7.

519 57 53
                                    

NAMJOON

Gazetede işaretlediğim on iş ilanının onuncusundan çıkmıştım. Sonuç tabii ki olumsuzdu. Kimse aylardır sokakta kalmış bir adamı almak istemiyordu şirketine. Geçmişte kim olduğum ve ne yaptığım umurlarında değildi. Oysa ki yapmaları gereken ilk iş geçmişimi araştırmak değil miydi ?

Ben uluslararası ilişkiler okumuştum ve dilim çok iyiydi haliyle. Babam ve büyüdüğüm çevre dolayısı ile de yönetim tecrübem ve deneyimim vardı. Ona rağmen ben nasıl olurda kriterlere uygun olmuyordum ?

Hala elimde tuttuğum gazeteyi fırlattım çöp kutusuna. Benim hayatımda hiçbir şey düzene girmeyecekti belli.

Pes ettim. Herkes yoongi hyung gibi şanslı olmuyordu işte. Patronu o kadar iyi bir insandı ki senelerdir onu yanında tutuyor ve tamirhane olmasına karşın iyi para veriyordu. En azından onun hayatı düzene girmişti artık.

Eve gitmek için yürümeye başladığım sırada bir araba durdu. Tam önümde. Sinirle homurdandim ve onu siklemeyip yürümeye devam ettim.

"Namjoon !"

"Bir sen eksiktin !"

Seokjin arabasına yaslanmış beni izliyordu. Aşırı pezevenk duruyordu şuan.

"İçinden küfretmiyorsun değil mi ?"

"Tam da öyle yapıyordum."dedim.

"Nasılsın ?"

"Seni ilgilendirmez ?"

Yaslandığı yerden doğrulup ellerini cebine yerleştirdi. Geniş omuzları daha da genişlemişti sanki.

"İş aradığını duydum."

"Beni nasıl buldun ?"

"İstersen benimle çalışabilirsin."

"Beni takip mi ediyorsun ?"

"Saçmalama koskoca adamlarız."

"Bu sorduğum soruyu açıklamıyor."

"Namjoon."

"Ne ?"

"Bir dinlesen ?"

"Seni dinlemeyi uzun zaman önce bıraktım, senin yaptığın gibi."

"Ne yapmam gerekiyor ?"

"Ne ?"

"Beni yeniden dinlemen için ne yapmalıyım ?"

Güldüm.

"Bana oyun oynama Seokjin. Sen o babanın oğlusun ve asla değişmeyeceksin. İyi ve ilgili insan numarası yapma boşuna."

Devam ettim.

"Ha illa bir şey yapmak istiyorsan babamı geri getir, tabii yapabilirsen."



JUNGKOOK

Hava çok sıcaktı. Öyle ki balkonda olduğum halde terliyordum.

Yeni evimizi sevmiştim. Küçük, kullanışlı tam da bize göreydi. Sadece biraz renk istiyordu o kadar. Bizden önce ölmek üzere olan insanların yaşadığını var sayıyordum. Çünkü ev cansızdı. Tam anlamıyla öyleydi.

Namjoon hyung iş bulduğuna dair mutlu bir haber ile gelirse parti yapacaktık. İlk partimi en sevdiklerimle yapıyor olmak çok daha güzeldi elbette.

Saat öğleyi geçmişti. Mutfağa gidip bir şeyler atıştırmak istedim ama üşendim. Şuan burada oturup hyunglarımı beklemek daha cazip geliyordu.

Zil çaldı sonra.

Kimin geldiğine bakmak için balkondan aşağı sarktım ve taehyung u gördüm.

Homeless | JikookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin