Peter Pan: The Unspoken Truth

Entry #10

May 20, 1820
10:50 AM

Dear Journal,

I just got home, after everything that happened tonight. Mike walked me outside of their house and Mom was there to pick me up at around 10:15 PM.

Now I'm in my room, still floating on cloud nine. The only light illuminating my whole room was from my gas lamp as midnight fast approached. Should I go to bed? Or .....

•••••••
Melissa Cariveau

WHILE writing her daily entry in her journal, Melissa was stopped by the sudden gush of wind—opening her window. The curtains danced ever so gracefully, highlighted by the bright shine of the moon.

Tumayo si Melissa para isara ang bukas na bintana. Ang isang kamay nito nakahawak sa lampara at ang isa naman ay nakahawak sa mataas niyang palda.

No'ng papalapit na siya sa naturang bintana ay misteryosong may dumaan na simoy ng hangin para patayin ang sindi ng kanyang lampara.

"That's strange." babalik na sana si Melissa sa kanyang lamesa para sindihang muli ang lampara nang bigla siyang napahinto sa kinatatayuan niya.

May isang anino na hulma ang isang lalaking kaedad lamang niya ang nakatayo sa labas ng bintana. Na para bang lumulutang ito sa era habang tinitingnan siya ng mga maliliwanag nitong berdeng mata.

"W-What do you want?" she stuttered, trying to keep herself sane.

The shadow didn't budge but just teasingly tilted its head—laser focus on Melissa's eyes. Then, out of nowhere a small flying lady came out of view from the window, blabbering something—sounding like bells.

"Will you come to neverland with us?" a demonic yet very gentle voice came out of the shadow.

The shadow stepped inside the room, as if it was its own. "Don't c-come near me!" she cried, trying to protect herself by covering her face.

Too catatonic to move she remained still, standing facing the mysterious shadow's presence.

"It's fun there." wika pa nito sa dalaga at sinabayan din ng pagtango-tango noong maliit niyang kasama.

"I d-don't want t-to go. I have a life here." tugon ng dalaga, na panay na ang pag-ipit ng kanyang dila para hindi mautal.

Nanlaki ang mata ni Melissa sa sumunod na nakita. Bigla nalang lumipad ang anino at nag-iba ng anyo. Napalitan ang maitim nitong pigura sa isang batang lalaking may berdeng mga mata. Kagaya ng kanyang kasamang maliit na binibini ay nakasuot din ito ng mga dahong damit yari sa oaktree. Hindi maipagkakaila ni Melissa na may itsura ito.

"Now, will you join me Melissa?" nag-iba din ang tuno ng boses nito—mula sa mala-demonyong boses noon ay naging boses na ito ng binatang lalaki.

"How do you know my name?" kinakabahang tugon ni Melissa habang sinusundan ng tingin ang misteryosong binatang paikot-ikot na lumilipad sa kanyang kisame. Nakabuntot dito ang mga gintong alikabok, at gayon din ang kasama nitong maliit ng babae.

Doon lamang napagtanto ni Melissa na totoo pala iyong napanaginipan niya noong nakaraang araw. Siya nga 'yong aninong nakikita niya sa kisame.