Let Me Hear Your Heartbeat

Chapter 37

Lorelei's P.O.V

"Good morning"

Kahit nakapikit ay alam ko na kung sino yung nagsalita, ngumiti ako dahil dun saka nagmulat. i look at alex's face, nakaupo siya sa gilid ko habang nakahawak sa kamay ko
"Alex?.. ang aga mo naman ata? dont tell me... nag absent ka na naman ulit?"

"Dati ko na tong ginagawa, besides wala na namang ginagawa sa school, malapit na ang graduation, kaya ikaw, magpagaling ka na ng mabilis para makasama kita sa graduation.. i want to be with you all the time you know.. kung pwede nga lang matulog dito ginawa ko na, i want to be the first one you see every morning" ngumiti siya at hinawakan ang pisngi ko
"How are you? hindi kaba inatake nung wala ako?"

"Magsisinungaling ako pag sinabi kong hindi.." i wish i didnt, but i did. i sigh as i thought about the dream i had last night. nahirapan nga sila daddy na patahanin ako, saka lang ako tumahan nung ininject nila sakin yung pampatulog

Bakit pa kasi ulit ako nanaginip ng ganun? bakit ko pa kasi napanaginipan si mama? worse is that i dreamt about her falling into the water.. it was a nightmare..

Humigpit ang pagkakahawak ni alex sakin sa kamay. his worried face says it all.
"Well.. are you okay now? im regretting now that i didnt slept here last night. gusto ko na tuloy matulog dito, kasiya naman ata tayo dito sa hospital bed?"

Mahina akong tumawa
"My father would freak out if you will sleep with me, so no need to do that. im okay alex.. sarili mo dapat ang alalahanin mo. how.. how was your mother by the way? is she okay?"

Natulala siya saglit dahil sa tanong ko, pero dahan dahan ring tumango kalaunan
"Yeah.. okay naman siya, im planning to visit this afternoon. im just hoping she would not try to do something horrible again.."

Its my turn to comfort him. bumangon ako at niyakap siya, he hug me back. mahina ko siyang tinapik sa likod
"Kamustahin mo si tita para sakin ah? i wish i could come with you.."

"You could, in the near future. pag magaling kana at magaling narin siya.."

That would be nice... iniisip ko palang na magiging okay ang lahat, gumagaan na ang loob ko.. i savored the moment
"50%"

Natawa siya, mas humigpit ang yakap
"70%.. 80--85%"

Nung mahigpit na mahigpit na ang yakap ay natawa na ako
"100%, im fully charge"

Kumalas siya bago hinawakan ang magkabilang pisngi ko
"Me too.."

He stayed until lunch, balak pa sana niyang manatili pa pero pinilit ko siyang pumasok. kaya si daddy na yung nag alaga sakin buong mag hapon. he always ask me if im okay, hes too paranoid. dahil narin siguro sa nangyari kahapon kaya ganito siya...

"Okay ka lang lorelei? how are you feeling? is your----

Napahinga ako ng malalim at ngumiti kay daddy
"Im fine dad. no need to worry"

Lumapit siya sakin at inilagay niya yung kamay niya sa ibaba ng tainga ko. ang sabi kasi ng doctor, dito daw mararamdaman ko kung stable ba yung heartbeat ko o hindi. ibinaba niya rin naman ito
"Youre heartbeat is normal, im glad it is.."

Hinawakan ko siya sa kamay
"Im glad your are here daddy.. thank you for choosing me..."

Ngumiti siya
"I will choose you no matter happens lorelei.. nandito lang ako"

~~~~~~~~~

"Dad? hindi paba dumadating si alex?" tumingin ako sa pintuan. kalalabas lang nila rose kanina, kumpleto sila, si alex lang talaga yung kulang tapos si laureen. may inaasikaso lang daw si laureen sabi ni jin eh.. si alex naman.. ewan ko.