Ep-12

6K 919 45
                                        

Unicode;

"Jungkook ဒီကို မြန်မြန်"

တွန်းလှည်း ပေါက်စီသည်ကြီးဆီ အပြေးသွားပြီး သူ့ကို လက်ယက်ခေါ်နေတဲ့ ပန်းနုရောင် အင်္ကျီလေးနဲ့ Jimin အပြုအမူကြောင့် Jungkook ပြုံးမိသည်။ ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်... မသိရင် ကလေး ခေါ်လာတာကျလို့...။ Jimin  ကတော့ သူ့ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတဲ့ သူကို သတိထားမိပုံမပေါ်။

"ဦးလေးကြီး ဒီက ဘာအရသာလဲ"
"ဒီဘက်က ကန်စွန်ဥ ဒီဘက်က ပဲ ပါ သခင်လေး"

ဈေးသည် ဦးလေးကြီး အဖြေကို Jimin က တချက် စဉ်းစားဟန်နဲ့ Jungkook ဘက်လှည့်ပြီး

"Jungkook ဘာပေါက်စီစားချင်လဲ"
"မင်းက အသပြာပါလို့လား"

မျက်လုံးမှေးလေးတွေ မှိတ်သွားတဲ့အထိ ပြုံးပြလျက် Jimin က

"ကျွန်တော်က မပါပေမယ့် Jungkook မှာ ပါတယ်မလား.. ကျွန်တော် သိတာပေါ့"

Jungkook မရယ်ပဲ မနေနိုင်။ ဒီကလေးနဲ့တော့...။ Jimin က စိတ်မရှည်သလို Jungkook လက်မောင်းကို တဖက်ဖက် ရိုက်ရင်း

"မြန်မြန် မြန်မြန်ပြော ဘာအရသာနဲ့ စားမလဲ"
"ပဲ"
"အဲ့ဒါဆို ပဲနဲ့တစ်လုံး ကန်စွန်းဥနဲ့ တစ်လုံး"

ပဲပေါက်စီကို Jungkook လက်ထဲ Jimin က ထည့်ပေးပြီး သူကတော့ ကန်စွန်းဥ ပေါက်စီစားနေသည်။ ဘယ်လိုစားလိုက်လဲတော့ မသိ မျက်စိတမှိတ်အတွင်းပဲ Jimin ကုန်သွားတာမို့ Jungkook က သူနည်းနည်းပဲ စားရသေးတဲ့ ပဲပေါက်စီ ထိုးပေးလိုက်သည်။

"မကြိုက်ဘူးလား"
"အင်း"
"တကယ်? ဒီလောက်ကောင်းတာကို"

Jungkook မကြိုက်တာ မဟုတ်ပေမယ့် Jimin စားနေတာ ကြည့်ရတာ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ စိတ်ချမ်းသာသလိုမို့ ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ မီးပုံးအဝါလေးတွေ ချိတ်ဆွဲထားတဲ့ မြို့တော် လမ်းမထက် ညဈေးကြောင့် စည်ကားနေတာက နန်းတော်ထဲနဲ့မတူပေ။

"အား... အပြင်ထွက်လာတော့ ကောင်းလိုက်တာ နေ့တိုင်း နေ့တိုင်း နန်းတွင်းထဲပဲ အိပ်လိုက်စားလိုက် Seokjin Hyung နန်းဆောင်သွားလိုက်နဲ့ တနေကုန်နေရတာ"
"မပူနဲ့.. ရက် ၃၀ ပဲ ရက် ၃၀ ပြည့်ပြီတာနဲ့ မင်း အပြင်မှာ စိတ်ကြိုက် လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရပြီ"

The Imperial FakeDonde viven las historias. Descúbrelo ahora