Siyah (Düzenleniyor)

Gelecekten Bir Kesit!

Rüzgar'ın yanına gelmemle onu dürtmem bir oldu.

"Pişt!"

Rüzgar, Max'i  kovalayan Doğan'dan gözlerini alarak bana döndü.

"Ne var?"

Gülerek kulağına uzandım. Yetişemediğimi fark edince homurdanarak konuştum. "Eğilsene, öküz! Davetiye mi bekliyorsun?"

Gülsede konuşarak eğildi. "Büyüklere öküz denmez, ayıp oluyor."

Dudaklarıma sinsi bir gülümseme kondurdum. Biraz sonra böyle gülemeyecekti.

"Evet, öyle. Ayıp olur sonra öyle değil mi? Ama bence senin yaptığın kadar ayıp olmaz."

Kaşlarını çattı. Sonuçta üzerinden uzun zaman geçmişti, aklına gelmemesi normaldi. "Ne ayıbı? Ne ayıbımı gördün, kızım?"

"Aa, unutmuş olamazsın! Hani beni öp-" Ağzıma elini kapatarak beni sustururken konuştu.

"Tamam, sus! Kabul, ayıp ettim, yeterki sus!" Gülerek elini çektim ve devam ettim.

"Yanlız iyiki o öpücüğü bilmiyor, yoksa ayvayı yemiştin. Şuna bak! Sırf Max benimle aynı yatakta yattı diye kıskanıp hayvanı ne hallere düşürüyor. Birde senin durumu öğrense seni bayıltana kadar döveceğine eminim. Gerçi Çınar bilse oda döver seni." diyerek güldüm. Rüzgar'ın renginin atmasıyla kahkaha atarak Doğan'a yöneldim.

"Doğan! Rahat bırak ciğerimi!" Hızla bana dönerken kurt formunda olduğu için başımı normalden daha çok kaldırmak zorunda kalmıştım.

"Ciğerim mi?! Kadın! Beni deli etme!"

Oflayarak konuştum. "Doğan, büyütüyorsun. Ne olmuş birlikte uyuduysak. O sadece bir kurt!"

"Bak hala konuşuyor! Gel lan buraya!"

Kocaman bedeniyle bana doğru gelirken çığlık atarak kaçmaya başladım. Koşar adımlarıyla bana yetişmesi zor olmadı. Bir anda kendimi onun omzundan aşağı sallanırken bulmamla onun insan formunu aldığını anladım. Sırtından destek alarak olabildiğince doğrulurken ne dersem diyeyim indirmeyeceğinin farkındalığıyla Rüzgar'a yalvaran bakışlar attım. Gülerek başını iki yana salladı ve kollarını göğsünde kavuşturdu.

"Kaşındın!"

Ağlarcasına inlerken Doğan'ın bunun acısını ne şekilde çıkaracağını gayet iyi biliyordum. Uzun bir gün olacaktı!