Mizuto Yuzuki, wzorowa uczennica 1 klasy liceum. Otaku, która całe dnie spędzała na oglądaniu anime i czytaniu mang. Pewnego weekendu, postanawia wyjść na miasto kupić nowe mangi. Przez swoje głupie popędy wplątuje się w pewne zamieszanie. Umiera. G...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Minęło kilka tygodni. Nadal się do tego nie przyzwyczaiłam. Ciągle tylko leżę, jem i śpię. To jest tak bardzo nudne! Biedne dzieci. Teraz rozumiem czemu tak często płaczą. One przecież nic nie mogą zrobić same! Cieszę się chociaż, że ja nie jestem sama.
Razem z mamusią mieszkam w ślicznym domu. Mogłam go trochę pooglądać gdy mnie noszono na rękach. Jednak nadal wielu miejsc nie zwiedziłam. Kobieta, którą zaczęłam nazywać mamą, jest bardzo ładna. Jest szczupła, ma średniej długości bordowe włosy i złote oczy. Trochę dziwny wygląd, ale może nosi soczewki i farbuje włosy, przecież każdy ma inny gust i styl.
Niestety, nie wiem za to jak ja wyglądam! Mama mi ciągle mówi, że jestem śliczna i urocza. Ale skąd mam wiedzieć, czy to prawda skoro ja sama siebie nie mogę zobaczyć i ocenić?
Często wychodzimy razem na spacery. To znaczy... mama wychodzi ze mną, ja leżę w wózku. Niestety nie mogę nawet spojrzeć co dzieje się na zewnątrz. Cały ten głupi wózek mi zasłania pole widzenia i w dodatku bardzo szybko zasypiam... Od razu jak wychodzimy z domu, odlatuję.
Zawsze śnią mi się wybuchy, walące się budynki i głosy ludzi. To takie dziwne i irytujące.
Mam nadzieję, że wytrzymam do czasu kiedy zacznę mówić i chodzić. Chciałabym już być starsza i samodzielna.
4 miesiące później
Dzisiaj po raz pierwszy oglądałam z mamą telewizję. Nigdy nie było okazji abym ją oglądała, z powodu, że mama pewnie oglądała ją zwykle gdy ja spałam. Dzisiaj było inaczej, mama miała wolny dzień od pracy a ja nie dawałam jej spokoju ciągle gaworząc i co jakiś czas popłakując w swoim łóżeczku. W końcu wzięła mnie na kolana.
Byłam zaskoczona widząc, postacie z anime. To cud, że trafiłam na matkę otaku. To by wyjaśniało kolorowe włosy i soczewki. Jak podrosnę będziemy mieć tematy do rozmów.
W pewnym momencie zrobiło mi się przykro. Osobą w telewizji był All Might. Postać z anime Boku no Hero Academia. Po obejrzeniu czterech sezonów anime, postanowiłam pójść do sklepu i kupić mangę o tym samym tytule. Do sklepu nigdy nie dotarłam. Tak bardzo żałuję, że nie mogłam mieć papierowej wersji tej historii. No ale cóż, spróbuję to zrobić w tym życiu. Za co najmniej 10 lat... Ja nie dam rady tyle czekać!
Zaraz... To było dziwne... Nie pamiętam, żeby w anime All Might udzielał takiego wywiadu. Wygląda to tak realistycznie... Ale w sumie... Może minęło parę lat od mojej śmierci. Pewnie powstał już piąty sezon.
„Mamoo... włącz pierwszy odcinek piątego sezonuuu. Proszę cię..!"
— Uuaauagu. — Każdego dnia próbowałam wydusić z siebie jakieś słowa. Na marne. To ciało nie nauczyło się jeszcze mówić.
— Tak, Hitomi. To jest pan All Might, bohater numer jeden. — odpowiedziała uśmiechnięta kobieta.
„Już cię kocham, moja mamo otaku."
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Nie minęło nawet 24 godziny a jest już 60 wyświetleń.😍 Nie wiedziałam, że tyle osób to przeczyta. Dziękuję❤️
