Yanlış Anlaşılma

7.Bölüm|"Naz."

Multimedia:Naz
Keyifli okumalar🌸
~~~~~~
"Yani, gelirken pizza getiremedim ama..."diye mırıldandığında öylece durarak bakmaya devam ettim. Herşeyi geçtim, aklımda tek bir soru var...

Ben bu çocuğu gördüğüm ne zaman saçım düzgün olacaktım? Hayır yani daha önce evine yemek götürdüğümde saçımı tarama zahmetine girmemiştim, üzerimi düzeltme zahmetine girmemiştim. Peki ya şimdi? Şimdiyse bir bacağı yukarı kıvrılmış eşorfmanım ve dağınık saçlarımla-belki uyumaktan şişmiş gözlerimle de-daha beter bir haldeydim.

Halbuki ayna icat edileli bayağı bir oluyordu.

"Kapıda mı bekleyeceğiz?"diye tekrar alayla konuştuğunda kendimi güncelleme gelmiş gibi hızkıca geriye çekip kapıyı biraz daha araladım. Hayır bu hayalkırıklığı ne yahu, pizzamın gelmediğinden mi ne yani?

Önümden geçip ayakkabılarıyla salona girdikten sonra koltuğa rahatça yayıldı. Dur şimdi, bu çocuk buradaysa benim abimin arkadaşı. Abimin arkadaşıysa beni en başından beri tanıyor olabilir miydi? Olamazdı çünkü öyle olsa ilk tanışmamız binanın tepesinde aşağı atlamasın diye onu ikna etmemle olmazdı. Olabilir miydi? Yok yok, olmazdı. Ama abimin arkadaşı. Ama ben abime abi diyorum buna Ege diyorum.

E bu benim de arkadaşım olacak ve biz kavgalıyız.

"Emre'nin sürekli fazla huysuz diye bahsettiği kardeşi sen miydin?"diye sordu ben de nihayet salonun kapısından çekilip karşısındaki koltuğa geçtiğimde. Şaşırmış gibi değildi, b da olabilirdi ya da benim en son huysuzluğumdan dolayı bu ihtimali düşünmüş de olabilirdi.

Ya da en basit ve mantıklısından cüzdanımı bulduğunda ismimi ve soyadığı öğrendiğinden ve abimle soyadlarımız doğal olarak aynı olduğundan olayı çözmüştü.

"Abimin bizimle kalacak dediği arkadaşı sen miydin?"dedim ben de sorusunu yanıtsız bırakıp başka bir soru yönelterek.

"Aslında başta öyle düşünmüştüm ama sonra kuzenimle telefonda konuşurken bundan bahsedince o da gelmek istediğini söyledi, onu kıramadım ve beraber geldik. Ben de yalnız kalmasın diye sizinle kalabilir diye düşündüm. Onların da bu sitede evleri var ama siz kız kıza kalırsınız, Emre ve ben de onların evlerinde kalırız. Rahatsız olmazsınız değil mi?"

"Olmayız tabii, sonuçta biz de arkadaşımla geldik ve sen de kuzeninle gelebilirsin elbette. Kuzeninin adı ne?"dedim dediklerini anladığımı belirterek kafamı sallarken. Şaşırmamıştım ya da durumu garipsememiştim, ki garipsenecek bir yanı da yoktu. Olabilirdi yani, tabii eğer kuzenim dediği kız saçma sapan biri değilse.

Ayrıca ev de onların hani.

"Naz. Aslında o da şimdi gelir, üstünü değiştireceğini söyleyerek arabada kaldı. Gerçi o karmaşada bavulu açıp arabada nasıl üstünü değiştirecekse?"diye homurdandığı sırada yumruklanan kapıyla bakışları sağına, kapının olduğu yere kaydı. E ben açayım bari.

Bu arada, bu sefer ne olur olmaz diye eşorfmanımı düzelttim, bilginize.

Kapıyı açtığımda birden bire üzerime sendeleyen kızla ne olduğumu şaşırdım. Saldırı olmasın bu?

"Kız pardon, seni bizim maviş sandım ya." diyen ve tıpkı benimki gibi kısa, benimkinden farklı olarak kahküllü saçlarını sallayıp hızlıca bir adım geriye atan kızla duraksayıp şaşkınlığımı suratımsan silmeye çalıştım. Ama bu kısacık, benimle yaşıt gibi duran ve tatlı bir kız?

"Geçeyim mi?"diye tekrar konuştuğunda onu kapıda beklettiğimin farkına vararak hemen kenara çekildim ve geçmesini bekledim. Geçmeden önce bana kocaman gülümsemişti, orası ayrı.