Ali:Noldu canım?
Eylül:Babam Ali seni eve bıraksın ailesini de alsın bize gelsin dedi
Ali:İşe yaradı o zaman
Eylül:Evet
Ali önce beni eve bıraktı sonra da ailesini almaya gitti. Eve girince abim hemen beni koltuğa oturttu.
Furkan:Sen burada oturuyorsun hemen ben babamı çağırıp geliyorum. Sen sakın hareket etme.
Abim yukarı çıkınca gözümden bir damla düştü. Onları bu yalana inanadırmak çok kötüydü. Öğrenirlerse bizi asla affetmezler. Ben bunları düşünürken babam geldi. Ayağa kalkacakken durdurup karşıma oturdu.
Hakan:Kızım beni ne kadar mutlu ettiniz bilemesiniz.
Eylül:Baba annem aynı şekilde düşünmüyor.
Hakan:Annene bakma benim korkumdan öyle demiş çok pişman şimdi.
Biz konuşurken Ali ve ailesi geldi. Salona geçip oturdular.
Hakan:Müfit. Biliyorum çok fevri davrandım. Ama lütfen sende bana hak ver. Senin de bir kızın var.
Müfit:Hak veriyorum zaten Hakan
Hakan:Bu küslük artık son bulsun
Müfit:Son bulsun tabi ya
Kalkıp birbirlerine sarılınca yüzümde kocaman bir gülümseme belirdi.
Selda:Kızım sen iyi misin?
Eylül:İyiyim
Müfit:Oh çok iyi çok iyi.
Biraz daha oturup eşyalarımı alıp eve döndük. Ali ile biz Ali'nin evine geçtik. Eve girince elimdekileri yere bırakıp salona geçtim. Ve kendimi koltuğa bıraktım.
Eylül:Onları daha fazla ümitlendirmemeliyiz Ali.
Ali:Haklısın canım.
Eylül:Yarın bu oyunu sonlandırıcaz.
Ali:Tamam güzelim.
Eylül:Ben yatıyorum.
Odaya çıkıp yatağa yattım ve gözlerimi kapattım.
Sabah uyandım üstümü değiştirdim. Aşağı indiğimde Ali gömleğinin kolunu iliklemeye çalışıyordu. Yanına gidip düğmesini ilikledim. Yakasını düzeltip yanağına öpücük bıraktım.
Ali:Hadi çıkalım artık
Eylül:Tamam canım.
Tam kapıdan çıkarken çantamı yukarıda unuttuğumu fark ettim.
Eylül:Canım sen arabaya geç ben çantamı alıp geliyorum.
Ali:Tamam
Koşarak yukarı çıktım. Çantamı alıp içindekileri kontrol ettikten sonra koluma takıp hızlıca aşağı inmeye başladım.
ALİ
Arabada bekliyordum. Eylül gelmeyince merak edip arabadan indim. Eve girip merdivene yöneldiğimde olduğum yerde çivilenmiş gibi durdum. Gözümden bir damla yaş yere düştü. Hızlıca Eylülün yanına gittim.
Ali:Eylül! Eylül aç gözünü Eylül! Yalvarırım aç gözünü. Yalvarırım aç.
Hande:Abi!
Ali:Hande ambulansı ara! Ambulansı ara!
Hande:T-Tamam
Ambulans gelince hemen hastaneye gittik. Eylül'ün bir şeyi yoktu. Uyanmasını bekliyorduk. O sıra Hande doktorla bebek konusunu da konuşmuş. Ben odanın kapısında uyanmasını beklerken annemler geldi.
Selda:Ali! Oğlum noldu?
Ali:M-Merdivenden düşmüş
Selda;Nasıl durumu iyi mi?
Ali:İyi ama ben çok korktum anne. Çok
Hande:Abi tamam bak bir şeyi yokmuş işte.
Burcu:Kızım nerede?
Hande:Burcu hanım skain olun gelin oturun şöyle
Burcu:Niye? Kızıma bir şey mi oldu? Ali oğlum bir şey söylesene! Selda sen bir şey söyle kızım nasıl?
Ali:Sakin olun Eylül iyi içerde şimdi. Kontrollerini yapıyorlar.
Burcu:Bebek?
Ali:B-Bilmiyoruz daha bir şey söylemediler.
O sırada doktor odadan çıktı.
Ali:Noldu? Bir sorun yok dimi?
Doktor:Ali bey sakin olmanız gerek
Ali:Niye?
Doktor:Eylül hanımın hamileliğini sonlandırmak zorunda kaldık.
Ali:N-Ne?
Doktor:Sakin olmaya çalışın. Eylül hanıma bu şekilde destek olamazsınız.
Ali:Eylülün haberi var mı?
Doktor:Evet var. Sakinleştirici verdik uyuyor şuanda. Uyanınca çıkabilirsiniz.
Ali:T-Tamam.
Doktor gidince sandalyeye oturdum.
Hande:Abi? Abi bir şey söyle.
Ali:Eylül uyansın eve geçeriz.
Selda:Ali oğlum?
Ali:Efendim anne
Selda:İyi misin annecim?
Ali:Eylül uyanınca daha iyi olucam anne.
Selda:Oğlum beb-
Ali:Anne sus! Eylülün yanında da bu konuyu açıp durmayın sakın. Onun yanında ağlamayın! Ben iyiyim o da iyi olucak.
Bir saat sonra Eylül uyanmıştı. Eylülle birlikte eve döndük. Annemler gitmişti. Eylülü koltuğa yatırıp başucuna oturdum.
Ali:Çok korktum. Çok
Eylül:Ali ben ya gerçekten hamile olsaydım. Ya bebek gerçekten-
Ali:Şş düşünme bunları canım düşünme lütfen.
Eylül:Ama düşünmeden duramıyorum Ali. Ailelerimiz çok üzüldü.
Telefonum çalınca ekranına baktım annem arıyordu. Açıp konuşmaya başladım
Ali:Efendim anne
Selda:Oğlum nasılsınız?
Ali:İyiyi-
Eylül kaş göz hareketi yapınca durdum.
Ali:Yani daha iyi olmaya çalışıyoruz.
Selda:İyi olun oğlum iyi. Bizde şey diyorduk
Ali:Ney diyordunuz?
Selda:Siz balayına gitmemiştiniz ya. Bir tatile gidinhem kafanızı dinlersiniz biraz. Bir hafta gidin biraz rahatlayın.
Ali:Tamam anne olur gideriz.
Selda:Biz biletlerinizi aldık oteli de ayarladık.
Ali:Tamam annecim görüşürüz
Selda:Görüşürüz
Telefonu kapatınca soran gözlerle bana bakan Eylüle döndüm.
Eylül:Nereye gidiyoruz
Ali:Tatile
Eylül:Ne gerek var ya
Ali:Ailelerimizden uzak sakin bir tatil güzelim
Eylül:Peki tamam canım
3 gün sonra
2 gündür İzmirdeyiz. Telefonlarımızı kapattık sadece ikimizin olduğu sakin bir tatil yapıyoruz. Şimdide odadan çıkıp sahilde yürüyüş yapıcaz. Üstüme siyah mayomu onun üstüne de Ali'nin uzun sporcu atletini giydim. Ayağımda sandaletlerimle hazırdım. Ali de yanıma gelince elimden tutup yürümeye başladı. Sahile geldiğimiz de sandaletlerimi çıkarıp suyun içinden yürümeye başladım. Güneş yavaş yavaş batmaya başlamıştı. Yüzümde kocaman gülümsemeyle Aliye döndüm. Yaklaşıp alnımdan öptü. Biraz daha yürüyüp sahilin sonundaki bir cafeye gittik. Yemek yiyip odaya doğru gitmeye başladık.
Eylül:Ben çok mutluyum aşkım.
Ali:Bende Eylül
Aliye döndüm sahildeki ışık yoktu gözlerinde.
Eylül:Sen iyi misin canım?
Ali:İyiyim
Eylül:Aşkım sen iyi değilsin gel oturalım şuraya
Elinden çekip kenardaki banka oturttum.
Eylül:Anlat noldu?
Ali:Ya bir şey yok
Eylül:Ali daha sahilde hiçbir şey yoktu. Şimdi yüzün farklı dilin farklı söylüyor.
Ali:Eylül tamam yeter. Sorun yok.
Eylül:Yalan söylüyorsun!
Sesimi yükselterek ayağa kalktım.
Ali:Sana bir şey yok dediysem zorlama Eylül yeter!
Bağırıp beni orada bırakıp gitmişti. Bense sadece arkasından bakmıştım. Geri banka oturup kafamı ellerim arasına alıp sakinleşmeye çalıştım. Biraz sonra da kalkıp otele döndüm. Odaya girdiğimde Ali'nin valizini topladığı gördüm.
Eylül:Noluyor Ali?
Ali:Gidiyorum
Eylül:Neden erken gidiyoruz?
Ali:Gidiyoruz demedim gidiyorum dedim
Eylül:Nereye gidiyorsun Ali bana düzgünce söyle şunu!
Ali:Yurt dışına gidiyorum.
Eylül:N-Ne?
Ali:Öyle gerekiyor Eylül. Hoşça kal.
Eylül:A-Ali dur! Biz?
Ali:Biz diye bir şey olamazmış Eylül
Eylül:N-Ne?
Ali:Hoşça kal...
