'Benim Kararlarım' Bizim Hayatımız'( Gerçek Bir Hayat Hikayesi)

Bu Kızda Birşeyler Var

🍁Selamun Aleyküm

🌟 Başlama Saatini Yazalım

❤ Başlama Tarihini Yazalım

____________________________________________

Kadir Fener'den

Alya'dan böyle birşey beklemiyordum. Herkesin önünde Ali'ye bağırıp tokat atmıştı. Kendisine kız demeye bin şahit lazımdı. Gerçekten gururlu ve güçlü bir kızdı. Ali'ye baktığımda hala eliyle yanağını tutuyordu. Bugüne kadar hiçbir kız Ali'ye tokat atmamıştı. Bugün ilk defa biri böyle birşeye kalkışıyordu.

Hemde Bu kişi bir kızdı. Ali'nin gururu bu tokatla yerle bir olduğuna emindim.   Ali'nin burnundan solduğunu görüyordum. Daha doğrusu çok şaşırmışa benziyordu. Alya'nın yaptığını on iki yıl boyunca kimse Ali'ye tokat atmamıştı. Evet kavga falan yaptığımızda birbirimize vuruyorduk ama konu bir kızın, okula yeni gelen tuhaf bir kızın, herkesin korktuğu Ali Altundal'a tokat vurmuştu.

Herkesin önünde gözünü bile kırpmadan elini kaldırıp tokadı yapıştırmıştı. Lakin Alya birşeyi unutuyordu.  Hemde çok önemli bir detayı unutuyordu.
Ali Alya'yı rahat bırakmazdı. Bunu çok iyi biliyordum. Hatta bu okulu ona dar bile edebilirdi. Bu okuldaki herkes Ali'den çok korkuyordu. Tabi bazı kişiler hariç.

Ve bu bazı kişilere Alya da eklenmişti. Ali ne sanıyordu acaba? Herkesin aynı olduğunu mu düşünüyordu? Herkesin onun kölesi olduğunu mu? Herkesin ondan korktuğu mu? Eğer bunca zaman bunu düşünüyorsa cevabını birkaç dakika önce almıştı.
Güzel bir tokatla! Afiyet olsun Ali Altundal dedim kendimce.

"Ne o Ali sustun bakıyorum" Dediğimde Turan ve Yunusla birlikte  gülmeye başladık.  Ali resmen burnundan soluyordu. Öfkesi herkesi yakabilecek bir güçteydi. Gözlerini benden ayırmıyordu.
"Çok mu ağır geldi?" Diye atladı Yunus. Ali nefretle bize bakıp "Bu tokadın hesabını ona ödeteceğim "  Dedi. Yapardı! Hemde zevkle yapardı. Çünkü Ali için  erkekler nasılsa kızlar da öyleydi. Ayrımcılık yapmazdı. Kızlardan bu kadar nefret etmesinin sebebini bilmiyordum.

Onu on iki yıldır tanıyordum. Yanında hiçbir kız görmedim. İlk okulda beraberken kızların yanına gelmezdi. Bayan hocalarımızın dersine bile girmezdi.  Ta ki bu okula gedikten sonra. Sadece bayan hocaların dersine girmeye başladı. Fakat kızlarla konuşmamaya devam etti. Bizim sınıftan birini sevmiş olabilir miydi?

Sekiz yıl boyunca bayan hocaların dersine girmeyen Ali, liseye başladıktan sonra girmeye başladı.  Onu tanıyan herkesin tuhafına kaçmıştı.  Ama ben fazla üstelemedim. Sonuçta kendi hayatı ve onun kararı. Bizi ilgilendirmiyordu. Bizim bir arkadaşımız da değildi artık. O bizi hak etmiyordu. Zaten Ali gibi insanları hiçbir zaman umursamazdım.
Değmezlerdi!

Boş insanlar ve boş konuşan insanları kim umursardı ki?
Saçma geliyordu zaten. İnsan birkere yalan söylerse ve bizde buna tamam dersek o kişi hep söylerdi.
Her defasında güvenimizi kırmaya devam ederdi.
Bu onların o kanlarında vardı.
Bozuk saat gibiydi insanlar. Ama saat pili takılınca çalışmaya devam ederdi.

Peki insanlar böyle miydi? İnsanlara takılacak bir pil yoktu. Yada bozuldukları zaman tamirciye götüremezdik.
Kendi kendilerini düzeltmesi gerekiyordu.
Yalanla ve sahtekarlıkla hiçbir yola varılmazdı.
Her insan aynı değildir. Ki biz zaten insanları degistirmezdi.
Elimizde olmayan birşeydi.
Biz şuana kadar kimi değiştirebilmiştik ki.
Boş ver!

Bende gülümseyerek bir adımla Ali'nin önüne gidip "Bunun için ilk bizi atlatman gerekir" Dedim sert bir ses tonuyla. Ali dudaklarını aralayıp tam bana cevap verecekken Yunus'un, " O biraz zor olur Kadir" Demesiyle Ali bir şey demeden sustu. Bu suskunluğu büyük bir depremin işaretiydi.