İSTİLA

#6 Laura Wayles

                       •••• 7 Yıl Önce ••••

İçerideyim. Loş bir ışık var. İlerliyorum. Adımlarım peş peşe birbirini kovalıyor. Ah işte masada oturmuş beni bekliyor. Ona doğru ilerlerken rujumun rengi aklımda. Kıpkırmızı elbisemin altına uzun topuklularım, bir de hafif ruj. Kareli gözlüğü olan herkese en çok yakışan kombin bu. Ah bir de biraz kilo versem...

İçimden söylediğim bu cümleleri bitirmeden masaya ulaştım. Elimi uzattım "Laura".
Elimi çok kibarca tuttu. "Ben de Murat" dedi.
Bu ismi ilk defa duyduğumu söylediğimde Türk olduğunu ve yakın zamanda Amerika'ya taşındığını söyledi. Hoşsohbet biriydi. Şıktı. Çokça iltifat ediyordu. Bir de o yarım gülüşü... Birini kendine nasıl aşık edeceğini çok iyi biliyor. Yanımıza bir garson geldi. Bu siyahi garsona siparişimizi verirken ona da çok kibar yaklaştı.

Zaten eczanede onu ilk gördüğümde de içim kıpır kıpırdı. Cesaret edip reçetedeki numarayı aradığıma çok memnundum. Çok kısa saçları, geniş omuzları, siyah deri ceketi, siyah gözleri ve buğday teni beni benden almıştı. O an heyecandan annesinin ilaçlarını torbaya dolduramamıştım.

Hemen hemen 1 hafta sonra yine buluştuk zaten. Görür görmez sarıldı. Sarılırken kulağıma yaklaştı. Fısıldadı. "Bana nasıl baktığını görüyorum. Her şey çok güzel olacak. Söz veriyorum."

Kim derdi ki bir kızımız olacak. Ben kız kardeşim Jennifer'ın adını koyacağım. Zaman çabuk geçiyor. Çok çabuk...

•••• Şimdiki Zaman ••••

Ağzım açılmıyor tek cümle kuramıyordum. Isırıldığımı söyledikten sonra derin nefes aldım. İki cümle bile beni yormaya yetmişti. Bilmiyorum şimdi ne olacak.
Ölecek miyim?
İyileşebilir miyim?
Yarı ölülerden birine mi dönüşeceğim?

-Murat

Ona ne olacağını kestiremiyorum. Onun arkadaşlığını gerçekten seviyorum. Susan'ın kıskançlıkları dışında beni rahatsız eden bir şey yok Laura konusunda. Bir de şu Ron beni deli ediyor. İyi anlaşıyorduk son zamanlarda. Kendisi işleri berbat etmekte kararlı.

"Onu bağlamalıyız."

Delirmişim gibi bana bakıyorlar. Laura'nın yüzü donuk, ifadesiz. Korktuğunu hissedebiliyorum.

"Sen aklını kaçırmışsın. Kimseye bir zararı yok benim sevgilimin!"

Ron , her ne kadar ona bunun Laura için olduğunu söylesem de kabullenemedi. Onun acısını da anlıyorum tabii. Ben de en az onun kadar üzgünüm.

Raja: "Yakında yola çıkmamız gerekirse onunla bir yere varamayız."

Neden yola çıkmamız gereksin ki?
"Bir planın mı var?" diye sordum Hintli çocuğa.

"Bunları şu durumdan kurtulduktan sonra konuşuruz. Şimdi onu yatağa taşıyıp bağlayalım."

İkna olmuştum. Laura'nın kurtulacağını da tahmin etmek zor değildi.

                          •••• 7  Yıl Önce ••••

-Laura

Yemeğimiz bittiğinde bana "Seni eve bırakayım." dediğinde yine o yarım gülüşü takınmıştı. "Teşekkür ederim ama bu gece kız kardeşimde kalacağım ve onun evi de caddenin karşısında." diye geveledim. Tabii ki kızlarla buluşup bu gecenin dedikodusunu yapacağımızdan ve pijama partisinden bahsedemezdim. "Pekala Laura, seni sonra ararım."
"Tamam Murat görüşürüz."

Yaşasın! Sonunda görünüşümü önemsemeyen ve beni gerçekten sevmeye aday birisi! Mutluluktan uçarken çantamı aldım ve yürümeye başladım. Restoran kapanmak üzereydi. Kasa tarafından bir sesle irkildim.

"Gecenin karanlığında bu tenha alanda beni neden korkutuyorsunuz? Burayı tercih etmemizin sebepleri var! Burası nezih bir mekân. Neredeyse korkudan öldürüyordunuz beni."
Karşılık gelmedi.

