İSKENDER || Texting

İskender -17-

Helö

Şimdi bu bölüm öyle bir bölüm kiii daha ilk cümleden oha, yuh diyeceksiniz (DEYİN LAN YORUM YAPIN BİRAZ!)
Ahhshsbsbsbd

Neys

Hadi bölüm iskender severler ;)

__________

İki ay. Koskoca iki ay geçmişti.

Yoluma gideli.

Gidebilmiş miydim peki? Tartışılırdı. Ama artık eskisi gibi olmadığım aşikardı.

Hem Kaya hem de Arda Antalya'da bölümleri farklı olsa da aynı üniversiteyi kazanmıştılar. Hem de ev arkadaşı olacaktılar. Evet, gidiyordular.

Kaya sevdiğine kavuşacaktı. Belki kıza henüz açılmamıştı ama kızın Kaya'yı kabul edeceğine dair şüphem yoktu.

Arda...

Gözümü açtığım andan beri yanımda olan abim. O da gidiyordu. En çok da bu koyuyordu ya. Annem ve babam ikisi de çalıştıkları için biz Arda'yla evde sürekli yardımcılarımızla yalnız kalırdık koskoca evde. Ama artık Arda da olmayacaktı.

Cidden beni hiç mi düşünmemişti?

Tamam benim için hayallerinden vaz geçsin deniyordum ama bu kadar umursamazmış gibi de olmamalıydı. Ben henüz 18 yaşında bile değildim. Hani yeri geldiğinde onların küçük kardeşleri oluyordum ya.

Barış mezuna kalmıştı. Sena ile aynı dershaneye yazılmış, bu kez gerçekten de YKS'ye tam anlamıyla çalışıyordu. Tabiki de Sena ile aynı üniversiteyi ya da aynı şehri tutturabilmek için. Ama şu anlık kısa bir ara vermiştiler. Okulların açılmasına neredeyse bir ay kadar kaldığı için Arda ve Kaya'nın orda kalacakları evi düzenlemeleri gerekiyordu. Bizimkiler de yardım bahane tatil şahane diye düşünüp onlarla beraber gidiyordular.

Ben mi?

Henüz gelip gelmeyeceğime dâir bir soru sorulmamıştı bana -onlarla gideceğime o kadar eminler demek ki- ama gitmeyi düşünmüyordum.

Ne? Beni bırakıp giden abimin keyif çatacağı, sevdiğim adamın sevgilisiyle sarılıp oturacağı koltukları düzenlemeye gideceğimi beklemiyordunuz herhalde. Tatil düşüncesiyle bile olsa.

"Aryaa!" Önce sesi gelen Arda hızla kapımı açıp ayı gibi odama daldı. Bilgisayarıma diktiğim gözlerimi kaldırıp ters ters ona bakmaya başladım.

"Kızım yarın yola çıkıyoruz sende hala tık yok. Kalkıp bari valizini falan hazırla. Ama şimdi değil gel önce bizimkiler bizi okulun ordaki kafede bekliyorlar, oraya gidelim dönüşte hazırlarsın." Resmen kendi kendine konuşup benim adıma kararlar veriyordu. Dudaklarımı 'vay bee' dercesine büküp kafamı aşağı yukarı sallamaya başladım.

Bu kez ters ters bakan taraf oydu.

"Ne oldu kızım? Ne o hareketler?"

"Hayrete düştüm de, ondan."

"Güzelim yorma yaa. Ne diyorsun?"

"Diyorum ki ne de güzel kararlar veriyorsun sen öyle benim hakkımda? Devam et ya, çekinme. Nasıl olsa Arya her türlü uyum sağlar."

"Senin hakkında kararlar vermiyorum."

"Öyle mi? Oysa ben Antalya'ya geleceğimi senden öğrendim."

"Ne?"

"Hala anlamıyorsun! Ya dalga mı geçiyorsun sen benimle? Ben Antalya'ya falan gelmiyorum! Gelmiyorum. Bu yüzden doğal olarak valiz hazırlamaya da ihtiyacım yok. Merak etme, geç kalıp seni bekleterek canını sıkacak kardeşin gelmiyor."