Atıştırmalık Oneshotlar |YoonKook ✓

👑KRALLIK|5

Medya: Hikâyemize uygun, masum ve güzel olan Jungkook

Çok güzel! Aç kalmıştım...

O hemşire kadının getirdiği şeyler elbette ki dünya yemeklerine hiç benzemiyordu. Akşam yemeği için onlara katılacağım söylenmişti fakat hemşire dinlenmem konusunda ısrarcıydı. Bence abartılacak bir şey yoktu. Alt tarafı kolum çizilmişti-hemşirenin sürdüğü şey her ne ise hemen iyileşmişti, izi dahi yoktu- ve Dünya'dan gelmiştim.

Bir dakika ben Dünyadan geldiysem bu gezegenin adı neydi?

Kafamı iki yana salladım ve odada kimse olmadığı için rahatlıkla yatakta yayılıp bakışlarımı altın işlemeli tavana diktim. Olduğum gezegenin ismini bilmem bir işime yaramazdı. Daha zekice düşünmeliydim. Hadi ama ben Jeon Jungkook'um! Kendimi ezdiremem. Tamam, kabul ediyorum onlar benden üstün yeteneklere sahip fakat bir Jeon beyni herkesi alt edebilir!

Ah, kimi kandırıyorum. Onlar benden çok daha güçlüler. Pes edip kaderimi de kabullenemem... Bir planım olmayabilir fakat madem ki bir süre daha buradayım o halde bu zaman zarfında sevdiğim adamın içindeki güzelliği herkese ispatlamalıydım.

Midemden gelen seslerle yüzümü buruşturdum. Ben ne zamandır bir şeyler yemiyordum? Yatağın içinde iyice kıvrıldım. Elimi karnıma yerleştirip ovalamaya başladım.

"Cidden beni hiç mi düşünemediler?"

Gelen kapı sesiyle doğrulup sırtımı başlığa yasladım. Neyse ki düşünen birileri varmış. İçeriye beklediğim kişi girmeyince tek kaşım istemsiz kalkmıştı

"Prens Hoseok?"

Gülümsedi ve baş ucuma kadar yavaş adımlar atarak yatağın kenarına oturdu. Ben o sırada nereye mi bakıyordum? Tabi ki elindeki tepsiye-o da altındı-

"Düşündüm ve aklıma okuduğum bir kitapta geçenler geldi. Siz dünyalılar çok daha farklı besinler tüketiyorsunuz, öyle değil mi?"

"Evet, bunu düşünmenize ne kadar sevindim anlatamam"

Mutluluktan ağlayacağım! Yemeeeekkk!

"Bu yiyecekler uygun mu? Aşçı en fazla bu kadar yapabildi"

"Evet evet uygun. Ben gerçekten çok teşekkür ederim"

Daha fazla dayanamadım ve karşımdaki kişiyi umursamadan yemeye başladım. O an nezaket kurallarını tınlayamayacak kadar açtım.

"Bu arada bana Hoseok diyebilirsin"

Yemeyi kesip ona baktım. Bu adamın amacı neydi? Arkadaş mı olmaya çalışıyordu?

"Çok tatlı görünüyorsun, erkeksin değil mi?"

Söylediği şeyle gözlerim sonuna kadar açılmıştı. Boğazımdaki son lokma da nefes boruma kaçmak üzereydi. Öksürmekten kırmızılaşan yüzümü hissediyordum ki su dolu bardağı hemen tepeme diktim

"İyi misin? Sağlıkçıyı çağırayım mı? SAĞLI-"

"İ-iyiyim"

Biraz nefes alıp devam ettim. Tanrı aşkına erkek olduğum cidden belli olmuyor muydu!?

"Bakın, ben erkeğim. Hiç olmadığım kadar, doğduğumdan beri erkeğim"

"Pekâlâ, sanırım kızdırdım seni. Bak bunun için gerçekten üzgünüm. Ben sadece arkadaş olmaya çalışıyorum"

"Benimle neden arkadaş olmak isteyesiniz ki?"

"Babam küçükken bana ve kardeşime diğer gezegenlerdeki hayatları ve canlıları anlatırdı. En çok da sizden bahsederdi. Kısa hayatlarınızda verdiğiniz koca mücadelelere babam büyük saygı duyar. Seni de bu yüzden zindanda fazla tutmadığını düşünüyorum. Sizin birçok kelimelerinize aşina. Daha sonra saraydaki diğer çocuklarla oynarken kütüphane kapısının açık olduğunu gördüm"