Mafia Lord Series 1:Stanley Parker

Chapter 20

Chapter 20

Hindi ko namalayan na naka tulog pala ako. Nagising na lang ako sa kwartong hindi familiar sa akin naka higa ako sa isang malaking kama.

Sh*t don't tell me nasa bahay ako ni Stanley. Dali dali akong lumabas ng kwarto ngayon ko lang na pansin na nasa second floor pala ang kwartong kina lalagyan ko.

Hindi pa man ako tuloyang makababa sa may hagdanan may na amoy akong masarap na pagkain. Baka yung katulong niya yung nagluluto.

Mali pala yung hinala ko si Stanley pala yung nagluluto. Aalis na sana ako ng bigla siyang nagsalita.

''Where are you going love.?'' tsk kahit masarap sa tinga yung boses niya galit parin ako.

''Hoy hinayupak bakit mo ako dinala dito sa bahay mo.?'' inis kung tanong.

''I bring your here because I want to make a new memories with you again.'' ginagago niya ba ako.?

''Baliw ka ba? Kidnapping na tong ginagawa mo. ''

''I know pero ito lang yung nakikita kung paraan para makasama ka.! '' takte nababaliw na talaga siya.

''Saan ka pupunta.?''

''Aalis malamang.''

''Nah you can't leave My Love. I won't allow you.''naka ngise niyang sagot.

''At sino ka naman para pigilan akong umalis.?''na pipikon kung sagot

''I'm your soon to be Husband and the father of our children.''ngise niyang sagot na ikina pula ng pisnge ko.tf.? Ang lantod talaga ng lalaki.

''Iwan ko sayo Stanley ang taas ng pangarap mo.''pa ilang-ilang kung sagot sabay lakad pa alis ng kusina.

Mga ilang metro lang yung layo ko sa kusina ng bigla akong  umangat sa ire..?

''The f*ck Stanley ibaba mo ako.'' tila ko bweset na lalaking to ang hilig mang karga

''Wag kang malikot love.''

''Hoy Stanley saan mo ako dadalhin.?''

''Sa kwarto love gagawa na tayo ng Baby.'' The hell.?

Hindi pa ako handang mawalan ng virginity.

Napa hilamos na lang ako sa mukha ko dahil sa inis. Dalawang araw na akong naka kulong sa bahay ni Stanley. Kahit anong pilit kung tumakas wala parin. Ilang bises na akong nag tangkang tumakas pero wala lagi niya akong nahuhuli. Wala din sa akin ang cellphone ko kinuha niya. Kaya wala akong matawagan para humingi ng tulong.

''Here Love ate it.'' Nandito kasi kami sa kusina  ngayon.

''Pa uwiin mo na ako Stanley. Parang awa mo na.''na iiyak kong ani

''No I won't let you..dito ka lang hanggat hindi mo ako minamahal ulit hindi ka makakalabas dito.''malamig niyang sagot.

Napa yuko na lang ako dam it paano ko sasabihin sa kanya na Mahal ko parin siya. Kung hindi niya lang sana ako sinaktan noon. Siguro hindi kami dadating sa puntong ito.

''Stanley naman è hanggang kailan mo ba ako ikukulong dito.?'' may kompanya pa akong dapat asikasuhin.

Baka nag-aalala na sila kuya buntis pa naman yung si Savannah.

''Tulad ng sabi ko kanina saka lang kita pakakawalan kung sigurado na akong  ako na yung tinitibok ng puso mo.''sagot niya

''Pero Stanley hindi mo matuturoan ang puso. Kung ikaw talaga ikaw pero kung hindi wag mo namang ipagsiksikan ang sarili mo sa akin. Ni katiting wala na akong nararamdaman sayo tandaan mo yan.''

Alam kung pinagloloko ko lang ang sarili ko. Isang malaking kasinungalingan lang yung mga binitawan kung mga salita. Hindi ko  ma ipagkaila sa sarili ko na siya parin. Pero kailangan kung magsisinungaling sa kanya. Dahil ayaw ko ng masaktan ulit pero kahit ganon alam kung nandito parin siya sa puso ko. Siya parin ang tinitibok nito.