"Hey! Orada biri mi var?"

Kasanın arkasından biri çıktı. Yüzü gözü şişmiş, konuşacak gibi değildi. Ağlamaktan yalpalıyordu. Tanıdım onu. Bize servis yapan garson. Evet evet o.

"Bir sorun mu var?" Konuşmadı. Anlamadığını düşünüp daha yüksek sesle tekrarladım.

"Hayır efendim. Sadece bir ölüm haberi aldım ama iyi olacağım. Siz merak etmeyin. Umarım yemeği beğenmişsinizdir. İyi akşamlar." Cümlesi bitince burnunu çekti.
Onu öyle bırakamazdım.

"Bana anlatabilirsin. Şu an müşteri değilim. Varsayalım arkadaşınım. Ben... Ben Laura. Laura Wayles."
Yüzündeki ifadeden anladığım kadarıyla pek kimseyle arkadaşlık ilişkisi kurmamıştı.
"Teşekkür ederim efendim. Ben Ron. Ronald Blake."
"Sanırım yeni arkadaşın benim Ronald Blake."
"Sanırım öyle Laura Wayles."
Biraz dertleştik. Kısa zamanda yakın arkadaş olduk.

İşte Ronald'la böyle tanıştık. Murat'la olan ilk randevumda bize servis yapan garsondu. Murat'la olan ilişkim boyunca arkadaştık. Bir kez olsun bana farklı bakmadı. Uzun süreli bir arkadaşlıktı bizimki. 5 yıl sonra Murat'tan ayrıldığımda arkadaşlığımız ilişkiye döndü. Nişanlandık.

                      ••••Şimdiki Zaman••••

Sesler duyulmaya başladı. Laura uyanıyor! Sevinçten ölecektim. Laura'nın kıpırdanmaları beni rahatlattı. Ronald hemen yerinden sıçradı. Koşup onu yatağa bağladığımız iplerden birine yöneldi. İlk olarak bize yakın olan kolundaki ipi kesti bir bıçak darbesiyle. Bu anlarda Laura'nın gözleri henüz kapalıydı. Ron onun elini tuttu.

Arkamdan Raja yaklaştı. Elinde bir şey vardı göz ucuyla gördüm ama önemsemedim.

"Baya romantik görünüyor değil mi Raja?"
"Midem kalktı." diye cevap verdi. Güldüm.

Eski eşimin eli Ron'un omzuna kadar gitti. Onun tişörtünden tuttu. İşte o an gözleri aniden açıldı. Gözleri kömür gibi mat, simsiyah ,göz altları mordu . Tıpkı dönüşenlerde olduğu gibi. Garip bi şekilde Ron'u kendine çekti. Bir terslik vardı. Laura'dan hırıltılar gelmeye başladı.

"Ron! Geri çekil! Çabuk!"
Laura - ya da o an dönüştüğü her ne ise- koskoca adamı tek bir kol hareketiyle tişörtünden tutup kendine çekti ve Ron'un yanağından bir parçayı ısırarak kopardı. Ron çığlığı bastı. Yere bıraktı kendini. Eliyle yüzünü tutuyor ve kıvranmaya devam ediyordu. Raja elindeki silahı Laura'ya doğrultup düşünmeden bir el ateş etti.

Yatakta kıvranan, çırpınan insan bedeni artık bir cesetti. Sonra silah tutan eli Ronald'a döndü. Bana baktı Raja. Başımı onu onaylar şekilde sallayıp gözlerimi kapattım. Bir el silah sesi daha duyuldu. Kanlar içinde iki beden karşımda yatıyor.

Artık virüs hakkında bir şey daha biliyoruz. Isırılanlar geri dönüyor. Benim birini daha kaybetmeye tahammülüm yok. Bir risk alıp Laura'yı buraya taşıdık ve Ron şimdi aramızda değil. Şimdi düşünüyorum da doğru olanı yaptık. O an Ronald'ı öldürmeseydik Laura'da olduğu gibi başkalarının hayatını riske atmış olurduk.

Şimdi gidip kızıma , annesinin ve onunla ilgilenen adamın öldüğü haberini vermek zorundayım. Bir de silah sesine üşüşen yarı ölüleri temizlemeliyiz.

Bu bölümde favori karakteriniz kimdi?

Yaşayanlar:
Murat
Hakan
Selin Jenny
Susan
Conan
Raja
Esma Anne

Ölüler:
Laura
Ronald

Bilinmiyor:
-