NERDY and PLAYBOY

N.A.P->[42]

CHAPTER 42

(Patricia's POV)

Nanghihina ang mga tuhod ko kaya hindi ko makayang tumayo matapos akong sampalin ni Brandon. Hindi pa rin mawala sa sistema ko ang ginawa niya sa akin, parang kanina lang ang sweet niya tapos ganito na siya. Natatakot ako sa Brandong nasa harapan ko. Yung mga mata niyang gustong gusto ko, ngayon natatakot na akong salubungin.

Sinubukan kong tumayo kaso naupo si Brandon sa harapan ko at sinabunutan ang buhok ko para mapatingin ako sa kanya. "B-Brandon. Tama na please."

"How could you do this Pats?" Ang tanging tanong niya pero hindi maitatago sa boses niya ang galit. "Ang laki ng respeto ko sayo but this? F*CK!"

"Brandon!" Hinila niya ang buhok ko at pinatayo ako. Sinarado niya ang pintuan at tinulak niya ako rito. Ang sakit ng likuran ko dahil sa lakas ng pagkakatulak niya sa akin.

"YUN BA ANG DAHILAN KUNG BAKIT NGAYON KA LANG BUMALIK? P*TANG*NA PATS! I'VE WAITED FOR YOU TO COME HOME AND THIS IS WHAT I GET?!" Halos mabingi na ako sa pagsigaw niya sa akin. Ang sakit na rin ng mata ko dahil sa hindi tumitigil na pag-iyak ko. Hinang-hina na ang katawan ko pero anong magagawa ko? "Christmas Eve, you were with him while I was here alone. At yung pagpunta namin sa beach?! I restrained myself from Krissy and Clarisse kasi ikaw ang iniisip ko! Alam ko kasing masasaktan ka na naman kung may ginawa akong kagag*han!"

"Brandon.." I tried my best to atleast say his name. Gusto ko siyang yakapin at sabihing tumigil na siya. I wanted to tell him about that matter. Kaso siya itong lumayo nang aabutin ko sana siya para mayakap ko siya. "Brandon, he tried to--"

"HAVE YOU DONE IT?" Diretsong tanong niya. "TELL ME!" Halos takpan ko na ang tainga ko dahil sa pagsigaw niya ulit.

"Brandon. Maniwala kang hindi ko ginusto ang nangyari. Sapilitan niya akong--"

"I DON'T BELIEVE YOU." He said through gritted teeth.

Dahil sa sinabi niyang yun mas lumakas ang pag-iyak ko. He doesn't believe me?  Gusto kong magmura at sabihin sa kanya na mali ang iniisip niya. Pero wala akong tamang lakas para sabihin sa kanya.

Ang sunod na lamang na ginawa niya ay marahas niya akong hinalikan. I could almost taste blood in my mouth. Sinusubukan kong pigilin siya pero hinawakan niya ako sa pulso at mahipit niyang hinawakan iyon at inilagay sa itaas ko para hindi ko siya mapigilan. Sumisigaw ako pero parang wala siyang pakialam at pinunit niya ang damit ko at nakita ko sa mata niya ang galit at poot na nararamdaman niya. Napapikit na lang ako at nagdadasal na sana ay tumigil na siya. Hindi si Brandon ang nasa harapan ko, hindi siya ang Brandon na nakilala ko, hindi siya ang Brandon na asawa ko.

"Ayoko na. Please stop Brandon. Ayoko na.."

Milagro na ata ang nangyari kasi itiginil na niya nang marinig niya ang pag-iyak ko. "F*ck!"  Sigaw niya at napaupo na lamang ako. Umiyak lang ako ng umiyak sa paanan niya. Sa loob loob ko gusto kong paniwalaan ang sarili ko na isang bangungot lang ito pero kahit na anong gawin kong panloloko sa sarili ko, totoo nga to.

Narinig ko na lamang ang malakas na dagundong at nang tinignan ko ay sinuntok ni Brandon ang pintuan. Itinulak niya naman ako paalis sa harap ng pintuan at lumabas nang hindi man lang lumingon sa akin.