İSKENDER || Texting

İskender -50-

Hellööğğğ

Multimedya: Tam olmasa da hayalimdekine en yakın olan Arya'nın elbisesi

Neys

Anlaşılmadığı için ekliyorum, bölümün ikinci kısmı Efe'nin ağzından.

Daha fazla bekletmeden textsiz bölüme geçelim o zaman.. İyi okumalar iskender severler 💛❄

__________

Kapının önüne çıktığımda sağıma soluma bakındım. Ardalar arka tarafta olmalıydılar. Birkaç adım atınca görüş alanıma giren Kaya ile duraksadım. Yanlış görmemiştim. Beni görmüş hatta gülümsemiş sonrasında mekanın dışına çıkmıştı.

Adımlarımı ona doğru atarken aklımda hiçbir şey yoktu. Yanına gittiğimde ne yapacağım, ne diyeceğim.. Hiçbirini düşünmemiştim ve yine düşünmeden hareket ediyordum.

Topuklu ayakkabılarımın çıkardığı sesle bana döndüğünde elinde henüz yeni yakıldığı belli olan sigarasını söndürdü. Vücudunu da başı gibi tamamıyla bana döndürdüğünde tam önünde durmuştum. Bakışları yalnızca yüzümdeydi. Tıpkı benimki gibi.

Ben ne söylemem gerektiğini yeni yeni düşünmeye başlarken o benden önce dudaklarına güzel bir gülümseme yerleştirip konuşmaya başladı. "Oldlara hoş geldin." Benim de yüzümde bir gülümseme oluştu. Derin bir nefes aldım. Onu özlemiştim. Sesini, konuşmasını, gözlerini...

"Çok güzel olmuşsun bu arada." Konuşmak için konu aradığı bariz belli olurken içimden güldüm. Demek onun da ne konuşacağını bilemediği zamanlar oluyormuş. "Teşekkür ederim. Hoş geldin bu arada."

Sonunda konuşabildiğimde başını salladı. Aklıma bir anda onun bizi Buğra ile yanlış anlamış olabileceği gelince hızlı hızlı konuşmaya başladım. Sebebini ben de bilmiyordum ama bir an kendimi açıklama isteğiyle tutuşmuşken bulmuştum. "Şey içerde dans ederken yanlış anlama yani Buğra ile sadece arkadaşım yani öylesine do-"

Bir adım yaklaşıp sözümü kesti. "Arya. Sakin ol. Yanlış anlayabileceğim bir şey yok. Hakkım da. Bana olan hislerinin gerçekliğine geç kalmış olsam da inanıyorum. Be-"

Bu kez sözünü kesen bendim. "Beni sevmediğini biliyorum. Her seferinde yüzüme vurmak zorunda değilsin. Özür dilerim, ben de kendi kendime açıklama yapmaya çalışıyorum işte."

Kaşlarını çatmış bana bakarken, içimden keşke konuşmadan önce ne diyeceğimi düşünseydim diyordum.

"Ben senin sadece mutlu olmanı istiyorum. Hala sana değer vermediğimi düşünmen bir yana sen de sürekli beni bu şekilde sözlerinle çıkmaz bir yola sokma." Derin bir nefes alıp birkaç saniyeliğine gözlerini kapattığında yüzümü çevirip dolan gözlerimi kırpıştırdım.

Haklıydı. Sanki beni sevmek zorundaymış gibi davranıyordum ama değildi. Sözlerim sürekli bunu iğneler nitelikteydi.

İki elin omuzlarıma tutunmasıyla daldığım boşluktan irkilerek hemen dibimdeki Kaya'ya döndüm. Kendimi gerçekten çok kötü hissediyordum.

"Bak ben seni çok seviyorum. Yıllardır bu böyle, değişmedi ve değişmeyecek. Beni yanlış anlamanı istemiyorum sadece. Ben iyi değilim, mantıklı kararlar alamıyorum, ne yaptığımı ne hissettiğimi bilmiyorum... Ordan bakınca fazla abartıyor gibi de duruyor olabilirim bunu da bilmiyorum ama kolay bir şey değildi yaşadığım. Güvendiğim biri tarafından inandırıldığım bütün hislerin yalan olduğunu öğrendim ben. Aylar geçmiş olsa da bazı şeyler insanın içinde kaldı mı kalıyor."