VERA'NIN EVİ : MUCİZE [KİTAP OLDU]

24-TONİ PARKER 2

instagram.com / adehikayeleri

Multimedia: Elina-Mirage

TONİ PARKER:

"Biz fark etmesek bile seçimlerimiz bazen hayatımızı zindana çevirir. Bazen de hiç beklemediğimiz bir anda dikensiz gül bahçeleri sunarlar önümüze."

Dee, beni çok sevdiğini sanırken eski aşkı tekrar karşısına çıkınca önce ne yapacağını bilemeyip bocalasa bile en sonunda kararını vererek kendini ait hissettiği yeri seçti ve çok zorlansa da beni terk etti.

Peki ya ben..?

Hiç beklemediğim bir anda hayatıma giren Vera Miller sayesinde kendimi şimdi çok farklı hissediyordrum. Bu hayalet kız bana Tanrı'nın ödülü mü yoksa bir cezası mıydı bilmiyordum ama bildiğim tek şey onda beni kendine çeken bir şey olduğuydu. Ben, onunla bir türlü baş edemiyordum. Aksini düşünmeyi denesem de yapamıyordum çünkü hep, Vera sanki hayatın bana sunduğu dikensiz gül bahçesiymiş gibi hissediyor ve o bahçede gönlümce dolaşmayı deli gibi arzuluyordum.

Öylesine farklıydı ki Dee'yi hiç tanımamasına rağmen benimle birlikte geçirdiği her an, sanki onun en yakın kız arkadaşıymış da ihanet ediyormuş gibi huzursuzdu. Bilmediği şeyse Dee'nin artık eski sevgilisiyle birlikte yaşadığı ve beraber çok mutlu olduklarıydı...

Benim de içim aslıda çok huzurlu sayılmazdı. Evet, babası durumu anlatmış üstelik çok da mutlu olduğunu söylemişti ama yine de sebepsizce rahatsuzdım işte. En sonunda ben de gidip her şeyi kendi gözlerimle görmek istedim.

Bir hafta sonu Dee'nin yaşadığı yere gidip önce otele yerleştim. Biraz dinlendikten sonra da babasından adresini aldığım o evin yakınına giderek gizlendim ve yanıma aldığım dürbünle içeriye baktım. Oradalardı...

İkisi gülüşüp kendi aralarında şakalaşırken Dee'nin mutlulukla gülen gözleri, uzun zamandır hiç görmediğim bir ışıkla parıldıyordu. Yanındaki adamın da onu sevip değer verdiği her halinden belliydi. Akşama kadar orada durarak onlara baktım. Dee başka bir evde, yeni sevgilisiyleydi ama sanki tam da ait olduğu yerdeymiş gibi mutlu ve huzurlu görünüyordu.

Onu böyle görmek beni biraz kızdırmış olsa da bu mesut hali çok sevindirmişti. Çünkü artık içim rahatlamıştı. Böylece Dee defteri benim için sonsuza dek, bir daha açılmamak üzere, tamamen kapanmış oldu.

Oradan hemen uzaklaşıp kaldığım otele döndüm ve akşam olmasına rağmen hiç vakit kaybetmeden eşyalarımı toplayarak ayrıldım.

Eve dönerken yol boyunca aklımda hep Vera vardı. O, tüm hayatımda tanıdığım herkesten farklıydı. Henüz yeni tanışmamıza rağmen çoğu kişide bulunmayan birçok özelliğini sayabilirdim. Dost canlısıydı, sevecen, iyi huylu ve yardımseverdi. Belki artık eskisi gibi atmasa bile tertemiz ve sevgi dolu, kocaman bir kalbi vardı. Ondan çok hoşlanıyordum.Üstelik de hayalet olması zerre kadar umrumda değildi.

...

Günler geçmişti. İkimiz aynı evde yaşamaya devam ediyorduk fakat ben ona hala açılamamıştım. Daha önce hiç böyle hissetmemiştim oysaki... Neden bu kadar zordu..?

Hislerimin farkında olduğunu ve aslında Vera'nın da benden hoşlandığını düşünüyordum ama o, sanki kendisine yasaklıymış gibi ısrarla bunu reddediyordu. Sanırım tam da bu yüzden uzun zamandır benden kaçıyordu. Akşamları eve döndüğümde ya odasına kapanıyor ya da evde sürekli köşe kapmaca oynuyorduk. Cesaretimi toplayıp konuşmak için odasına gittiğim zamanlarda da sürekli sıraladığı bahaneleri bir duvar gibi karşıma çıkıyordu.