East

Chapter 29

I'm standing quietly at the hallways in front of Tito Ben's room. Hawak-hawak ang bulaklak na binili ko sa flower shop 'di kalayuan.

I gave Ahiera some time after asking her to go home and rest. Pumayag naman na siya at hinihintay ko nalang siyang lumabas. Ako ang napapagod sa itsura niya, eh.

Si Tita ayaw umalis, it's been hours after ma-trasfer ni Tito at wala paring natutulog sa aming apat nila Heira.

Tinignan ko ang oras at 10am na nang umaga. Nagpa-deliver ako ng pagkain at dumating na kanina kaya napaaga ang lunch namin. What a long night, pero sanay naman akong magpuyat so I can manage naman.

Who would have thought this will happen, diba?

Tila nagising ang diwa ko nang marinig kong bumukas ang pinto, lumabas na si Ahiera sa kwarto kasama si Antonio, agad kong ini-abot ang bulaklak, rose iyon, at hinawakan ko kaagad ang kamay niyang bahagya paring nanginginig, she gave me a faint smile and a hug.

I sigh.

That's what I want to see right now. Even the faintest smile, I'll get whatever smile she can give. Masaya na ako do'n.

"You're tired. Let's go home."

Tumango siya.

"Tara na, big boy!" Siniglahan ko ang boses ko para sa bata saka siya binuhat.

Anton fell asleep as soon as his body met my matress. Bagong ligo ito at preskong-presko na bata, ang cute.

"Ae." Humiga na rin kami para magpahinga.

Tahimik lang ako ngunit alam niyang nakikinig ako. I'm so tired but I can't seem to sleep.

"Sorry, nasira ko party mo."

Kahit na sobrang nakaka-drain ng araw niya ay nakuha niya pang humingi ng tawad.

Hay bakit niya pa iniisip iyon? Siya at siya ang uunahin ko, party lang 'yon.

I used my remaining strength to pull her closer to me. I'm big spooning her.

"You didn't. Wag mong isipin 'yun, just rest," I assured her. "I love you, okay?"

Hindi na siya nakasagot nang makatulog na siya ng tuluyan. I love her so much, she deserves a long rest to regain her strength, masyado siyang pagod.

I woke up later around 1pm and I saw Anton wide awake and just silently staring at my miniatures. Naging malawak ang ngiti ko, stress relievers talaga ang mga bata kapag hindi nagpapasaway, sarap naman nila itapon 'pag makulit.

Napansin niya agad na gising na ako kaya niyaya niya akong lumabas, kanina pa siguro siya gising.

"Ate Ae-Ae! Bakit ang dami mong toys? Diba po big girl kana?" Malakas ang boses niyang tanong, ahhh kaya pala atat siyang yayain akong lumabas dahil ayaw niyang istorbohin ang ate niyang mahimibing na natutulog. Lakas kasi ng boses!

"Yes baby, big girl na ako, pero pwede naman ako mag-play diba? Gutom ka na ba?"

He gave me puzzled look before shaking his head. Ang cute, cute talaga ng batang ito, mana sa ate! Ugh!

"Nood nalang po tayo!"

Sabagay, madami siyang nakain kanina so I settled him comfortably on my couch, we watched cartoons habang nilalaro-laro ko ang buhok niya. Anton and I grew closer the time when I frequently visit them at their home, their parents are so fond of me kaya pinapabalik nila ako kapag may time ko, I always do if I have, especially kapag may oras din si Ahiera.

Napatitig ako sa flatscreen.

Ahiera and I being together never sinked in to me, parang nananaginip pa rin ako everytime. We never expected ourselves to add 'label' sa relationship namin. We were happy althroughout this relationship, but sometimes... sometimes I could catch her spacing out, there are times her eyes won't shine brightly when she smile, she would look at me as if she's torn. Pero naisip ko, kung totoo nga ang hinala ko...ibig sabihin sa una palang....? No.