Tuhaf Hayatımdaki Küçük Sırlar

Kim Bu Adam?

Yaklaşık on gündür arkadaşlarında kalan Sarah evine döndüğü için hem mutlu hem huzursuzdu.

O gün polisi Denis aramış ve her şeyi  anlatmıştı. Polisler boynundaki izin sebebini anlamasa da kolundaki izlerin kan almayla oluşabilecek bir iz olduğunu söylemişti. Kim niye ondan kan alsın o hâlâ koca bir muammaydı. Evde yalnız olmasının da sadece bir güne mahsus olduğunu söylemişlerdi. Sam onlarla telefonda Sally'miş gibi konuşmuştu. Defteri de onlara vermişlerdi ama son bir haftadır ses seda çıkmamıştı .

En son aradıklarında ise  polisler her şeyin yolunda olduğunu ve eve gönül rahatlığıyla girebileceklerini söylemişti. Gerçi, Sarah soruşturmanın biraz tuhaf ilerlediğini fark etmişti ama bu tarz olaylardan pek anlamadığı için sessiz kalmayı tercih etti. Bilmediği işleri karıştırmamanın daha iyi olduğunu, küçüklüğünden beridir annesinin kadim kurallar listesinden ona öğretiliyordu. Bekleyip görmek en iyisiydi.

Evin durumu ise bir kaleden farksızdı şu an. Tüm güvenlikler had safhadaydı. Güvenlik kameralarının sayısı arttırılmış ve her yere alarmlar kurulmuştu. Evin arka kısmına çektirilen dikenli tellerle birlikte evin son derece güvenli görünmesine karşın kız bir türlü üzerinden tedirginliğini atamıyordu.

Sonunda evine direkt bir yol olan patikaya geldiklerinde kızın tedirginliği ve korkusu çoğalmaya başladı. Orada karşılaşacağı bir şey olma ihtimali her ne kadar ödünü koparsa da güçlü görünmek adına sessizce ilerledi.

Kafasında binbir korku ve düşünceyle derinlere dalan Sarah evin yolunu ezbere adımlarla yürürken, diğerleri de onunla aynı sessizliği paylaşıyorlardı. İki kardeş Sarah'ı orada nasıl yalnız bırakacaklarını düşünüyordu. Annesine ne olduğu ise ikisinin de kafasını karıştırıyordu ama ortak vardıkları bir kararı Sarah'a söylemeye çekindikleri için Sarah ne derse onu yapıyorlardı.

Üç arkadaş derin düşüncelere dalmış hiçbir şey söylemeden ilerlerken, yoldaki sessizliği Denis'in endişeli sesi bozdu:

" Sarah emin misin? Bizimle kalmanda bir sorun olmadığını biliyorsun "dedi.

 Yüzüne yerleştirdiği gülümsemeyle içindeki tedirginliği kamufle ettiğini umarak konuşmaya  başladı Sarah, 

" Eminim. Ayrıca siz de bir süre daha bende kalacaksınız. Hem zaten poliste bir sorun olmadığını söylemedi mi? " dedi ama gülümsemesinde ki tedirginliği istediği gibi gizleyemedi. 

Sam, elini kızın omzuna destek verircesine koydu. Genç kızın endişesini yüzünün her bir zerresinden hatta gülümsemesinden bile anlayan Sam, anlayışla kızın gözlerine baktı.

Sarah, konuşmadan da onu anlayan arkadaşlara sahip olduğu için ne kadar şanslı olduğunu kendine hatırlatırken, minnetle gözlerinin içine baktı. Gerçekten desteğe ihtiyacının olduğunu o da biliyordu ama kimseye de yük olmak istemiyordu. Nereye kadar kalabilirdi ki onlarda? Nereye kadar kaçabilirdi kendi evinden ya da yazılmışsa kaderinden?

Derin bir nefes alarak içinden 'polis sorun yok diyorsa o zaman sorun yoktur ' diyerek kendi kendini telkin etti.

Eve iyice  yaklaştıklarında, evin karşısında bulunan ormanlık alanın içinde siyah, son model bir araba gördüler. Araba ters park edilmişti ve şoför kapısı açıktı.  Önce arabaya sonra birbirlerine şaşkınlıkla bakan gençler zaman kaybetmeden arabaya yürüdüler.

Yaklaştıkları zaman önce Sarah sonra diğerleri arabanın ön tarafında baygın halde yatan bir adam gördü. Sam, bu tarz şeylerden çok korktuğu için kısa bir çığlığı basarken Sarah adama koşmuş, Denis de korkuyla gözlerini kapatan kardeşinin yanında kalmıştı.