-Sabine
@Amsterdam,
we wachten nog steeds op Belle. of ze nou een seintje gaat geven. nadat Maartje zei dat ze een klap hoorde en Belle niks meer heeft gezegd, heb ik het idee dat ze bewusteloos is en wel echt goed is geslagen.
'jongens het is al 12 uur in de nacht, kunnen we niet morgen verder gaan?' vraag ik half slapend.
'nee' zegt Maartje. ze luistert weer naar het gesprek. ik ga in de auto zitten en staar voor me uit. ik heb niet eens in de gaten dat ik zomaar in slaap val. mijn ogen voelen steeds zwaarder en ze vallen dicht.
-------------
ik wordt wakker, met verschrikkelijke pijn aan me nek. ik open mijn ogen en merk dat ik me hoofd naar voren heb laten hangen toen ik slaap viel. ik kijk rond en ik zie dat Maartje en Jai naast me slapen. Samuel zit voorin te slapen, en Dioni, Lucas, Kaj en Cassius zie ik niet. ik pak mijn telefoon uit mijn jaszak en kijk naar de tijd. 04:27, geeft hij aan. ik gaap diep en rek me uit. ik maak de deur naast me open en stap de auto uit. mijn benen zijn moe van de hele tijd zo in die auto hebben te gezeten. ik loop een stukje en kijk naar het grote huis. een harde wind komt van links aan, en een rilling komt door me lichaam. ik loop over het stenen padje en ga bij het open raam staan. die nog open stond van gister blijkbaar.
'Belle, Belle schat. wordt wakker' hoor ik iemand met een zware ochtend stem zeggen. Belle kreunt.
'Belle!' roept weer een andere stem. ik kijk voorzichtig door het spleetje van de gordijnen en zie Belle in het bed liggen. met 2 jongens om haar heen.
'Belle we moeten gaan' zegt de zware stem weer. Belle beweegt in haar bed en opent haar ogen.
'goedzo, het werd wel eens tijd. doe dit aan, en ga bij de voordeur staan.' zegt die andere weer. ik schrik. natuurlijk, ze zouden met het vliegtuig ergens naar toe gaan. maar waar?
'waar gaan we heen?' vraagt Belle zachtjes en slaperig.
'naar Polen' zegt de zware stem. Polen dus, maar waar.
'wat gaan we daar doen dan' zegt Belle. ze kijkt om zich heen. ik buk voor het geval me ziet en een golf van blijdschap in haar op komt.
'boeit nu even niet, hup schiet op' zegt de zware stem. ik ga tegen de muur aan zitten en kruip terug naar de auto. ik maak Maartje wakker. ze kreunt en opent haar ogen.
'jezus, wat is' zegt ze met haar ochtendstem.
'Belle en die jongens gaan naar Polen, we moeten ze achter na' zeg ik.
'Meid, dat weet ik. maar hoe. we hebben geen vliegtickets en er met de auto naar toe te rijden heeft geen nut want dan komen we ze nog niet eens tegen' zegt Maartje.
'kunnen we niet de politie bellen?' vraag ik.
'die doen hier niks aan' zegt Maartje.
-Belle
@Schiphol,
het is bijna kwart voor 5 en ik sta op het vliegveld. ik ben eindelijk wakker genoeg om te beseffen dat dit fout is. ik kijk om me heen. geen spoor van Samuel is te zien. ik zal hem ook nooit meer zien. ik zucht diep. ik trap ook altijd overal in. vandaar dat ik vroeger altijd gepest werd omdat ik alles aan nam als iemand vroeg of ik ook iets wilde. maar ik moest het dat altijd weg gooien omdat ik het vast had.
'droom niet zo' zegt Raphael. ik kijk hem aan. hij weet dat ik hem eng vind. hij grijnst naar me en ik voel me meteen weer vies.
'Raph, wil je mee naar de wc?' vraagt Kevin. Zeg ja, Zeg ja, Zeg ja. denk ik bij mezelf.
'goed' zegt hij. hij tikt een man aan en begint tegen hem te praten. de jongens rennen weg en de man komt naar mij toe gelopen.
'waarom moet ik op je letten?' vraagt hij.
'ik ben in een loverboy actie getrapt, meneer hij is er een. en ik zit nu in zijn val' zeg ik.
'oh nee' zegt hij. hij kijkt me medelvend aan. 'weet je? ik neem je mee, mijn zoon gaat 2 weken op vakantie en moest hem alleen uitzwaaien. ik neem je mee naar huis en dan kun je je ouders en vrienden bellen dat ze je mogen ophalen' zegt de man met een vertrouwde blik. ik knik en hij tilt me op. hij rent schiphol uit en zet me in zijn auto.
'ik heb geen telefoon die heeft hij af gepakt' zeg ik.
'dan moet je je moeder maar smeken om een nieuwe' zegt en lacht even. hij stapt achter het stuur in en rijdt van schiphol weg.
'waar woon je?' vraag ik.
'ik woon in Noord-Amsterdam' zegt hij. 'en jij?'
'zuid' antwoord ik hem. hij knikt.
'ik kan je ook thuis afzetten maar dan ben je makkelijk te vinden voor die jongen' zegt hij.
'doe maar bij u thuis' zeg ik maar. hij rijdt richting Amsterdam- Noord en ik wacht maar.
'hier bel maar' zegt hij. hij pakt zijn telefoon uit zijn zak en geeft die aan mij. '9170'
'is dat je code?' vraag ik. ik zie hem knikken en toets het wachtwoord in. ik zoek naar 'telefoon' en klik erop. ik tik het huis nummer in en bel. ik hoor de telefoon een paar keer over gaan, maar niemand neemt op. ik zucht en toets het nummer van Lucas in. de telefoon gaat weer over en hij neemt wel op.
'Samuel' zegt de ochtend stem van Samuel. ik voel meteen tranen opkomen. ik snik een paar keer.
'Hallo?' zegt Samuel nog een keer.
'Hhhoi' zeg ik zachtjes.
'met wie spreek ik?' vraagt hij.
'Sssam' zeg ik.
'Belle?' vraagt hij onzeker.
'Samuel' zeg ik weer.
'Belle! waar ben je?' zegt Samuel meteen blij.
'in de auto bij een man, hij brengt me naar zijn huis zodat ik iets veiliger ben' zeg ik.
'weet je dit zeker, Belle?' zegt Samuel.
'Ja, informeer de rest. zeg dat ze naar Noord-Amsterdam moeten gaan en kom naar Florapark' zeg ik.
'Oke, wij zijn in zuid. in Dioni's huis. we komen eraan, kus!' zegt Samuel en hangt op. een golf van blijheid komt door me heen. ik zie hem eindelijk weer.
-----------------------
Heyyy, misschien is deze iets korter dan normaal. Maar ik had nog iets te doen vanavond en vanmiddag ook. Maar dus heb ik nu iets gedaan. ik wens al mijn lieve lezers een fijne kerst, en ik zal natuurlijk na kerst nog iets uploaden. :* ik zal morgen en overmorgen niks uploaden vanwege de kerst maar erna wel. tot snel! Love Yaaaaaa
~Vote
~Comment
~Follow = Back
XXXXFleurtje
