ɪɴ ᴍᴏɴsᴛᴇʀ's ᴄᴏɴᴛʀᴏʟ

❦︎ᴄʜᴀᴘɪᴛʀᴇ xviiɪ

"Anong mangyayari sa kanya? Hindi ba sya kukunin ng Papa nya?" I could hear people talking about me.

"Baka wala naman talagang tatay? Ni hindi nga pumunta sa burol" wika pa ng isa.

"Ah mga Auntie baka naman oh respeto, nasa burol kayo baka pwedeng idaan nyo na lang yan sa bingo kesa manghimasok pa kayo sa buhay ng ibang tao." Wika ni Tisoy sa mga ito.

Dahilan upang matigil ang chismisan sa likod at nag sialisan na ang nga matatanda.

"Mga nanay na to, ang tatanda na buhay pa rin ng iba prinoproblema. Akala mo naman may iaambag" wika naman ni Sum saka tumabi sa akin at inabutan ko ng kape.

"Sabihin mo lang kung kailangan mo ng back up. Papatulan natin sila" anya pa. Tipid na ngiti na lang ang iginanti ko dito.

Wala naman akong pakealaman kung maging pulutan ako sa tindahan at jan sa lansangan. Wala naman silang alam.

But I wanted to talk to my dad. Alam kaya nya na wala na si Tita? And what will happen to me? Saan ako nito?

Napalingon ako sa katabi ko ng hawakan nito ang kamay ko "Sa amin ka na lang Vin" wika ni Sum. I don't know but that hit hard. He wanted me to be part of their family. He is welcoming me.

I hugged him. Pigil ang luhang gustong lumabas.

"Pwede rin sa amin" wika pa ni Tisoy saka yumakap din sa akin. Napangiti ako. I still have them.

I still have family.

"Nanjan ang Don" wika ng isa sa mga bisita kaya naman napatayo kaming tatlo. And there we saw in the entrance gate si Don and his apo at syempre ang lalaking yun.

Himigpit ang hawak sa akin ni Sum ng makita din ang lalaki. Si Tisoy naman ay napatingin sa akin. Tumango ako dito to assure that I'm okay.

Pinapasok ang Don and I entertain him with his questions.

"I'm so sorry iho. Hindi ko papayagan ang ganitong pangyayari we will seek justice for your tita. At hindi na ito mauulit pa kahit kanino. I'm sorry iho I failed you. I failed to protect your tita." anya saka ako nito niyakap.

And there I could feel the hug of a father in his arms. I wanted to shred tears but I tried to hold it. Ayokong ipakita sa kanila na mahina ako.

And I'm not alone. I have my friends with me.

"Your tita is a powerful woman. I envy her. Isa syang magaling na leader, mabuting tao at maasahan. She protected this place but we failed to protect her. But she will always be remembered." Marahan nyang sabi.

Zaiven didn't approach me or say anything to me the whole night pero ramdam ko ang pagsunod nito ng mga tingin sa akin.

Siguro ay nakaramdam din na ayaw ko syang makita. That's why he did me a favor by distancing himself from me the whole night.

It was the last day of the funeral. My friends didn't leave me behind. Nakabantay lang sila sa tabi ko magdamag. Hindi rin ako makatanggap ng tawag sa tatay ko. Ni condolences.

I wanted to be mad at him. Pero iniisip ko rin kung ano na nangyari sa kanya? Kung alam ba nyang wala na si Tita?

Naiinis ako dahil hindi kami pwedeng magsama just because of my mistakes from the past. Na kahit ba hanggang ngayon ay hindi pa rin kami pwedeng magkita.

It's my fault kaya wlaa akong karapatang magreklamo.

Nagising na lang ako sa mga iniisip ko ng biglang may mag abot sa akin ng chocolate. I looked back at the grave dahil binubuhusan na ng lupa ang libingan ni tita.