''I know  kaya nga hindi pa kita pa kakawalan.   sabay talikod palabas ng kusina.

Bago pa man siya umalis ay may kung anong emosyon ang dumaan sa mata niya di ko lang mawari kung ano yon. Pero pinag sawalang bahala ko na yon.
Kailangan kung mag-isip ng paraan para maka alis dito. Dahil kung mananatili parin ako dito baka tuloyan na akong mahulog sa kanya.

Kinain ko na lang yung hinanda niya para sa akin. This is the first time na ipinaghanda niya ako. Dati rati kasi ako lagi yung nag-eeffort.  Madali lang naman akong na tapos kumain. Ni anino ni Stanley hindi bumalik.

Kaagad akong umalis ng kusina kahit anong mangyari susubukan kung tumakas. Chance ko na to para makalayo kay Stanley. Buti na lang talaga hindi naka sarado yung back door.

F*ck saang lupalop ba to ng Pilipinas bakit puro puno lang yung nakikita ko.?
No hindi to maari akala ko tuloyan na akong naka-alis di pa pala.

''Beatriz Love where are you.?''natatarantang tawag ni Stanley sa akin. Kailangan kung magtago alam kung may daan pa labas ng Mansion ni Stanley.

''Love please where are you.'' Gargal na tawag niya sa akin. Alam kung umiyak siya. Mahirap mang paniwalaan pero ang isang Stanley Parker ay umiyak ng dahil sa akin.

Kasalanan niya din naman kasi.
Hindi ko na pinansin ang pagtawag ni Stanley sa akin takbo lang ako ng takbo. Kailangan ko ng magmadali baka ma abutan niya pa ako.

Lakad takbo ang ginawa ko maka layo lang sa bahay ni Stanley.
Hindi ko namalayan na nasa masukal na kagubatan na pala ako.

F*ck ang tanga mo naman Alexandra tatakas ka na nga lang hindi ka pa tumitingin sa dinadaanan mo. Hindi ko na alam kung saan ang daan pa balik sa bahay ni Stanley. Kaya no choice ako kung di ang magpatuloy sa paglalakad.

F*ck where the hell are you Love. Dam it kung hindi lang dahil sa pride ko di sana na bantayan ko siya.

''Montero locate the location of Beatriz now. ''  buti na lang at may nilagay akong tracking device sa damit niya.

''Langya ka Parker tumawag ka lang para utosan ako.'' tsk ang daldal talaga.

''Just locate her Montero ang dami mo pang sat-sat.'' shit malapit ng gumabi hindi pa naman niya kabisado ang daan dito.

''Maghintay ka lang ng ilang saglit. Ok found it sundan mo lang ang green dot. May business pa akong dapat taposin.'' Tsk babae kamo.

Buti na lang naka connecta sa cellphone yung mga tracker namin incase of emergency  tulad ngayon madali lang ang mahanap ang lokasyon.

F*ck anong ginagawa niya sa masukal na kagubatan.? Tsk ganyan ka na ba ka desperadang makawala sa akin Beatriz. Sa bagay malaki din kasi yung kasalanan ko. Hindi rin naman kita masisisi.

Kaagad kung pinuntahan ang location ni Beatriz. Baka kung ano pang mangyari sa kanya. Mga ilang minuto lang ay narating ko na ang lugar na kinaroroonan niya.

Naabutan ko siyang naka sandig sa malaking puno ng mahogany.

''Love wake up.''paggising ko sa kanya
Pero tanging daing lang ang sinagot niya sa akin. Sh*t ang taas ng lagnat niya

Ngayon ko lang na pansin na may mga sugat pala siya. Kahit kailan talaga napa ka careless mo Beatriz.

''Love uwi na tayo.''bulong ko sa tinga niya sabay karga sa kanya.

Hindi naman siya mabigat  kumakain pa ba  siya.? 

End of Chapter 20

Masyadong lame yung Chapter na to