V's justice ➳ Vmin

1.1

Jung Hoseok;

Gözlerimi omzumun şiddetli bir şekilde sarsılmasıyla araladım. İçimden bunu yapan kişiye küfür edip görüntünün gelmesini bekledim. Sonunda görüntü geldiğinde küfürü içimden ettiğim için şükrettim.

-Dedektif Jung Hoseok, çalışma sırasında uyuyor musunuz?!

Kafamı hızla iki yana sallayıp ayağa kalktım ve elimi başıma koyup amirime selam verdim.

-Hayır efendim, sadece biraz yorgundum. Gözlerimi dinlendiriyordum.

Amirim gözlerini kısıp bir süre bana baktıktan sonra iç çekerek karşımdaki sandalyeye oturdu.

-Bu davayı ne zaman çözmeyi düşünüyorsun Jung Hoseok? Sen burada uyurken her geçen dakikada bir sürü insanın hayatı tehlikede oluyor.

Amirimin beni azarlamasıyla başımı yere eğip ellerimi önümde birleştirdim.

-Çalışıyoruz efendim ama katil arkasında hiçbir iz bırakmıyor.

Amirim tekrar iç çekerek ayağa kalktı.

-İz miz umrumda değil Jung Hoseok, bir an önce bu davayı çözsen iyi olur aksi takdirde davayı Kim Mingyu devralacak.

Amirim son sözünü de söyleyerek odadan çıktığında iç çekerek kendimi sandalyeme bıraktım. Bu dava hayatımda gördüğüm en zor davaydı. Ne bir ip ucu vardı ne de bir tanık. Hiçbir iz yokken katili nasıl yakalayabilirdik ki?

Ağzımdan ufak bir küfür firar ettiğinde kapının aniden açılmasıyla korkuyla kapıya baktım. Gelenin amirim olmadığını görünce rahat bir nefes verdim.

-Hyung.

Jongho hızlı adımlarla yanıma geldiğinde sinirle gözlerimi yumup ağrıyan başıma masaj yaptım.

-Beni korkuttun gerizekalı. Neden girmeden önce kapıyı çalmıyorsun ki?

Sinirle gözlerimi açıp Jongho'ya baktığımda mahcupça gülümseyip elini ensesine attı.

-Üzgünüm hyung, heyecandan unutmuşum.

Göz devirdiğimde Jongho heyecanla yerinde kıpırdandı.

-Hyung, davamız hakkında gelişme var.

Heyecanla konuştuğunda kaşlarımı çattım. Davamız m- durun ne?

-Ciddi misin?

Şaşkınca konuştuğumda Jongho başını sallayarak beni onayladı.

-Bunu şimdi mi söylüyorsun gerizekalı?

Telaşla ayağa kalkıp koltukta asılı olan hırkamı üzerime geçirdim.

-Hadi gidelim.

~~~~~~~

Olay mahaline geldiğimizde polisler çoktan etrafı çevirmişti. Kimsenin olay mahaline girmemesi gerekiyordu ki kanıtlar varsa yok olmasın.

Şeridin yanında bekleyen polise rozetimi gösterdiğimde polis baş selamı verip şeridi geçmem için hafifçe kaldırdı.

Eğilerek şeridin diğer tarafına geçtim ve gözlerimi azıcık ileride yatan bedenlere diktim.

-Ne zaman bulundular?

Yanımdaki Jongho da gözlerini dikmiş bedenlere bakıyordu. 2 tanelerdi.

-Gece 2 sularında.

Gözlerimi saatime çevirip baktım. Saat neredeyse 9.30'du.

-Ve bizim şimdi mi haberimiz oluyor?