Lorem Academy: Where Magic Flows.

Chapter 18: Lost.

Ariel's P.O.V,

Nagpapanick akong uminom nang maraming tubig nang hindi halos ako makahinga.

Umagang umaga kasi ay nainom nanaman ako nang kape. Pampatanggal antok ko kasi ito.

Pero mas nagising ata ako nang hindi ako makahinga tss.

Tatlong oras lang ang naitulog ko kagabi dahil nagpatuloy pa ako sa pag sagot sa libro na ibinigay sa akin  ni miss minchin.

Medyo na stressed nako masyado this past few weeks.

Masakit masyado ang ulo ko but i can handle any kind of pain.

Buti naman at hindi ako binungangaan nang ibinigay ko na kay miss minchin ang libro. Nakanganga pa nga ito. Akala niya ata ay hindi ko kaya itong sagutan.

Thanks to her dahil alam ko narin ang magiging lesson sa susunod.

As usual hindi parin ako pinapansin nila bakla..hays.

Nasa kalagitnaan na nang huling klase nang mag ring ang cp ko. Nagpaumanhin ako at lumabas sa room para sagutin ito.

"Hello po?" Bungad ko.

"Ariel!!, ang mama mo nawawala!!" Halos mag panick ako at tumakbo patungo sa teacher ko. Buti mabait ito kaya pinayagan ako.

Ramdam ko ang mga titig nang mga classmate ko sa akin lalo na sila nero ngunit hindi ko na sila pinansin or tinignan at agad agad kinuha ang bag ko at tumakbo patungo sa office ni sir sachiel.

Halos kumabog sa sobrang kaba ang nararamdaman ko. Ewan ko kung ano mararamdaman ko.

Nang makapasok ako ay tinignan ako nento na nagtataka.

"Im sorry sir pero pwede po bang puntahan ko ang nanay ko. Please po nawawala po siya at kailangan ko siyang mahanap." Nagmamadaling saad ko.

"Calm down. Ipapatawag ko si aziel na sunduin ka sa hospital. Mag gagabi na at delikado sa daan." Umoo nalang ako.

Wala akong dahilan para mag maktol or kabahan ngayon dahil nagmamadali nako.

Agad akong tumakbo palabas nang building ngunit nagulat ako nang makita ko si aziel at ang sasakyan niya.

Why so fast.

Wala akong pasabing sumakay ngunit doon ko lang napansin na naroon rin sa sasakyan sila nero at nigoriya.

Napadaing ako nang simulang sumakit ang ulo at mga sugot ko ngunit hindi iyon pinahalata.

"I know the adress. Just rest a little bit." Saad ni aziel.

Tumango nalang ako at isinandal ang ulo ko. I-denial ko muli ang hospital at napapikit ako nang hindi ito sagutin.

"Tss." Tanging bulong ko. Hindi ko masyado natuon ang pansin ko dahil sa kakatitig sa akin nila nero.

Wala sa tamang pagiisip si mama at may mataas na tsansang mangyaring masama sakanya.

Mag gagabi na at sobrang delikado na sa labas.

At mukhang uulan narin.

Baka hindi niya alam kung paano umuwi.

B-baka may masamang nangyari.

I dont want to lose another most important person in my life. Not my mom.

I love my mom more than i love myself.

I will never forgive myself kapag may nangyaring masama sakanya.

I cant afford to lose her. Siya nalang ang natitira kong pagasa.