ARE YOU GAY? | bxb

28

Uzun sayılabilecek bir aradan sonra herkese merhaba
İyi okumalar ❤️
-öz

(Derin)

Tam olarak sekiz dakika sonra zil çaldığında yerimden hızla kalkıp otomatiğe bastım. Aptal çocuk, akşamdan beri o kadar endişelenmiştim ki saçımda beyazlar çıkmıştır diye düşünüyordum. Ne olmuştu da o kadar saat yazmamıştı bilmiyordum ve meraktan deliriyordum.

Çelik kapının önünde asansör kapısına bakarak beklerken sonunda küçük kabinin kapısını açıp kendini gösterdi. Ayaklarından başlayarak hasar kontrolü yaptım ve bir saniye sonra yüzünden gördüğüm yaralarla gözlerimin fal taşı gibi açıldığını hissettim. Lan! Ne olmuştu amına koyayım?!

Elimi uzatıp vücudunu kavrarken kaşındaki ve dudağının kenarındaki bandajlara bakıyordum. "Toprak, ne oldu böyle?" Endişe dolu çıkan sesime karşılık yanağına değdirdiğim elimi kavradı ve parmaklarını benimkilere geçirerek aşağı indirdi ellerimizi. Çaresizlik ile ellerimin titrediğini hissediyordum. Her yeri mordu ulan! Sabahki halinden eser bile kalmamıştı.

"Önemli bir şey değil." Kaygısız çıkan sesine karşı çattığım kaşlarım eşliğinde bedenini kapıdan içeri çektim ve temasımızı kesmeden çelik kapıyı kapattım. Suratına bakıp bandajlı yerler ile birlikte moraran göz altını ve dudağındaki yarayı incelerken kendimi çaresiz hissediyordum. "Ne oldu sana böyle, her yerin yara içinde. Kim yaptı?" Yavaş ve sessiz şekilde konuştuğumda üzüntümü anlayıp boştaki elini yüzüme çıkarmıştı. "Tatlım, önemli bir şey değil."

Yüzümdeki eline karşılık ben de elimi boynuna çıkardım ve ensesinden kavradım. "Ne demek önemli değil Toprak? Yüzünün haline bak, kim bilir vücudunda neler var! Kim yaptı sana bunu, söyle hadi." Endişe ve çaresizlikle karışık kızgınlığın kendini belli ettiği sesimle sorduklarım sıkıntılı şekilde yaralı olmasına rağmen güzelliğinden hiçbir şey kaybetmemiş dudaklarının aralanmasına sebep olmuştu.

"Seni bıraktıktan sonra ara sokakta karşıma beş kişi çıktı. Ben de biraz vurdum tabii ama çok fazlalardı, hep birlikte gelince işte, böyle oldu." Ensesindeki parmaklarımı oynatıp orta boydaki saçlarının arasından geçirdim. "İlişkimiz yüzünden mi saldırdılar sana? Polise gidelim." Yüzüne baktıkça içimde bir şeyler daralıyordu. Çok zordu onu böyle görmek, güzel yüzünü mor ve kırmızılarla bezeyen kim varsa hepsinin belasını sikmek istiyordum. Soruma evet demese de bu yüzden olduğunu biliyordum.

O kadar kötü bir dünyadaydık ki insanlar sadece kendilerine saygı duyuyordu. Kendilerinden farklı ve güçsüz olan herkesi hor görüp aşağılıyor, yetmeyip öldürüyorlardı. Öldürülen herkesin acısını içimde duyuyor gibiydim. Sadece eşcinsellere yapılan eziyetler değil, kadınlara, çocuklara ve hayvanlara yapılan her şey kalbimi kırıyor, günden güne beni insanlıktan soğutuyordu. Şimdi Toprak'ı bu halde görmek beni daha kötü etkilemişti. Onu bu hale getiren herkesi mahvetmek istiyordum. Sevgilimin çektiği tüm acıların aynısını çeksinler istiyordum.

"Polise gitsek ne olacak? Kabul etmezler yaptıklarını, sokakta kamera falan da yoktu zaten." Mantıklı cevabı ile aklıma takılan bir diğer soruyu da sordum. "Tanıyor musun sen bu herifleri?" İçimde dönen duyguları olabildiğince saklayarak sorduğum soruyla birlikte ellerimi bırakmadan ayakkabılarını çıkarmaya başladı. İşini bitirip önümde dikilmeye başladığında onu odama götürüp hikayenin geri kalanına kollarımın arasında devam etmesine izin vermem gerektiğini anlamıştım.

"Hadi gel," Önüne geçip onu odama doğru yönlendirdim. Kapıdan girer girmez meraklı gözlerinin etrafta gezindiğini görmeye başlarken parlak irislerinin güzelliği karşısında buruk bir gülümseme yerleşmişti yüzüme. Elinden tutup yatağa doğru çekiştirmeye başladım ve o yatağıma otururken önünde durup ceketini çıkarmaya başladım. "Vücudunda da yaralar var mı?" Durgun çıkan sesimle sorduklarıma kafasını iki yana sallayarak cevap vermişti. İnanmıyordum, tabii ki inanmıyordum. Yüzündeki yaralar yüz metre öteden bile görülecek büyüklükteyken önemli değil diyerek geçiştirmeye çalışan biriydi, benden inanmamı bekleyemezdi.