My Secret Life (ON-GOING)

Chapter 21

Akuma's Head Quarters.

"Adrian, they're starting." said by the man who just barge in the office of the leader of Akuma. He looks worried on the current condition.

"Starting what?" question by the one who's the overall top leader of the Mafia world.

"They are starting to attack us. Francis is starting to attack us, by his bitch daughter! Are you not worried?"

"Relax, Jude. My friend, we have nothing to worry about. They are only the second, they can't overthrown us. Besides, I have someone in mind that would help us if worse comes to worse." a devilish smile creep out from his face.

Somewhere part of the world is where the main headquarters of the Akuma is built. "The one thing that you keep looking for is just under your noses." a laugh escape that cover the whole thrown of his and his subordinates are laughing with him.

"If worse comes to worse, Samantha. If worse comes to worse."

Sam P.O.V

Couples of months pass ang all the clean up went well. The ranking of the Mafia change quite a lot. Some problems made but not that big.

And today is the day where Lourdes and father tells me what's going on.

Kakauwi lang namin at ngayon ay nandito na kami mansyon. "Trisha help me please. My arm is still not that healed." paghingi ko ng tulong kay Trisha.

Mula nung nangyari ang super risky na plano ko na 'yun. Ay hindi na nila ako hinayaan pang magtrabaho kahit yung mga madadali. Kaya kapag may kailangan ako, sa kanila ako hihingi ng tulong, o 'di kaya ay sa mga katulong dito.

"Rian, Alexa, paki kuha nga ng mga iba pa naming mga bagahi sa labas. Luke paki linis ng silid namin, samahan niyo siya, Rowel, Bennidict, at Ryan." utos ko para mapadali ang mga gawain namin.

Ang sarap rin pala mag utos ng mga tao dito. This is life. Pero bago pa ako makapagpahinga ng tuloyan, pumasok na ako sa office ng ama ko at tinanong ang isang bagay na gumugulo sa isip ko.

"Dad, sino si Lourdes?" tanong ko at hinampas ang mga kamay ko sa kaniyang lamesa. May kunting kirot akong naramdaman sa isa sa mga braso ko na fracture pero kakayanin ko naman.

"Uhm, since nakilala niyo na siya. Dapat lang na malaman niyo kung sino talaga siya. Brent." tawag niyo sa kaniyang butler. "Call the Lourdes and Sam's team." tumango ito bago umalis.

"Upo ka muna. Mukhang ayos ka naman, medyo maraming scars pero magagawan naman ng paraan." komento niya sa akin bago ako umupo. "Okay ka lang ba?"

I sigh. "Yes, dad. Thank you for worrying about me. Where's mom?"

"She's inside of our bedroom. Nagtampo siya sa akin dahil sa ginawa mo."

Gumawa ako ng isang mukha na hindi kayang maipinta ng pintor. "Bakit siya nagtampo sa 'yo kung ako naman ang gumawa?"

"Eh kasi ako nagpadala sa 'yo dun. Tapos nasaktan ka dahil sa misyon na ibinigay ko sa 'yo. So ayun."

"Ahhh, sige. Pagkatapos ng usapan nito, pupuntahan ko agad si mom para humingi ng tawad."

"Thanks, anak. Magiging malungkot ngayon ang gabi ko. Hindi ng ako matutulog dito sa opisina ko pero hindi ko naman magagawa ang gusto ko sa mommy mo." isang buntong hininga ang ginawa ni dad. Hindi dahil sa stress kundi dahil sa isang bagay na gustong gusto niya. Isang buntong hininga na maiintindahan agad ng mga kalalakihan na may asawa na.

Ilang segundo ang lumipas at dumating na ang mga pinatatawag ni dad. "Sir, they're here."

"Good. Now sit first." umupo sa katabi ko ang team ko at sa harapan naman namin si Lourdes na kumakaway pa at ngumingiti.