V's justice ➳ Vmin

2.5

Jung Hoseok;

"Park Jimin, bunu sormam gerek..."

Üzgünce Jimin'e bakıp duraksadım.

"V sen misin?"

Sinirle direksiyona vurdum. Ardından başımı direksiyona yasladım.

O gün bunu ona sorduğuma inanamıyorum! Nasıl böyle bir aptallık yapabildim?

Gözümün önüne Jimin'in hayal kırklığıyla dolu yüz ifadesi geldiğinde yutkundum.

"Hyung, cidden V'nin ben olduğumu mu düşünüyorsun?"

Sinirle dudaklarımı ısırdım. Ne söylemem gerektiğini bilmiyorum.

"Her ne kadar uzun zamandır doğru dürüst görüşemesek de beni en iyi senin tanıdığını düşünürdüm hyung."

Gözümün önüne Jimin'in çocukluğu geldiğinde kalbimdeki acıyla gözlerimi kapattım.

"Sana asla yalan söyleyemediğimi biliyorsun hyung."

Yumruklarımı sıkıp düşüncelerimden kurtulmaya çalıştım.

"O zaman..."

Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. Bu işe duygularımı karıştıramazdım. 

"O zaman odandaki resimleri nasıl açıklayacaksın Jimin?"

Gözlerimi Jimin'in gözlerine çevirdiğimde gördüğüm ifade ona bakmamı zorlaştırıyordu.

Jimin gözlerini kaçırdığında içime titrek bir nefes çektim.

"Açıklayamam."

Kaşlarımı çatıp hızla ayağa kalktım.

"Açıklayamazsan senin V olmadığını nasıl anlayabilirim Jimin?!"

Sinirle konuştuğumda Jimin de ayağa kalktı.

"V'nin ben olmadığımı kanıtlayamam hyung. Ama eğer beni tanıyorsan, V'nin ben olmadığımı anlayabilirsin."

Yumruklarımı sıkıp gözlerimi yere çevirdim.

"Senin V olmadığına inanmak istiyorum Jimin. Bana sadece o fotoğrafların sende ne aradığını söyle."

Jimin yutkunduğunda derin bir nefes aldım. Ardından masanın üzerindeki kanıtları cebime koydum.

"Şimdi gidiyorum, ama tekrar geri geleceğim Jimin. O zaman, bana her şeyi açıklayacaksın."

Jimin'e bakmadan hızla evden ayrıldım.

Sinirle kafamı yasladığım direksiyondan kaldırdım. Gözlerimi aynaya çevirip aynadaki yansımama baktım.

Gerçekten çok bitkin görünüyorum. Gözümün altındaki mor halkakara gözümün içindeki kırmızı damarlar eşlik ediyordu.

Ne kadar zamandır uyumamıştım?

Gözlerim hayatım gibi dağınık olan saçlarıma kaydığında iç çekip elimle saçlarımı düzelttim.

Gözlerim aynanın arkasındaki camdan yola kaydığında gördüğüm kişiyle kaşlarım çatıldı. Jong Ho da beni fark etmiş olmalı ki gülümseyerek yanıma doğru geldi.

Jong Ho kapıyı açıp yan koltuğa oturduğunda gözlerimle onu baştan aşağı süzdüm.

"Hyung, burada ne arıyorsun?"