. Ne kadar unutmak istesem de olmuyordu. Bu elimde değildi çünkü her seferinde başka bir şey oluyor ve ben olanları tekrar hatırlıyordum.

Adımlarımı hızlandırıp eve doğru yürümeye devam ettim fakat evin yakınlarında işittiğim bazı seslerle birden olduğum yerde durdum. Önce kendimi gizlemek için hemen yakındaki bir ağacın arkasına attım ama biraz durduktan sonra hayalet olduğumu ve kimsenin beni göremediğini hatırladığında gizlendiğim yerden çıkıp yavaş adımlarla evin olduğu yöne yürüdüm.