Lullaby×Taekook ✓

-2.2-

"Konuşalım hadi."

Evimizin kapısından girer girmez konuşmaya başlamıştı Jungkook. Gözlerimi kocaman açıp arkama döndüm ve yüzüne baktım.

"Sevgilim, eve yeni girdik. Bir otursaydık, üstümüzü değiştirseydik, konuşacağız elbet."

Gözlerini merdivenlere dikip yukarı çıktı. Ben de arkasından çıktığımda bu kadar sabırsız oluşuna içimden kahkahalar atıyordum. Önce banyoya gidip ellerimi yıkadım, ardından odaya girip giyinme kısmına girdim. Çıktığımda Jungkook odada yoktu. Aptal bebeğim çok sabırsızdı.

Terliklerimi ayağıma geçirip salona indim, Jungkook koltukta oturuyordu. Bacaklarını iki yana açmıştı ve bir bacağını titretip duruyordu. Bacağının üzerindeki elini kavrayıp açılan boşluğa oturdum. Elini elimden kurtarıp hemen belime sardı.

"Şimdi konuşabiliriz işte."

"Bir çocuğumuz olsun istiyorum, ikimiz de istiyoruz bunu. Neden geciktirelim ki?"

"Bebeğim, gerçekten çok fazla istiyorum. Ama senin tepkiden çekinmiştim açıkçası."

"Neden?"

"Kook, ne zaman çocukla ilgili bir şeyler sorulsa bize direkt önce evliliğimizin tadını çıkarmak istiyoruz dedin. Her ne kadar istesem de biraz daha seninle vakit geçirmek istedim ben de. O yüzden konuları hiç açmadım. Ama inan, o aldığın bebek kıyafetlerine her gün tekrar tekrar bakıyorum. "

" Sana, sana bayılıyorum caniçim. Özür dilerim, hemen cevap vermemem gerekiyordu, hem başımıza gelen olay yüzünden her şeyde acele etmeye karar verdim birden. Çocuk istiyorsak evlat edinelim, bir yere gitmek istiyorsak gidelim, ne istiyorsak onu yapalım."

Belimdeki elleri olduğu yeri yumuşak yumuşak okşuyordu.

" O zaman... "

" Bir bebeğimiz olacak. "

Kıkırdayıp kafasını koltuğun başına doğru attı. Gülümsemesini izlerken kapı çaldı ve mızmızlanan koca bebeğimi bırakıp kapıyı açtım.

MinHyuk ve HaNeul gelmişti.

"Hoşgeldin Noona."

"Taehyung, kız kardeşim doğum yapmış, hastaneye gitmem lazım, Nam Shin evde değil. Çocuklara bakar mısınız lütfen? Çok zor durumdayım."

"Ah Noona, tabii ki! Kardeşin adına çok sevindim, mükemmel bir haber bu! Sen hiç merak etme, biz bakarız çocuklara."

"Çok teşekkürler Taehyung, siz olmasaydınız ne yapardım bilmiyorum."

HaNeul'ı kucağıma vermişti ve MinHyuk da koşarak içeri girmişti.

"Jungkook Hyung!"

Jungkook kafasını arkaya çevirip MinHyuk'u görünce gülümseyip yerinden kalktı, kollarını açıp koşan bedene sıkıca sarıldı.

"So Bong Noona'nın kız kardeşi doğum yapmış, hastanedeymiş. Bu bebeklere bugün biz bakacağız."

Koltuğa oturup HaNeul'ı göğsüme yasladım.

"Minik kızım ne istiyormuş bakalım?"

Yüzündeki aptal sırıtışı gördüğümde parçalayarak sevesim geliyordu.

Jungkook MinHyuk'a çizgi film açmıştı ve onu izliyorlardı. Birazcık HaNeul'ın minik ellerinden öptüm ve sırtını okşadım. Anında mayışıp göğsüme yanağını yaslamıştı. Yedi buçuk aylık bir bebeğe göre oldukça sakin ve uysal bir bebekti.