Accidentally In Love

Chapter 28: Gone

      Malakas sa tainga ni Gabbie ang pagtiktak ng orasan sa kanyang bedside table. Naka-set sa five a.m. ang alarm niya pero heto siya, alas-kuwatro y media pa lang ng madaling araw, mulat at wala halos itinulog. Hindi na niya matukoy kung excited ba siya o talaga lang kinakabahan siya sa flight niya.

      Ala una ng hapon ang flight niya. Ang bilin sa kanya ng agency, dapat alas-nuwebe ng umaga, nasa airport na siya. Pero sa kaso niya ngayong aligaga, puyat at hindi mapakali, baka mapa-aga ang pagpunta niya sa airport.

      Patamad niyang kinuha ang cellphone niya at nag-log in sa kanyang Facebook account. Halos isang buwan na nagpahinga ang lahat ng social media accounts niya dahil sa pag-iwas niya sa anumang balita tungkol kay Phoenix. Pero ngayon na ilang oras na lang magbabago na ang buhay nilang dalawa, handa na siya ulit harapin ang mundo.

     Noon lang niya nabasa ang mga good luck messages ng mga naging kasamahan niya sa Aneglicum Hospital. Pati ang mga pictures nila noong Farewell party na inorganisa ni Ma'am Cheng para sa kanya, noon lang din niya nakita. Wala sa sarili siyang napangiti. Sa nakalipas na halos apat na taon, naging napakabuti ng Angelicum Hospital sa kanya. Nasuportahan niya ang pamilya niya dahil sa pagta-trabaho niya roon. Nakakilala siya doon ng mga tunay na kaibigan, mga pasyenteng mababait at masusungit, at higit sa lahat, doon din sila nagkatagpo ni Phoenix.

      Si Phoenix.

       Kusang humapdi ang lalamunan niya nang dumaan sa isip niya ang mga alaala nila ni Phoenix. Ang mga alaala talaga, may espesyal na kapangyarihan na saktan ka nang paulit-ulit, kahit ayaw mo na... sana.

      Ngayon, alam na niya. Hindi nasusukat ang sakit ng paghihiwalay sa kung gaano katagal o kaikli kang nagmahal. Basta nagmahal ka nang walang pag-aalinlangan, nang buong puso, nang totoo, malalim pa rin ang sugat na iiwan nito.

      Pero tama nga ang sabi ng tatay niya, kailangan niyang dalhin ang magagandang alaala kasama ang mga hindi sa kanyang pagbabagong buhay. Dahil magkagulo man ang mundo, makalimot man ang mga tao, ang buhay, tuloy pa rin at hindi hihinto.

      Maya-maya pa, nag-vibrate ang cellphone niya. Nang tignan niya, may bagong post si Nomen Nescio. Isang picture ng langit na maraming bituin ang bagong post nito. Sa caption nakasulat ang You will always be my star... that I'll watch from a far.

      Lalo siyang nalungkot sa nakita niya. Marahil gaya niya, sablay din ang lovelife ni Nomen Nescio kaya nage-emote ito sa madaling araw.

      Nagbuga siya ng hininga. Good vibes lang. Good vibes lang! paalala niya sa sarili.

      Mabilis niyang pinalis ang malulungkot na bagay sa kanyang isip at ginugol ang sunod na isa't kalahating oras sa pagbababad sa Facebook. Pagpatak ng alas-sais, bumangon na siya at naghanda. Nadatnan niya ang tatay niya na nagkakape sa sala habang nanonood ng balita sa TV. Nakinood din siya sandali. Kaya lang, nang mapunta na naman sa showbiz balita ang usapan, nilayasan na niya ang pinapanood at naligo.

      Pagpatak ng alas siete, handa na siya pero sina Tori at Mac na siyang maghahatid sa kanya sa airport, hindi pa. Gusto na niyang maghisterikal. Kahit kasi weekend, siguradong mata-traffic sila sa EDSA. Kaya lang, ayaw niyang makunsumi nang gano'n kaaga dahil nga gusto niya, good vibes lang. Kaya, matiyaga siyang naghintay.

      Alas siete kinse, dumating si Mac─ maaliwalas ang mukha na parang hindi ito late. Sisipol-sipol pang nagkape habang hinihintay nilang makabihis si Tori. Naging bisita rin niya si Celestine, ka-batch ito ni Tori noong highschool, anak ng kapitbahay nilang si Aling Ester at kasalukuyang nag-aaral sa Bible School sa Antipolo. Nabalitaan daw nito sa nanay nito na ngayon ang flight niya kaya pinuntahan siya nito upang ipag-pray-over. Hindi siya tumanggi. Ngayon, higit kailanman, kakailanganin niya talaga ang maraming dasal. Matapos siyang ipagdasal ni Celestine, dinala na ni Mac ang trolley niya sa owner nito.