V's justice ➳ Vmin

1.2

-Selam.

Karşımdaki kişi şaşkınca gözlerini kocaman açtı.

-Hyung? Burada ne arıyorsun?

Gözlerimi yere çevirdim.

-Önce beni içeri davet etmen gerekmiyor mu?

Yoongi bir süre daha boş boş yüzüme baktıktan sonra kapıyı sonuna kadar açmıştı.

-İçeri gel hyung.

Ayakkabılarımı çıkarıp kenara koyduktan sonra eve girdim. Bu eve girmeyeli uzun zaman olmuştu.

-Otursana.

Etrafıma bakınmayı kesip koltuğa ilerledim ve kendimi koltuğa attım.

-Jimin nerede?

Yoongi de karşımdaki koltuğa oturdu ve gözlerini bana dikti.

-Yukarıda, duş alıyordu hyung.

Kafamı salladım ve gözlerimi yeniden etrafa çevirdim.

-Onun yanından ayrılmıyorsun ha?

Gözlerimi resimlerde gezdirdim. Jimin'in küçüklük resimleriyleydi ve ailesiyleydi. Mutlu görünüyordu.

-Söylediğin gibi hyung.

Gözlerimi karşımda oturan Yoongi'ye çevirdim ve kafamı salladım. Daha sonra gözlerimi tekrardan etrafa çevirdim.

Jimin odayı beyaz renklerinde döşemişti. Bu bana onun saf ve temiz kalbini hatırlatmıştı.

-Jimin son zamanlarda ne yapıyor biliyor musun?

Yoongi yerinde kıpırdandığında gözlerimi ona diktim. Birşeyler vardı. Onu huzursuz eden birşeyler vardı.

-Yoongi?

Gözlerimi kısıp ona baktığımda yutkunup gözlerini kaçırdı.

-Her zamanki gibi hyung. Okula gidiyor, eve geliyor, ders çalışıyor.

Buna inanmamıştım ve o da bunun farkındaydı fakat şuan üstüne gitmek için doğru bir zaman değildi.

-Bunu sonra tekrar konuşacağız Yoongi.

Jimin'in olduğunu tahmin ettiğim adım sesleri odada yankılandığında gözlerimi salonun kapısına çevirdim.

-Hyung, çikolata aldın mı? Şuan çok fena depresyona gireceğim.

Jimin yüksek sesle söylediği şeylerin ardından salonun kapısında göründüğünde gülümseyerek ayağa kalktım. Jimin olduğu yerde durup şaşkınca bana bakarken ona doğru birkaç adım attım.

-Kuzen, görüşmeyeli uzun zaman oldu.

Kollarımı öne uzatıp ona sarıldığımda Jimin'de bana karşılık verdi.

-Evet hyung.

Geriye çekildim. Jimin hala şaşkınca bana bakarken elimi saçlarına koyup yumuşak saçlarını karıştırdım. Küçüklüğünden beri saçları hep yumuşaktı ve onu kıskanmadan duramıyordum.

-Her zamanki gibi görünüyorsun.

Gözlerimi yüzünde gezdirdiğimde kaşlarım çatıldı.

-Sadece gözlerin biraz daha şiş ve kızarık. Ağladın mı sen?

Jimin yutkunup gözlerini kaçırdı.

-B-bunu da nereden çıkardın hyung. Tabiki hayır.

Beni hafif kenara ittirip yanımdan geçti ve koltuklara ilerledi.