RABİA "Aşk-ı LaL" [✔️]

16. Bölüm

Medya | Bölüm Sonu Şarkısı

Selamun Aleykum Canlarım 🤗

7 Bin'e az kaldı, hadi inşallah ❤️

Lafı uzatmadan yeni bölüme geçelim..

Bu bölümü bütün bölümlerimi severek okuyan ve bununla kalmayıp her paragrafa ayrı yorum yaparak beni çok mutlu eden güzel okuyucum snmgzlll  'e ithaf ediyorum. 😘

Rabia'dan

Ömer'in beni mutlu etme çabasının o kadar farkındaydım ki, sonunda pes etmiş ve beni götürmesine izin vermiştim.

Yaklaşık on beş dakikalık bir yolculuğun ardından sahil kenarında küçük bir lokantanın önünde durmuştuk.

Tabelasına baktığımda ise buranın kazadan önce Ömer'in beni getirmek istediği yer olduğunu anlamam uzun sürmedi.

Lokanta saks mavisi, ahşap duvarlardan oluşan, önünde rengârenk çiçeklerin bulunduğu şirin bir yere benziyordu dışarıdan.

Ben arabanın içinden inceleme yaparken birden kapım açılınca sıçrayarak "Bismillah!" Dedim.

Sonra hemen kapıya döndüğümde Ömer'i görünce rahatlayarak sesli bir nefes verdim.

Ömer şaşkınca "korkuttum mu canım?" Dedi.
Bense "yok, dalmışım da. Öyle kapı açılınca sıçradım sadece" dedim.

Aslında ben de Ömer'in bana kullandığı gibi güzel şeyler söylemek istiyordum O'na, ama o kadar utanıyordum ki..

Biliyorum çok saçmaydı ama, hala tam olarak evli olma durumuna alışamamıştım sanırım.

"Rabia? İyi misin, daldın gittin yine?" Diyen Ömer'in sesiyle o güzelim elalarına baktım kocamın.

"İyiyim canım, hadi inelim" dedim hali hazırda inmiş ama beni indirmek için bekleyen Ömer'e.

Ama bu sefer de Ömer'de bir hareketlilik yoktu.

"Sen az önce bana ne dedin?" Diyerek şaşkın bakışlarla beni süzen Ömer'le kalakaldım.

Ne dedim ki?

"İnelim dedim" demiştim, en son ne dediğimi kısa bir süre düşündükten sonra.

Ömer kafasını sağa sola sallayarak "hayır, hayır. Başka?" Dedi bu sefer de.
Bana doğru eğilmiş bir cevap bekliyordu.

Allah Allah? Düşünüyorum ama aklıma gelmi..yo..r!
Olamaz ya! Canım mı dedim ben Ömer'e?
Keşke diyebilsem diye düşünürken demiştim bile!

Hemen gözlerimi Ömer'den kaçırıp lokantaya baktım ve ne diyeceğimi düşünmeye başladım.

Düşün Rabia, düşün!
Hayır arkadaş, yalanı da hayatta beceremiyordum ki?
Becermek de istemem ama bazen de..

"Canım, dedin. Değil mi ben yanlış duymadım?" Diyen Ömer'e döndürdüm bu sefer bakışlarımı.

Sevgili kocam yine o çarpık gülüşünü takınmış, beni utandırmak için yer arıyordu.

Korkunun ecele faydası yok, söyle gitsin Rabia!

"Şey, evet öyle dedim. Ben canım kelimesini hep kullanırım zaten herkese, sana denk gelmemiş olabilir" dedim, büyük bir aptallık yaparak.

Güya umursamamaya çalışırken herşeyi berbat etmiştim.

Benim dediklerimden sonra Ömer'in çarpık gülüşü gitmiş, yerini hayal kırıklığının bariz belli olduğu mimikleri almıştı. Ne yapmıştım ben!