Mafia Lord Series 1:Stanley Parker

Chapter 18

Wag matakot na harapin ang masalimuot na nakaraan. Sa halip gawin mo itong inspirasyon at harapin ang panibagong hamon sa buhay. -Kyzie_Xie

Chapter 18

''Nak hindi ka na ba namin mapipigilan.?''

Nasa airport na kasi kami ngayon. Ngayon kasi ang alis ko pa puntang Pilipinas.

''Mom naman para namang hindi na ako uuwi dito.?''

''Hon pabayaan mo na ang anak mo nasa tamang idad na siya.''

''Fine but still I'm worried paano pag nagkita kayo doon.?''

naiintindihan ko naman si Mom alam ko naman ang dahilan kung bakit naging paranoid si Mom eh ayaw niya lang akong makitang masaktan ulit.

''Mom maraming lugar sa Pilipinas I'm sure hindi kami magkikita.''

''Isama mo na lang kasi ako Princess..''maktol ni kuya

''Kuya naman eh alagaan mo na lang si Celestia at wag na wag ko lang malalaman na inaalila mo siya. Patay ka sakin.''banta ko kay kuya

''Yeah as if naman kung may magagawa pa ako.''

''Mommy Daddy kuya alis na ako.''

''Ingat ka doon call us if naka rating kana.''

Sa loob ng limang taon ngayon lang ulita ako makakatong-tong ng Pilipinas
Miss ko ng asarin si Savannah at ang nakakainis na mukha ni kuya Sam. Ang bilis ng panahon hindi ko man lang  namalayan na limang taon na pala ang nakaraan. Nakakatawa lang ako yung tinaguring Campus trouble maker pero ng dahil sa pag-ibig naging mahina ako.

Nakakatakot pala ang magmahal, dahil kahit gaano ka kalakas pagdating sa pag-ibig lugmok ka. Dati rati tinatawanan ko lang yung mga taong umiyak dahil naghiwalay sila ng girlfriend/boyfriend nila. Ngayon ko lang na realizes na isa din pala ako sa naging tanga katulad nila.

''Good Day Ma'am what do you like to ate or drink.?''

''One slice of black forest cake and give me a milk tea for the drink.''

''Thank you Ma'am give me a minute.''

Three hours and forty five minutes  from Seoul, South Korea to Manila Philippines. Maybe that's enough for me to sleep.

''Here's your food and drink Ma'am enjoy.''

''Thank you.''

I'm a little bit tired sa sobrang excited kung umuwi ng Pilipinas twelve AM na akong na tulog at two AM akong na gising. Yeah ako na yung excited you can't blame though.. five years of not seeing èm is like a one decade for me.

I should sleep so that I can gain my energy back. *yown* this is so tiring day.

''Flight attendants, prepare for landing please.”

“Cabin crew, please take your seats for landing.”

''Flight attendants, prepare for landing please.”

“Cabin crew, please take your seats for landing.”

Yes finally I'm here... oh shit I forgot wala palang susundo sa akin. Hindi naman kasi alam nila kuya na uuwi ako. It's surprise advance wedding gift ko na rin sa kanila.

''Ahm excuse me..?''

''What can I help you Ma'am..?'' naka ngiting tanong ng lady guard. Ito talaga yung gusto ko sa Pilipinas laging naka ngite.