Homeless | Jikook

6.

"Hyung gerçekten kendimi öldürmek gibi bir niyetim yoktu, inanmıyor musunuz ?"dedim bir kez daha.

"Peki ya ayağın kaysaydı, olur ya başın dönseydi aniden, ne olurdu düşündün mü ?"

"Düşünemez çünkü o gerizekalı."

"Kırılıyorum ama."

"Başına kötü bir olay geldiğinde yanımıza gelmedin, bırak gelmeyi haber bile vermedin. İstersen bize kırılmaktan bahsetme jungkook."

Haklıydı. Onlari kırdığımı biliyordum. Ama onlar da beni anlamıyordu. Olay henüz tazeyken yanlarına gidemezdim, gidersem unutamazdım ve unutamazsam asıl o zaman hayatım cehenneme dönerdi.

"Park jimin e gelirsek, en kısa sürede onun da biletini keseceğim."

"Uğraşmaya bile değmez."dedi taehyung.
"Biz onunla birlikte büyüdük ve o hep böyleydi. O asla değişmez."

"Öyle bir şey yok, o da insanlık nedir öğrenmeli."

Detayları tabii ki anlatmamışım. Bildikleri, arkadaşları önünde benimle alay ettiği kısma kadar sınırlıydı. Daha fazlasını söyleseydim eğer, yoongi hyung onu kesinlikle öldürürdü. Onun bu hayatta tahammül edemediği tek şey istismardı.

Küçükken ev sahipleri tarafından kendisi ve kardeşi defalarca istismar edilmişti ve bu yüzden evden kaçmıştı. Bir gece Namjoon hyunga anlatırken duymuştum tüm bunları. Ve gecenin geriye kalan karanlığı geçene kadar ağlamıştım.

İstesem de onun kadar güçlü olamazdım. Geçmişi her türlü pisliği ile geride bırakamazdım ama unutmuş gibi yapabilirdim. Hiçbir şey olmamış, hiçbirini yaşamamış gibi yapabilirdim. Bunu yapmayı her şeyden çok istiyordum.

"Bizi eve götür."dedi yoongi hyung taehyunga.

"Jungkook benimle gelecek."

"Ne sikim saçmalıyorsun ?"

"Bay jiwoon onu görmek istiyor."

"Olmaz."

"Oğlu yüzünden onu cezalandırmayin. O jungkooku gerçekten çok istemişti."

"Ama-"

"Haklı."diyerek araya girdim.
"Bay jiwoon bana hiç yanlış bir şey yapmadı. Aksine ona çok şey borçluyum."

Yıllar sonra baba şevkatini hissetmiştim kollarında.

"O piç de evdedir şimdi, seni tek gönderir miyim sanıyorsun ?"

"Hyung, ben on sekiz yaşındayım. Hassas olabilirim ama bende bir yetiskinim. Kendimi koruyabilirim."

"Ne demezsin."dedi taehyung.

Umursamadım.

"Onunla konuşup yanınıza geleceğim tamam mı ?"

Birbirlerine baktılar. Yoongi hyung göndermek istemiyordu. Namjoon hyung ise herzaman ki gibi içsel ve duygusal yaklaşıyordu olaya.

"Hadi ama !"

"Sen bi sus !"

"Bağırma bana diye kaç kere söyleyeceğim !"

"İstediğimi yaparım !"

"Öldürürüm lan seni !"

"Gel hadi sıkıysa yap-"

"Yeter !"

Hepsi birden bana döndü.

"Ne icin tartışıyorsunuz ? Yıllarca sefalet içinde sürünen ben şimdi kiymete mi bindim de paylaşamıyorsunuz ?"