Zawgyi
အံု႔မိုင္းညိဳ႕ဆိုင္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္
ေလျပင္းေတြေဝွ့ဝဲတိုက္ခတ္မူ႔ေၾကာင့္
စပါးပင္ေတြ ဘယ္ညာကိူင္းလို႔ယိုင္းေနၾကတယ္
သဘာဝကအေကာင္းဆံုးပန္းခ်ီဆရာတဲ့
ေတာင္ေပၚရြာကေလးရဲ႕စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕႐ူ႔ခင္းေတြကို
ျပတင္းေပါက္ေပၚေမးကေလးေထာက္ရင္း
ေငးေနတဲ့ေ႐ွာင္းက်န္႔ သက္ျပင္းေတြ
အႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိတယ္ သူအသက္႐ူမဝေတာ့ဘူး
"ရိေပၚ အရမ္းဖက္မထားနဲ႔ေလ''
"အရမ္းေအးတာကိုး ကိုကို့ကိုယ္လံုးေလးက
ေႏြးေနေတာ့ဖက္မိတာေပါ့လို႔''
"ေဒါက္ေဒါက္''
"ရိေပၚ လြတ္ပါဦး တံခါးသြားဖြင့္လိုက္ဦးမယ္''
အတင္းဖက္တြယ္ထားတဲ့ရိေပၚကိုခြာခ်ရင္း
ေ႐ွာင္းက်န္႔တံခါးဆီမနည္း႐ုန္းကန္လာရတယ္
ဝမ္ရိေပၚကပက္က်ိဆန္တယ္တြယ္ကပ္လြန္းတယ္
"ဂူဂူးေလး ဘာကိစၥ႐ွိလို႔လဲ''
"ဟိုေကာေကာတို႔ေန႔လည္စာ ဘာစားခ်င္လဲတဲ့
မားမားကေမးခိုင္းလိုက္လို႔''
ေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔လာတဲ့ရြာကေလးက အိမ္ေျခ၁၀၀
ေလာက္သာ႐ွိပီး ၿမိဳ႕နဲ႔အရမ္းအလွမ္းေဝးလြန္းတာမို႔
တည္းခိုခန္းေတြ ေဟာ္တည္ေတြမ႐ွိ
ရြာထဲအခန္းလြတ္႐ွိတဲ့အိမ္မွာတည္းရတယ္
ဂူဂူးေလးကေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔ရဲ႕အိမ္႐ွင္ေသးေသးေလး
"ရတယ္ ခရမ္းသီးကလြဲပီးႀကိဳက္တာခ်က္လို႔ေနာ္''
"ဟုတ္ အာ့ဆိုဒါဘဲေနာ္''
"ေနဦး ဂူဂူးေလး''
"ဟူတ္''
"ဒီနားမွာလည္ပတ္စရာဘာ႐ွိလဲဟင္''
"အဲ ရြာအေနာက္ဘက္မွာကြင္းျပင္ႀကီးတစ္ခု
႐ွိတယ္ မိုးရြာပီးရင္ rain lilyပန္းေတြမ်က္စိတစ္
ဆံုးပြင့္တာ အရမ္းလွတယ္ေကာေကာရဲ႕''
"ဟုတ္လား ေက်းဇူးဘဲေနာ္ ဂူဂူးေလး''
ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဂူဂူးေလးရဲ႕ေခါင္းကိုဖြဖြေလးပုတ္ေပး
လိုက္တယ္
"ကို ကို႔''
ဆူေအာင့္ေနတဲ့ေခၚသံနဲ႔အတူ ရိေပၚကသူ႔ခါးကို
လာဖက္ရင္း ဂူဂူးေလးကိုစိူက္ၾကည့္ေနတယ္
သူ႔အစာလုမွာစိူးရိမ္ေနတဲ့ေခြးေပါက္ေလးလိုမ်ိဳး
VOUS LISEZ
W.I.T.H...Y.O.U(Complete)
Fanfictionတိုးတိုး တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ ကေလးပါဘဲ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ေၾကာင္းေျပာမယ္ ပီးရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လက္ေတြ႔က်က် ေဝးၾကမယ္ တိုးတိုး တိတ်တိတ် ဆိတ်ဆိတ် ကလေးပါဘဲ ဘယ်လောက်ချစ်ခဲ့ကြောင်းပြောမယ် ပီးရင် ကျွန်တော်တို့လက်တွေ့ကျကျ ဝေးကြမယ်
