Hayallerimi gerçekleştirmek zordu. Özellikle de işin içine vicdanım girince bunu hak etmediğimi sanmıştım. Umutlarımın bir bir, tek tek ve acımasızca öldürdüğümü düşünmüştüm. Ama unuttuğum bir şey vardı. Ben hayallerimi yok edecek ve onları çok basi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mektup geldiğine atın aniden kurt görmesi kadar şaşırdım. Kurtlar atları yemek için çok güzel an beklerler ve en ummadık anda çıkıp onları parçalayıp yerler. Mektubu yazan kişide bedenimi parçalamayacağı için ruhumu parçalayıp kendi ruhunu doyurmak istiyordu.
21.yüzyıl; teknolojinin, beyin fonksiyonlarını kavradığı ve onu yönettiği bir çağ. Bu çağda kim mektup yazmakla uğraşır ki? Eski kafalı bir insan yani teknolojiden uzak biri yazar ya da adını duyurmak istemeyen biri. Bu mektubu yazan kişinin kafayı üşütmüş biri olduğunu anladım ama neden? Bir iki gündür bu soruyu çok kullanıyorum ve bu beni yıpratmaya başlıyor. Karadeniz bunu yendiği için kendimi mahvetmiyorum.
Ellerim elektrik şoku almış gibi titrediği için mektubu zorlukla açtım. Mektup; dünkü yaşadığım olayla yolların kavşakta bağlanması gibi bağlıydı. Bu yüzden tereddütler yaşıyor ve kafamda yeşil kırmızı uyarılar oluşmaya başlıyordu. İçindekileri okuyacaktım ama Efra'nın yanında okuyamazdım. O yüzden banyoya gitmem gerekti.
"Efra ben banyoya gidiyorum."diye söylediğimde hemen kolumdan tutup durdurdu.
"Ya kimden gelmiş bunu söyle bari. Gizli bir hayranın mı var yoksa?"diye gözleri muzip muzip bakıp benden cevap bekliyordu.
"Sence Efra!"dedim. Bayılmak üzereydim. Kimse bana hayran falan değildi. Keşke bu mektup öyle basit aşk mektubu olsaydı.
"Ya neden olmasın? Bence çok şeker."diyerek gözleri hülyalı hülyalı baktı.
"Öyle şeyleri senin gibi şeker kızlar düşünür bücürük."diyerek banyoya doğru yol aldım. Kaleme alsan sayfalar süren sorular sorar ve mektubu hızlıca elimden alırdı. Beynimin nöronlarını teker teker öldürmeden hızlıca gitmek iyi oldu.
Banyoya gittigimde hemen mektubu açtım.
Umutlu Meftun'a
Sana karşı yaptığım sürprizi beğenmişsindir umarım. Yağmurla iyi bir dost olduğunu biliyordum. Bu yüzden sana hayatının en güzel kıyağınıgeçtiğimi düşünüyorum. Ne kadar da iyi yürekliyim değil mi!
Ayı konusuna gelirsek o da benim için eğlence oldu. Herkesin kendine göre eğlencesi olur, benimki de ayı işte.
Hayatına hiçbir şey olmamış gibi nasıl devam edebiliyorsun? Vicdanın her şeyden önce geliyordu. Görüyorum ki vicdanını bıçaklayıp kanlar içinde bırakmışsın. Bir şeyi öldürmenin bedeli ağırdır bunu bilmiyorsun sanırım. Bende sana bunu hatırlatmaya geldim. Sen bir katilsin bende seni yakalamaya çalışan bir polisim.
