Başlamadan önce minik bir duyuru yapacağım. Bu kitaptaki 'Krallık' serisini 'The Kingdom' adıyla yeniden kitap olarak yazmaya başladım. Hepiniz bu büyülü dünyaya davetlisiniz :))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~🖤~
"Çek şu ayağını"
"Kolunu da oraya koyma"
"Nefes alma rahatsız oluyorum"
Gülmemeye çalışarak, söylediklerime gözlerini deviren Yoongi'ye bakıyordum. Onu sinir etmek en büyük hobimdi.
"Aish! Çalışamıyorum kıs şu müziğin sesini"
Gözlerini büyülterek bana baktı.
"Kulaklıkla dinliyorum anasını satayım! Nasıl duyabilirsin ki!?"
Dudaklarımın arasından kaçan kıkırdamayı görmezden gelerek kaşlarımı çatmaya çalıştım. Sonunda onu delirtmeyi başarmıştım.
"Kulaklarım hassas benim~"
Ne yapmaya çalıştığımı anlamış olmalı ki az önceki haline kıyasla daha rahat bir yüz ifadesine bürünmüş ve sırıtmaya başlamıştı.
Min Yoongi benim üniversitedeki üst sınıflardan olan ev arkadaşımdı. Okuldaki duyuru panosuna astığı ilanla numarasını tuşlamış ve kısa sürede kabul edilerek evine taşınmıştım. Her ay ona minik bir miktarda kira ödeyeceğim, haftada dört gün televizyonu açmayacağım ve eve onun izniyle arkadaş getirebileceğim içerikli bir sözleşme imzalamış olsak da başta, sonradan bu oldukça değişmişti.
Zamanla arkadaş olmamızla birlikte gelen rahatlıkla yeni kurallarımız olmuştu. Eh, artık ona kira da ödemiyordum. Sıkıcı maddeleri çıkardığımızda ise benim için önemli olan sadece üç kural kalıyordu.
Kural 1: Asla ev arkadaşını öldürmeye kalkışma.
Pekâlâ... Bu kural benim yüzümden konulmuştu. Sabahları yüzüne bir kova su dökerek uyandırıyor, yiyeceği oreo kremasını çıkarıp içine diş macunu sıkıyor ve sokağın ortasında taciz ettiğini bağırarak dayak yemesini sağlıyor olabilirdim...
Off, Yoongi'nin abartmaları işte altı üstü şaka.
Kural 2: Eve sevgili getirmek kesinlikle yasak.
Kimse odadan gelen o seslerle uyumak istemez değil mi?
Kural 3: Her gece Min Yoongi'nin odasına kahve götürülecek.
Hiç bana öyle bakmayın, bu maddeyi hâlâ anlamış değilim.
"Kaşınıyorsun Kook"
Kaşlarımı kaldırıp sinsice gülümsedim. "Kaşısana"
Tam ayağa kalkmıştı ki telefonum çaldı. Açmadan hemen önce ona öpücük attım. "Başka sefere"
