Emma's POV
Nandito ako sa room ko, it's already late, and I can't sleep
I can't sleep!!!
Please thoughts, give me a break
I thought as tears fell from my eyes
I can hear my breath, I can feel my wet pillow
I am crying, quiet weaping
The thoughts, they keep on hunting me
Stop, please!
"May iba na si Rhedd"
"Hindi ka pwedeng magkakagusto kay Marcus"
"You're getting better emotionally"
"Let's just continue the treatments para hindi na maging malala""I was about to tell you"
"Walang cure dito"
"Just wanted to ,you know.. be there"
"Kailangan mo ako, kailangan mo sila.."
Naririnig ko silang lahat
Putang ina, tulong! Ang hirap, ba't ba all at once?!?
Ang hirap, ba't ko ba iniisip lahat 'to?
Anong meron?Hindi ko ma explain pero ba't ba nasasaktan ako
Ba't puro negatibo ang nasa isip ko
Tulong! Please! Nahihirapan ako
Umiyak lang ako nang umiyak
Hindi ko na namalayan kung anong oras na ako nakatulog
Basta pagka gising ko, ang pangit ng mga mata ko, ang pangit kong tingnan.
My mom stared at me, I know she wanted an explanation for this, pero tahimik lang ako, hindi ko binigay sa kanya ang gusto niyang malaman
I guess she just understands kung ano ang nararamdaman ko, you know, moms know kahit hindi mo sila sinasabihan.
Nag wash nalang ako ng face ko, nang sumilip ako sa mirror, may tumulo na namang mga luha.
Iniisip ko yung sarili ko kahapon, kagabi
I really pity myself, hindi bagay sa'kin ang umiyak
I don't like myself crying
Ba't ngaba kasi umiyak ako?
I washed again my face at lumabas sa CR.
Wala akong ganang gumawa nang kahit ano-ano, kaya humiga ako sa bed ko at sinubukang matulog ulit.
"It's going to be okay honey", ani ng mama ko
As if naman alam mo ang nangyari Ma, wag mo nga akong sabihan ng ganyan 'pag hindi mo naman alam ang nangyari
I know, ang sama ko para mag-isip ng ganun, pero Clent probably told her, she probably knew that I cried kagabi.
Pero hindi ko nalang yun iniisip, ang gusto ko ngayon ay peace, hindi ko gusto gumawa nang kahit ano-ano mang gawain
May pumasok sa room ko, si Rosa, kahit hindi ako nakatingin, alam kong dala-dala niya yung pagkain ko at meds ko
Pero hindi ako kumilos, nagkukunwari lang akong tulog, pero ang hirap
I know ang o.a ko, ang immature ko pero ang hirap, parang hindi ko na naman accept na may sakit ako.
Do you get what I mean?
YOU ARE READING
Just Too Sick To Function
RomanceBounderies. Can we break them? Thoughts. Will we be able to let go of them? Status: FINISHED Start: June 3, 2020 End: September 29,2020