ɪɴ ᴍᴏɴsᴛᴇʀ's ᴄᴏɴᴛʀᴏʟ

❦︎ᴄʜᴀᴘɪᴛʀᴇ ɪ

I woke up in the hospital the next day. Bumangon ako sa pagkakahiga at napatingin sa labas ng pinto. There is a Police officer outside my room talking to the people who helped me.

I can't understand what they were talking about but I have an idea. It's about what happened last night. As if a cue everything that happened that day came crashing into me like a river.

Fhera!

Kahit hirap ay pilit akong tumayo at tinanggal ang swero ko. I need this police officer to help me find my friends we need to go back there again! B-Baka nandun pa si Fhera!

Nadapa ako ng pilitin kong tumayo dahilan upang masangi ko ang monitor sa gilid at naglaglag iyon dahilan upang lumikha ng ingay. Napatingin naman sa akin ang mga tao sa labas. Mabilis na pumasok yung babae at Gabriel.

"What happened? Are you okay? " Nag aalalang sabi ng babae, ito ang unang tumulong sakin tumayo kaya hinawakan ko ito ng mahigpit sa braso.

"Please let's go back, my friends are still there. My...my brother.." hindi ko na maipagpatuloy ang sasabihin ko dahil nag unahan ng lumabas ang luha ko.

No !

My memory gained the remaining memories of what happened laast night ...from how my brother got smashed in the face from protecting me. And Lucy got slapped and....and

No. No. No

Fhera and Lucy

"No please officer we need to go back there" pag mamakaawa ko dito.

"Nagpunta na ang team ko doon after Mr. and Mrs. Fabella found you. And sorry to inform you wala ng buhay ang mga kaibigan mo ng nagpunta kami doon."

"My brother? Nasan sya?" Tanong ko

"Sorry to inform you pero wala pa kaming natatagpuang na batang lalaki sa area. Tanging ang dalawa mong kaibigan na babae lang ang naabutan namin doon" anya

"No! Please find my brother" wika ko

"We will pero kailangan mo munang makipagtulungan sa amin. Sabihin mo lahat ng detalye bakit ka napadpad sa lugar na yun kasama ang mga kaibigan mo. At sino ang may gawa sa inyo nito." Anya.

Napasinghap ako.

"I-I can't " halos manginig ang buong pagkatao ko ng maalala ang mga nangyari. Lalo na ang lalaking yun.

And I don't trust them!

If they knew who did this they would not be on my side.

"Iho if hindi mo sasabihin kay Sir ang nangyari sayo paano natin mabibigyan ng hustisya ang mga kaibigan mo? Paano natin maghahanap ang kapatid mo?" Aniya she soothes my back as if encouraging me to tell them what happened.

Kung mapagkakatiwalaan ko lang sila ginawa ko na. Kung alam ko lang na di ako talo at hindi babaliktad sakin ang lahat. I won't even leave a single word.

"I'm sorry" Ani ko saka umiyak sa palad ko. I'm so hopeless, I'm a coward hindi ko man lang mabigyan ng hustisya ang mga kaibigan ko.