THE GUY THEY CALLED, Mr. Programmer

EPILOGUE

[CALIX POV]

Bumalik sa alaala ko ang lahat. From the start when I woke up alived.

I remember everything that happened after that incident. I witness how that man with a black mamba tattoo on his neck killed my father.

That time, nakasakay kami sa barko papunta sa Cebu para puntahan si mommy. Habang na sa biyahe kami ay nahuli ko yung mga men in black na yun na nagpapalitan ng mga pera sa isang prihebadong kwarto.

Hindi ko inakala na hinahanap pala ako ni papa kaya sa pagsisilip kong iyun ay tinawag ako ni papa na siya namang umagaw sa atensyon ng mga men in black na yun.

Agad kong hinawakan ang kamay ng papa ko at pilit siyang pinapatakbo papaalis doon pero naabutan pa din kami.

I was just a little that time when I witness how they kill my father through gun shots.

Natulala ako nun hanggang sa may isang babae nalang na humablot sa akin at ipinasok ako sa isang kwarto.

Nagsimula akong umiyak habang tinatawag si papa pero yung babae na yun na kumuha sa akin ay pilit naman akong pinapatahan.

That time I feel comfortable with her. Para din siyang si mommy kung mag-alaga.

Sa ganung kaliit na oras ay nakilala ko siya. She told me na may anak din siyang babae na mas bata pa sa akin and the name of it is Hyacinth.

That time matapos naming mag-usap ay agad kaming lumabas at pilit na nagtatago sa mga men in black na yun. Nabanggit niya rin sa akin na hinahabol din siya nito.

Sa kalagitnaan ng pasikot-sikot namin sa loob ng barko ay nakita kami ng isang men in black na yun kaya agd kami nitong hinabol.

Nagsimula na naman akong umiiyak habang tumatakbo kami kaya kinarga nalang ako nung babae na yun para makatakbo kami ng mabilis.

"Sshh huwag kang umiyak, hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sayo. Hihingi tayo ng tulong" saad pa nito.

Sumisigaw pa ito para humingi ng tulong sa mga tao pero walang sinuman ang tumulong sa amin lalo na't nakita nilang may mga baril yung mga humahabol sa amin.

Alas otso ng umaga ng makarinig na ako ng sunod sunod na putok ng baril na ibinabato sa amin.

At sa pagkakataong yun ay natamaan yung kapitan ng barko na siyang sanhi ng pagkabangga ng barko sa isang malaking bato.

Unti-unting lumulubog yung barko kaya nagkagulo ang lahat ng mga tao at nag-aagawan sa life jacket. Akala ko ay natapos na ang lahat ng engkwentro, ngunit hindi pa pala. Pinasabog yung hulihan ng barko na siyang sanhi ng pagkamatay ng ilang inosenting pasahero.

"Ibigay mo ito sa anak kong si Haycinth. Sabihin mo sa kanya na mahal na mahal ko siya" habilin nito sabay suot sa akin ng kwentas na hawak nito habang umiiyak siya at agad akong niyakap.

Napaiyak nalang din ako sa sobrang takot lalo na't nakadinig na ako ng mga papalakas na putok ng baril.

Next thing I find out ay pinaulanan na din kami ng baril. Pero prinotektahan ako ng ina ni Hyacinth that's why I survived.

After that incident ay nagbag-o ang lahat. Nawala si papa sa akin at hindi ako pinapatulog ng nangyaring iyun.

I always end up having a nightmare everynight hanggang sa lumaki na ako. Ito yung naging motivation ko take a criminal justice course at para ma imbistigahan yung nangyari dahil wala talagang naniniwala sa akin about the possible thing that happen on that incident.

Ang alam lang ng lahat ay lumubog yung barko, but they didn't know about the truth.

At my age of 20 ay nagkahanap si mommy ng lalaking iibigin niya muli, and that is the daddy of Even.