Hoofdstuk 8

188 16 5
                                    

Hoofdstuk 8

Ik was ronduit zielig, precies zoals Loki het had gezegd. Ik kon alleen maar zwak zijn en in een hoekje zitten huilen terwijl de wereld aan mij voorbij vloog. Natuurlijk had ik het ook wel zo gewild, natuurlijk wou ik geen deel zijn van de buitenwereld, maar ergens kostte me het heel veel moeite om dat zo te houden.

Ik zat op het dak van de Stark Tower, vanwaar ik uitkijk had over New-York. Beneden me raasden de auto’s en taxi’s voorbij, alsof ze de enorme wolkenkrabbers probeerden te ontwijken. De lucht was helderblauw en de temperatuur was aangenaam, maar toch had ik het koud.

Ik wou dat ik nog in de Helicarier was, waar er tenminste nog iets gebeurde. Waar ik samen bij de Avengers kon zijn, iets wat me een veilig gevoel gaf. Ik voelde me hier nog kwetsbaarder dan anders, alhoewel ik niet zou weten voor wat.

Eenzaam was ik zeker, maar dat was ik bijna altijd al geweest. Toen mijn vader op reis ging en nooit meer terugkwam, toen mijn moeder wegkwijnde van het verdriet en natuurlijk toen Emily, de enige vriendin die ik ooit had gehad, van die klif was gesprongen.

Als ik zo terugkeek op mijn leven moest ik toegeven dat ik inderdaad een rotleven had gehad. Nog nooit had iets mee gezeten. Ja, misschien die ene keer dat oom Stark toch terugkeerde van die reis naar het buitenland, weliswaar anders dan voorheen, maar toch.

En nu was ik verliefd geworden, zo mocht ik het inmiddels wel noemen, op de wereld’s grootste vijand, de Noorse god van het kwaad. Hoe ironisch, dacht ik terwijl ik terugdacht aan de verhalen die mijn oom me altijd vertelde. Ik kon me nog herinneren dat ik toen voor de onbegrepen god was opgekomen, hoe ik had gezegd dat het kwam omdat hij anders was.

Diep in gedachten verzonken staarde ik naar de stad voor me, toen ik opeens geluid achter me hoorde. Ik draaide me razendsnel om en keek recht in een paar donkere ogen en mijn adem stokte. Sarcastisch glimlachend keek de persoon me aan.

‘Heb je me gemist?’  

---

CLIFFHANGER! Lol no it is not obvious at all. Helemaal niet! Most. Boring. Chapter. Ever. part 2. 

Ik dacht laat ik eens anders doen en dit stukje aan het eind van het hoofdstuk schrijven + ik vind het leuk om keihard "cliffhanger" te roepen. Sorry dat het zo kort is maar ik moest gewoon dit stukje als 1 hoofdstuk posten omdat ik van cliffhangers hou :) I'll do what I want.

Everything will be different from now on... Het tij keert zich... (Lolol let us be mysterious) 

Unspoken TruthWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu