Don't Go

005

When I finished eating my breakfast, I immediately decided to start prepping myself. Pinili ko na lamang magsuot ng isang yellow floral dress at puting converse sneakers. Pagkatapos kong isuot ang dainty heart necklace ko ay ipinasok ko ang mga essentials ko sa isang cream-colored small backpack.

Kumatok ako sa pinto ng kwarto nila daddy bago ko pinihit ang doorknob. I saw my mom putting cream on her face while looking at her vanity mirror.

"Mommy," tawag ko sa kanya pero hindi man lang siya nag-abala na tingnan ako.

I took a small breath before continuing to speak. "Aalis po ako ngayon. Magpra-practice po ako kasama ang kaklase ko."

Sa pagkakataong ito ay tumingin siya sa akin at tipid na tumango pagkatapos ay ibinalik niya ang tingin sa salamin. Nagpasya na akong lumabas ng silid nila.

I can't help it but my heart is still aching from the way she treats me. Tinatanong ko pa rin ang sarili ko hanggang ngayon kung may mali ba sa akin at napakalayo niya? Bakit parang hirap na hirap siyang mahalin ako?

Am I not worthy to be loved?

"Ate, where are you going?"

Napaangat ako ng tingin at doon ko nakita si Paris. Hindi ko rin namalayan na nasa sala na pala ako.

I immediately put a smile on my face in order to masked my true emotions. "May practice lang ako para sa isang performance."

Tumango siya. "Ok. Ingat ka."

Lalampasan niya na sana ako nang maalala ko na may itatanong nga pala ako.

"Si daddy?" I asked.

"Nasa garahe. Naglilinis ng sasakyan," she answered that's why I just chose to nod my head before I decided to go out of the house.

Agad akong nagpunta sa garahe.

"Daddy," tawag ko kay daddy dahilan upang mapalingon siya sa akin habang may hawak na hose.

"Oh. Nakabihis ka ata. Saan ka pupunta?"

"Sa kaklase ko po. May practice po kasi kami ngayon."

"Naku, Venice! Sandali lang at magbibihis ako nang maihatid na kita."

"Don't bother na, daddy." I smiled. "Sa playground naman po ang meeting place namin."

Tinanguan niya ako. "Gano'n ba. Mag-iingat ka, anak."

"Yes po, dad. Aalis na po ako," paalam ko at tinanguan niya ulit ako.

Nagsimula na rin akong maglakad hanggang sa nakarating na rin ako sa playground. Hindi na ako pumasok doon dahil nakita ko agad si Lay na nakasandal sa kanyang sasakyan.

By simply looking at him, I can now see why many girls flock over him. He has this aura that lures most of the ladies around him. He has a complexion that is in between white and tan. His nose is pointed and his lips is thin. His chiseled jaw fits perfectly to his manly face. And my most favorite part of his face is his dark eyes that turned chocolate brown when the light hits it.

Napatigil na lamang ako sa pagtitig nang mapadako ang tingin niya sa akin. I just smile at him as if I didn't stare at him. Pagkatapos ay napagdesisyunan kong lumapit na sa kanya.

"Kanina ka pa?" tanong ko at tiningnan ko ang suot kong color brown wrapped watch.

Ba't ang aga niya? Twenty minutes to nine pa lang naman ah!

"No. Kadarating ko rin lang naman," anito kaya tumango naman ako.

"Tara," anyaya ko kaya naman ay tumango siya at pumasok na sa kanyang sasakyan. Ganoon na rin naman ang ginawa ko.